Wasyl Kamenszczyk
Wasyl Wiktorowycz Kamenszczyk (ur. 14 stycznia 1944 w Nowohryhoriwce w obwodzie kirowohradzkim, zm. 27 kwietnia 2023 we Lwowie) – ukraiński architekt.
| Data i miejsce urodzenia |
14 stycznia 1944 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 kwietnia 2023 |
| Zawód, zajęcie |
architekt |
| Alma Mater |
Życiorys
edytujJego rodzicami byli Wiktor i Marta Kamenszczykowie. Gdy był dzieckiem rodzina przeprowadziła się do Stanisławowa. Po ukończeniu szkoły średniej w 1961 roku wyjechał do Lwowa, gdzie rozpoczął studia na Wydziale Inżynierii Lądowej tamtejszej politechniki. Jego praca dyplomowa dotyczyła zastosowania teorii Le Corbusiera w radzieckiej architekturze. Dyplom ukończenia otrzymał w 1967 roku, a następnie rozpoczął pracę w Instytucie Wzornictwa Mistoproekt we Lwowie. Od 1976 roku pełnił funkcję kierownika pracowni artystycznej. Od 1990 roku był profesorem Katedry Rzeźby Monumentalnej w Lwowskiej Narodowej Akademii Sztuki. Od 2002 roku do przejścia na emeryturę w 2006 roku zajmował stanowisko głównego architekta miasta Lwów. Nadal współpracuje z Politechniką Lwowską, gdzie jest ekspertem oceniającym powstające tam projekty. Jest członkiem Związku Architektów Ukrainy, Lwowskiej Obwodowej Ligi Związków Twórczych oraz Lwowskiej Rejonowej Organizacji Memoriał.
Dorobek architektoniczny
edytujJest autorem wielu projektów architektonicznych, do najznakomitszych należy Urząd Administracji Podatkowej, Lwowski Pałac Sztuki, gmach Mistoproektu, obiekty użytku publicznego i mieszkaniowe w rejonie sichowskim, sanatorium Perłyna Prykarpattia w Truskawcu. Kierował przebudową pałacu Potockich we Lwowie, zaprojektował pomniki Iwana Franki w Iwano-Frankiwsku i w Wiedniu, Mychajła Hruszewskiego i Wjaczesława Czornowiła we Lwowie oraz Tarasa Szewczenki w Morszynie. Otrzymał tytuł Budowniczego Ukrainy.
Odznaczenia
edytuj- Złota Nagroda Rady Ministrów ZSRR;
- Złoty Medal WDNCh ZSRR;
- Order Przyjaźni (Mongolia);
- Order św. Męczenników Cyryla I Metodego
- Order „Za wierność” im. Wasyla Stusa