Warzęchowa Przełączka
Warzęchowa Przełączka (słow. Skrinicová štrbina) – drobna przełęcz w bocznej grani słowackich Tatr Wysokich odgałęziającej się od grani głównej w wierzchołku Małej Wysokiej. Jest położona w jej fragmencie zwanym Nowoleśną Granią. Oddziela od siebie dwie Warzęchowe Turnie – Zadnią Warzęchową Turnię na zachodzie i Skrajną Warzęchową Turnię na wschodzie[1].
 Widok ze Świstowego Szczytu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
| Data zdobycia |
5 sierpnia 1906 |
| Pierwsze wejście |
H. Behn, E. Dubke, J. Franz |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′18,4″N 20°09′31,4″E/49,171778 20,158722
| |
Rejon przełączki tworzą bardzo zwietrzałe skały. Jej północne stoki opadają do Doliny Staroleśnej, południowe – do Doliny Sławkowskiej. Warzęchowa Przełączka nie stanowi dogodnego przejścia dla taterników. Najprostsze drogi wiodą na nią od północnego zachodu z Doliny Staroleśnej lub granią z Usypistej Szczerbiny przez Skrajną Warzęchową Turnię[2].
Pierwsze wejścia (przy przejściu granią):
- letnie: Heinrich Behn, Ernst Dubke i przewodnik Johann Franz senior, 5 sierpnia 1906 r.,
- zimowe: Władysław Krygowski, 13 marca 1928 r.[2]
Nazewnictwo Warzęchowych Turni i Warzęchowej Przełączki pochodzi od Warzęchowego Stawu, który położony jest w Dolinie Staroleśnej, u ich podnóża[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 390. ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971, s. 57–60.