Walkirie

pomniejsze boginie, córki Odyna (mitologia nordycka)

Walkirie (norw. i duń. Valkyrie, szw. Valkyria) – w mitologii nordyckiej pomniejsze boginie, córki Odyna, zwykle przedstawiane jako piękne dziewice-wojowniczki dosiadające skrzydlatych koni (czasem wilków), uzbrojone we włócznie i tarcze. Najbardziej znane walkirie nosiły przydomki Wyjąca i Wściekła.

Peter Nicolai Arbo Walkiria
Edward Robert Hughes
Czuwanie Walkirii

Zadaniem Walkirii było sprowadzanie dusz najdzielniejszych poległych w boju wojowników, Einherjerów, do Walhalli. Były również posłankami Odyna i służkami usługującymi podczas uczt w Walhalli.

Jeden z mitów o walkiriach – historia romansu Brunhildy z wojownikiem Sygurdem – posłużył za kanwę jednego z wątków miłosnych w dramatach muzycznych Richarda Wagnera Walkiria, Zygfryd, Zmierzch bogów wchodzących w skład tetralogii Pierścień Nibelunga (Der Ring des Nibelungen)[1][2][3][4][5][6].

Alfabetyczna lista walkirii edytuj

  • Brunhilda (Brynhildr)
  • Göndul
  • Gudr
  • Gunn
  • Herfjoturr
  • Hildr
  • Hladgunnr
  • Hlokk
  • Hrist
  • Mist
  • Olrun
  • Rota
  • Sigrdrifa (Sigrdrífa)
  • Sigrun (Sigrún)
  • Skagull
  • Skeggjald
  • Skuld
  • Svafa (Sváva)
  • Thrud (Þrúðr)
  • Madziga

W wagnerowskim Pierścieniu Nibelunga walkirii było dziewięć, a ich imiona różniły się od przedstawionej wyżej listy[1][2][3][4][5][6].

W różnych wersjach do listy dodaje się też:

  • Eir
  • Geirahod (Geirahöð)
  • Geiravor
  • Geirdriful
  • Geirönul, Geirrönul, Geirömul lub Geirölul
  • Goll (Göll)
  • Herja
  • Hervor alvitr (Hervör alvitr)
  • Hjalmthrimul (Hjalmþrimul)
  • Hjorthrimul (Hjörþrimul)
  • Hrund
  • Kára
  • Radgridr
  • Reginleif
  • Sanngridr
  • Skalmold
  • Sveid
  • Svipul
  • Thogn
  • Thrima


Przypisy edytuj

  1. a b Kolekcja „La Scala”, Polskie Media Amer.Com, Oxford Educational Sp. z o.o., ISBN 978-83-7425-384-0.
  2. a b Wagner – Der Ring des Nibelungen, Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks – Bernard Haitink, EMI Classics 2008.
  3. a b Marian B Michalik, Jolanta M Michasiewicz, Kronika Opery, Warszawa: Wydawnictwo KRONIKA, 1993, ISBN 83-900331-7-8, OCLC 69311058.
  4. a b Józef Kański, Przewodnik operowy, Polskie Wydawnictwo Muzyczne S.A., Kraków 2008, ISBN 978-83-224-0721-9. .
  5. a b Wagner – Der Ring des Nibelungen, Berliner Philharmoniker – Herbert von Karajan, Deutsche Gramophon, 1998.
  6. a b Wagner – THE GREAT OPERAS FROM THE BAYREUTH FESTIVAL, Decca, 2008.