Nowoleśna Grań (słow. Skrinica, Skrinicový hrebeň, niem. Kastenberg, węg. Szekrényes) – tatrzańska grań stanowiąca fragment odcinka grani Staroleśny SzczytSławkowski Szczyt. Oddziela ona Dolinę Sławkowską od Doliny Staroleśnej. W kierunku Doliny Staroleśnej opada stromymi skalistymi ścianami, natomiast w stronę Doliny Sławkowskiej jej opadające zbocza są na ogół mniej strome. Wznoszą się w niej dwie Warzęchowe Turnie i trzy Nowoleśne Turnie. W poprzek północnych urwisk Nowoleśnej Grani ciągnie się system piarżystych tarasów, które tworzą tzw. Nowoleśną Galerię. Nowoleśna Galeria dzieli się na trzy części – Skrajna, Pośrednia i Zadnia Nowoleśna Galeria. Od Sławkowskiej Grani grań ta oddzielona jest siodłem Sławkowskiej Przełęczy. Na żaden z obiektów w tejże grani nie prowadzą znakowane szlaki turystyczne.

Fragment Nowoleśnej Grani (na lewo od Staroleśnego Szczytu)
Widok na Nowoleśną Grań ze Świstowego Szczytu

Nazwa Nowoleśnej Grani pochodzi od spiskiej wsi Nowa Leśna.

Obiekty w Nowoleśnej Grani, począwszy od Staroleśnego Szczytu:

Pierwsze przejście całej Nowoleśnej Grani: Heinrich Behn, Ernst Dubke, Johann Franz (senior), 5 sierpnia 1906 r., zimą: Władysław Krygowski, 13 marca 1928 r.[1]

Przypisy edytuj

  1. Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971.

Bibliografia edytuj

  • Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971.
  • Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
  • Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.