Walia (król wizygocki)
Walia (? - 418[1]/419) – król Wizygotów z rodu Baltów w latach 415-418/419.
| |
| Król Wizygotów | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data śmierci | |
Losy Walii przed jego wyniesieniem na tron wizygocki w 415 r. nie są znane[2]. Niewiele wiadomo również o okolicznościach zabójstwa jego poprzednika, Sigeryka, oraz o motywach wyboru Walii na króla. Orozjusz wskazuje na jego antyrzymskie poglądy jako na jeden z powodów, dla których został wybrany przez Wizygotów na swojego władcę[3].
W wyniku konfliktu z Cesarstwem, w celu uniezależnienia się od rzymskich dostaw żywności, Walia podjął próbę zajęcia ziem północno-zachodniej Afryki, która jednak zakończyła się klęską - burza morska zaskoczyła flotę Wizygotów w okolicach Gades i zmusiła Walię do rezygnacji z planów inwazji[4].
Po niepowodzeniu prób zajęcia Afryki Walia podjął w 416 r. rokowania z Cesarstwem, zakończone szybko układem pomiędzy królem a cesarzem Honoriuszem[5]. Od tego momentu w polityce Walii nastąpiła zmiana: z przeciwnika Cesarstwa stał się on najważniejszym jego sojusznikiem na półwyspie Iberyjskim. Pod rządami Walii Wizygoci przeprowadzili wiele kampanii w służbie cesarza Honoriusza. Pokonali zjednoczone siły Wandalów, Swebów i Alanów i pomogli w usunięciu uzurpatora Maksymusa (Maksyma).
W nagrodę za usługi oddane Cesarstwu Walia otrzymał od Honoriusza pozwolenie na zasiedlenie terenów Akwitanii przez Wizygotów. W trakcie zajmowania prowincji król umarł, a proces zasiedlania Akwitanii dokończył jego następca Teodoryk[6].
Przypisy edytuj
- ↑ Wilczyński 2001 ↓, s. 462.
- ↑ Wilczyński 2001 ↓, s. 457.
- ↑ Wilczyński 2001 ↓, s. 458.
- ↑ Wilczyński 2001 ↓, s. 458-459.
- ↑ Wilczyński 2001 ↓, s. 459-460.
- ↑ Wilczyński 2001 ↓, s. 461-462.
Bibliografia edytuj
- Roger Collins, Hiszpania w czasach Wizygotów. 409-711. Jacek Lang (tłum.), Warszawa: PWN, 2007, ISBN 978-83-01-15308-3, OCLC 749962506.
- Marek Wilczyński: Germanie w służbie zachodniorzymskiej w V w. n.e.. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, 2001. ISBN 83-7271-059-7. [dostęp 2019-07-23].