Wasilij Kadazanowicz

Wasilij Arkadijewicz Kadazanowicz ros. Василий Аркадьевич Кадазанович (ur. 29 lutego 1896 w Uściługu, zm. 9 marca 1969 w Rydze) – generał major lotnictwa Armii Czerwonej i generał brygady Ludowego Wojska Polskiego.

Wasilij Kadazanowicz
Василий Аркадьевич Кадазанович
generał major lotnictwa generał major lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

29 lutego 1896
Uściług, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

9 marca 1969
Ryga

Przebieg służby
Lata służby

1915–1957

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czerwona
ludowe Wojsko Polskie

Formacja

Wojskowe Siły Powietrzne
Lotnictwo ludowego Wojska Polskiego

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Order Krzyża Grunwaldu III klasy Złoty Krzyż Zasługi Złoty Krzyż Zasługi

Życiorys

edytuj

Pod koniec 1915 powołany do rosyjskiej armii, 1916 skończył szkołę wojskową w Kijowie ze stopniem korneta. Do końca służby był dowódcą plutonu. W końcu lipca 1918 wstąpił do Armii Czerwonej, gdzie dowodził plutonem, a od 1920 był szefem sztabu kolejno 103, 104 i 105 Brygady Strzelców Armii Czerwonej. Walczył m.in. z wojskami adm. Kołczaka. Od lipca 1922 szef sztabu 36 Dywizji Strzelców. 1926–1927 odbył kurs lotniczy w Leningradzie i przeszedł do służby w lotnictwie. W październiku 1927, po ukończeniu kursu, został szefem sztabu 3 Eskadry Lotniczej w Kijowie. W styczniu 1931 został przeniesiony do rezerwy. Pracował jako nauczyciel. Po wybuchu wojny sowiecko-niemieckiej ponownie zmobilizowany. Walczył na froncie północno-zachodnim i froncie białoruskim. 4 lutego 1944 awansował na pułkownika.

Z początkiem listopada 1944 skierowany do służby w WP. Został zastępcą szefa sztabu Dowództwa Lotnictwa Polskiego. Brał udział w walkach pod Warszawą i na Pomorzu. 27 marca 1945 kontuzjowany, do końca wojny przebywał na leczeniu. Od 1947 p.o. szefa, a od 1949 szef sztabu Dowództwa Wojsk Lotniczych. 11 maja 1949 mianowany przez dowództwo sowieckie generałem majorem Armii Radzieckiej, a pięć dni później generałem brygady WP. Gdy ministrem obrony narodowej został Konstanty Rokossowski, Kadazanowicz wprowadził sowiecki system dowodzenia polskim lotnictwem i wdrożył sowieckie wzory szkolenia. W październiku 1957 zwolniony i odesłany do ZSRR.

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 127-129.