Wasilij Gowiadkin

Wasilij Michajłowicz Gowiadkin, ros. Василий Михайлович Говядкин (ur. 10 kwietnia^?/22 kwietnia 1896 w miejscowości Taskaicha, zm. 28 lipca 1959) – generał major wojsk łączności Armii Czerwonej oddelegowany do okresowej służby w lWP.

Wasilij Gowiadkin

Василий Михайлович Говядкин

generał major wojsk łączności
Data i miejsce urodzenia	22 kwietnia 1896 Taskaicha
Data śmierci	28 lipca 1959
Przebieg służby
Lata służby	1915–1955
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Armia Czerwona Armia Radziecka
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna domowa w Rosji, II wojna światowa
Odznaczenia

Życiorys

1910-1915 był gońcem sklepowym, potem został wcielony do rosyjskiej armii. Po rewolucji październikowej wstąpił do SDPRR(b) i Czerwonej Gwardii, w której był zastępcą dowódcy drużyny bojowej w Banku Państwowym w Piotrogrodzie. Od czerwca 1918 w zapasowym batalionie elektrotechnicznym Armii Czerwonej, po kursie został w grudniu 1918 dowódcą kompanii saratowskiego pułku strzeleckiego. Walczył z "białymi" i "zielonymi" na Uralu, a od czerwca 1919 uczył się w Szkole Radiotechnicznej, w której po ukończeniu był instruktorem i komisarzem. Zastępca dowódcy 7 Dywizjonu Radiowego. 1923-1925 studiował w Akademii Elektrotechnicznej Armii Czerwonej, a 1925-1930 w Akademii Wojskowo-Technicznej, po czym został starszym inżynierem Dowództwa Wojsk Łączności Armii Czerwonej. W latach 1932-1937 wykładowca, kierownik laboratorium i szef katedry elektrotechniki w Akademii Radiotechnicznej. Później został zastępcą szefa Wojsk Łączności Armii Czerwonej. Od listopada 1938 do czerwca 1942 komendant Akademii Elektrotechnicznej, od 4 czerwca 1940 w stopniu generała majora wojsk łączności. W latach 1941-1942 uczestnik obrony Leningradu, od czerwca 1942 komendant Szkoły Radiospecjalistów dla Wojsk Pancernych w Instytucie Naukowo-Badawczym.

Od czerwca 1950 Główny Inżynier i zastępca szefa Projektotechnicznego Zarządu Wojsk Łączności. 1 czerwca 1951 skierowany do WP, został zastępcą komendanta Wojskowej Akademii Technicznej ds. naukowych i wyszkolenia (do 24 listopada 1954). W 1954 powrócił do ZSRR.

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)
• Order Lenina
• Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie)
• Medal „Za obronę Leningradu”
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal 30 lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej
• Medal 30 lat Armii Radzieckiej i Floty

Bibliografia

• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 456-457.