Walenty Sariusz Łaźniński
Walenty Sariusz Łaźniński herbu Jelita (zm. po 1789) – łowczy wielki koronny w latach 1784-1788, starosta stoiński w 1780 roku, rotmistrz Brygady Kawalerii Narodowej Michała Wielhorskiego, uczestnik wojny polsko-rosyjskiej 1792 roku, odznaczony krzyżem kawalerskim Orderu Virtuti Militari w 1792 roku[1].
 Jelita | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data śmierci |
po 1789 |
| Odznaczenia | |
  
| |
W 1786 roku wybrany posłem na sejm z województwa lubelskiego[2].
W 1787 roku odznaczony Orderem Orła Białego, w 1785 roku został kawalerem Orderu Świętego Stanisława.
Przypisy edytuj
- ↑ Xsięga pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830 zawierająca spis imienny dowódców i sztabs-oficerów, tudzież oficerów, podoficerów i żołnierzy Armii Polskiej w tymż roku Krzyżem Wojskowym „Virtuti Militari” ozdobionych, Lwów 1881, s. 85
- ↑ Gazeta Warszawska, nr 68, 26 sierpnia 1786 roku, [b.n.s].
Bibliografia edytuj
- Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008
- Spis Kawalerów Orderu Virtuti Militari z 1792 roku, Archiwum Główne Akt Dawnych, Archiwum Królestwa Polskiego, sygn. 178, s. 133-134.
- Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki, Wojsko koronne. Sztaby i kawaleria, Kraków 2002