Wacław Bartosiak
Wacław Bartosiak (ur. 27 lipca 1897 w Warszawie, zm. 7 lipca 1965 tamże) – rotmistrz Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 rotmistrz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
27 lipca 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 lipca 1965 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca szwadronu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
27 lipca 1897 w Warszawie, w rodzinie Szczepana i Klementyny z Kulczyńskich[1].
Absolwent III kursu w Centralnej Szkole Kawalerii w Grudziądzu. 14 października 1922 Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz mianował go z dniem 1 sierpnia 1922 podporucznikiem w korpusie oficerów jazdy z równoczesnym wcieleniem do 25 pułku ułanów[2][3][4]. W maju 1925 został przydzielony z 25 puł. do szwadronu pionierów 9 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Baranowiczach na stanowisko młodszego oficera szwadronu[5]. W maju 1926 został przeniesiony do 26 pułku ułanów z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku w szwadronie pionierów 9 SBK[6][7][8]. W grudniu 1930 został przeniesiony do 16 pułku ułanów w Bydgoszczy z jednoczesnym przydziałem do 10 szwadronu pionierów[9][10]. 27 czerwca 1935 prezydent RP nadał mu stopień rotmistrza z dniem 1 stycznia 1935 i 27. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[11][12]. W tym samym roku zastąpił rotmistrza Stanisława Kossowskiego na stanowisku dowódcy 3 szwadronu pionierów w Poznaniu. Szwadronem dowodził do 1939[13] i na jego czele walczył w kampanii wrześniowej[14][15][16].
W czasie obrony Warszawy walczył na stanowisku zastępcy dowódcy szwadronu pionierów nr 6, który wchodził w skład Zbiorczej Brygady Kawalerii[17]. Po kapitulacji załogi stolicy dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał kolejno w Braunschweig (od 23 października 1939), Hadmar (od 28 grudnia 1939) i Oflagu VI B Dössel (od 30 lipca 1943)[1].
Po powrocie do kraju znalazł zatrudnienie w „Miastoprojekcie” w Warszawie[18]. Zmarł 7 lipca 1965[18].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari[19][18]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”[20][21]
Przypisy edytuj
- ↑ a b Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2023-10-26].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 21 października 1922, s. 790.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 649, 693.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 580, 615.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 50 z 3 maja 1925, s. 241.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 9 sierpnia 1926, s. 248.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 315, 365.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 53, 101.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 14.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 163, 668.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935, s. 75.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 136.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 719.
- ↑ Abraham 1990 ↓, s. 282.
- ↑ Bauer i Polak 1983 ↓, s. 491.
- ↑ Przemsza-Zieliński 1995 ↓, s. 379.
- ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 311.
- ↑ a b c Zmarli. „Stolica”. 31 (921), s. 10, 1965-08-01. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”..
- ↑ Abraham 1990 ↓, s. 305.
- ↑ Monitor Polski nr 260, poz. 636. 1928-11-10. [dostęp 2022-11-16].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 416.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Nakładem „Przeglądu Kawaleryjskiego”, 1930.
- Piotr Bauer, Bogusław Polak: Armia „Poznań” w wojnie obronnej 1939. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1983. ISBN 83-210-0385-0.
- Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
- Roman Abraham: Wspomnienia wojenne znad Warty i Bzury. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07712-6.
- Jan Przemsza-Zieliński: Wrześniowa Księga Chwały Kawalerii Polskiej. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1995. ISBN 83-11-08380-0.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.