Wacław Malinowski (podpułkownik)
Wacław Malinowski (ur. 19 stycznia 1896 w Grodnie, zm. po 13 listopada 1944) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
.jpg)
| |
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
19 stycznia 1896 |
|---|---|
| Data śmierci |
po 13 listopada 1944 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1939 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
_02.jpg)
| |
| Odznaczenia | |
        
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 19 stycznia 1896 w Grodnie, ówczesnej stolicy guberni grodzieńskiej, w rodzinie Jana i Józefy z Kamińskich[1][2]. Był bratem Henryka (zm. 1915), oficera armii rosyjskiej, Zofii i Stanisławy po mężu Siliniewicz (zm. 1977)[3]. Wacław ukończył siedem klas w gimnazjum w Wilnie, a w 1914 w Dyneburgu zdał egzamin uzupełniający z zakresu klasy ósmej gimnazjum[4].
W sierpniu 1914 został wcielony do rosyjskiej 1 Konnej Baterii Zapasowej należącej do 1 Grenadierskiej Brygady Artylerii (ros. 1-я гренадерская артиллерийская бригада), na prawach wolontariusza (ros. Вольноопределяющийся)[5].
27 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana ze starszeństwem od dnia 7 listopada 1918[6] i przydzielony z dniem 15 listopada 1918 do Brygady Kresowej pułkownika Eugeniusza Pogorzelskiego[7].
2 grudnia 1930 prezydent RP nadał mu stopień podpułkownika z dniem 1 stycznia 1931 i 22. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W styczniu 1931 został przeniesiony do 38 pułku piechoty w Przemyślu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[9].
13 listopada 1944 przybył do obozu koncentracyjnego Buchenwald, gdzie otrzymał numer więźniarski „65405”[10].
Wacław Malinowski 28 kwietnia 1928 w kościele św. Aleksandra w Warszawie zawarł związek małżeński z Łucją Radulską (zm. 1943 w Grodnie)[11].
Siostra pułkownika Malinowskiego – Stanisława Siliniewicz została pochowana na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera W-11-3, rząd 2, miejsce 3)[12]. Jest to też symboliczny grób pułkownika Malinowskiego[12].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6711 – 10 maja 1922[13][1]
- Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[14][15]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 10 listopada 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”[16][17]
- Krzyż Walecznych[18]
- Złoty Krzyż Zasługi – 19 marca 1935 „za zasługi w służbie wojskowej”[19][20]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[18]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[18]
- Odznaka za Rany i Kontuzje z jedną gwiazdką[21]
- Krzyż Legionowy[21]
- Medal Zwycięstwa[18]
Przypisy edytuj
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Silniewicz 2000 ↓, s. 82, tu urodzony 6 stycznia 1896.
- ↑ Silniewicz 2000 ↓, s. 82, 88, 90.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 2 z 12 stycznia 1919, poz. 81.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 4 z 16 stycznia 1919, poz. 177.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930, s. 327.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 13.
- ↑ Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2023-02-22].
- ↑ Silniewicz 2000 ↓, s. 91.
- ↑ a b Silniewicz 2000 ↓, s. 90.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 26 czerwca 1922, s. 469.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 19 marca 1934, s. 106.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 6.
- ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 85.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 19 marca 1935, s. 19.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1 foto.
Bibliografia edytuj
- Malinowski Wacław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.75-7038 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-22].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Piotr Silniewicz. Wspomnienie o Wacławie Malinowskim dowódcy 42 pułku piechoty Kawalerze Krzyża Virtuti Militari. „Zeszyt Naukowy Muzeum Wojska w Białymstoku”. 14, 2000. Białystok. ISSN 1230-9338.
Linki zewnętrzne edytuj
- Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны : Малиновский Вацлав Иванович. Управление Министерства обороны Российской Федерации по увековечению памяти погибших при защите Отечества. [dostęp 2023-02-22]. (ros.).