Walentino
polski herb szlachecki
Walentino – polski herb szlachecki z nobilitacji.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f0/POL_COA_Walentino.svg/200px-POL_COA_Walentino.svg.png)
Opis herbu
edytujOpis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
W polu łapa w pas, z której wyrastają dwie wici skręcone w wąs, barwy nieznane.
Klejnot nieznany.
Taki wizerunek zachował się na nagrobku w katedrze krakowskiej. Na wizerunku z rękopisu Biblioteki Narodowej w Paryżu, godło jest w słup.
Najwcześniejsze wzmianki
edytujNadany 21 kwietnia 1531 Janowi Andrzejowi de Valentinis z Modeny, kanonikowi krakowskiemu i sandomierskiemu, lekarzowi królowej Bony i sekretarzowi wielkiemu koronnemu.
Herbowni
edytujPonieważ herb Walentino był herbem własnym, prawo do posługiwania się nim przysługuje tylko jednemu rodowi herbownemu:
Walentino (de Valentinis).
Przypisy
edytuj- ↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
Bibliografia
edytuj- Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 310. ISBN 83-7181-217-5.