Wacław Zakrzewski
Wacław Zakrzewski herbu Wyssogota (ur. około 1740[1], zm. 22 kwietnia 1813 roku) – marszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1789, kasztelan nakielski w 1787, podstoli kaliski w latach 1778-1787.
 Wyssogota | |
| Data urodzenia |
ok. 1740 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Ojciec |
Maciej Zakrzewski |
| Matka |
Teresa |
| Żona |
Katarzyna Budziszewska |
| Odznaczenia | |
| |
Osiągnięcia edytuj
Syn Macieja i Teresy z Zakrzewskich. W 1761, po śmierci ojca, objął, wraz z siostrą (Dorotą Wielowieyską), majątki ksiąskie: Książek, Kiełczyn, Radoszkowo, Świączyń oraz Zakrzewo. W 1774, w dowód uznania za zaangażowanie w sprawy publiczne, otrzymał Order Orła Białego i tytuł szambelana królewskiego. Wprowadzał liczne regulacje prawne w różnych dziedzinach życia Książa, m.in. zreformował tam ustrój miejski w duchu oświeceniowym[1].
Życie prywatne edytuj
Żonaty z Katarzyną Budziszewską, córką stolnika przemyskiego - Jana. Zmarł bezpotomnie[1].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Urzędnicy Wielkopolscy XV-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Adam Bieniaszewski. 1987, s. 107, 238.
- Złota księga szlachty polskiej, r. XVIII, Poznań 1896, s. 132.