Wacław Szymanowski (pisarz)
Wacław Szymanowski (ur. 9 lipca 1821 w Warszawie, zm. 21 grudnia 1886 w Warszawie) – polski pisarz i dziennikarz[1].
Po ukończeniu nauk gimnazjalnych w Liceum Warszawskim i jego następcy I Gimnazjum Gubernialnym w Warszawie i kilkuletniej służbie rządowej, rozpoczął działalność literacką. Pisywał teksty (w tym i wiersze) do rozmaitych czasopism; potem był współredaktorem „Dziennika Warszawskiego”, następnie „Kroniki”, współpracownikiem „Tygodnika Ilustrowanego”, „Wędrowca” oraz „Bluszczu”, a w końcu został redaktorem „Kurjera Warszawskiego”. Na polu dramatycznym wystąpił z kilku sztukami, które były z powodzeniem wystawiane, jak dramaty: Salomon i Sędziwój komedie: Dzieje serca, Matka, Siła złego na jednego. Inne jego prace: Szkice warszawskie, Lichwiarze (Warszawa, 1855); Ostatnie chwile Kopernika obraz dramatyczny, wierszem (tamże, 1855); Gawędy i satyry (tamże, 1874). Przetłumaczył też na język polski kilka sztuk z francuskiego. W 1876 obchodził roku 25. rocznicę zawodu dziennikarskiego. Na scenie warszawskiej w 1880 były wystawione jeszcze jego utwory: Ostatnia próba (obrazek dramatyczny w jednym akcie); Posąg (dramat w 3 aktach). Zbiorowe wydanie jego dzieł ukazało się pod tytułem Poezje i dramaty (5 tomów, Warszawa, 1883)[1].
Synem Wacława Szymanowskiego był rzeźbiarz Wacław Szymanowski[1].
Wacław Szymanowski został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 40-5-1/2/3/4/5)[2][1].
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c d S. Orgelbranda Encyklopedja Powszechna. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Akcyjnego Odlewni Czcionek i Drukarni S. Orgelbranda Synów, XIX i pocz. XX wieku (może wymagać uaktualnienia).
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: WACŁAW SZYMANOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-12-19].
BibliografiaEdytuj
- Małgorzata Kamela: Szymanowski Wacław. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 50. Warszawa – Kraków: Instytut Historii PAN, 2014, s. 102–106. ISBN 978-83-63352-36-3.