Wepska Gmina Narodowa

Wepska Gmina Narodowa
ros. Вепсская национальная волость
	Gmina
	Flaga
Państwo	Rosja
Republika	Karelia
Rejon	prionieżski
Siedziba	Szołtoziero
Powierzchnia	820 km²
Populacja (2002); • liczba ludności	; 3493
• gęstość	4,2 os./km²
	Położenie na mapie Karelii Wepska Gmina Narodowa
	Położenie na mapie Rosji Wepska Gmina Narodowa
	61°22′15″N 35°21′29″E/61,370833 35,358056

Wepska Gmina Narodowa, Wepska Wołost Narodowa, ros. Вепсская национальная волость – jednostka administracyjna w Federacji Rosyjskiej, wchodząca w skład rejonu prionieżskiego, położonego w obrębie rosyjskiej Republiki Karelii.

Położenie

Gmina leży na południowo-zachodnim skraju rejonu prionieżskiego Karelii, nad jeziorem Onega. Od południa gmina graniczy z obwodem leningradzkim.

Powierzchnia

Gmina ma powierzchnię 820 km². Większość obszaru pokrywa tajga, sosnowo-świerkowa, z domieszką drzew liściastych, głównie brzozy i osiki. Na terenie tym znajdują się liczne drobne jeziorka i rzeczki. Pewną część obszaru gminy stanowią bagna.

Ludność

Gminę zamieszkują 3493 osoby (2002 r.), głównie Rosjanie. Wepsowie, w liczbie 1202, stanowią 35% populacji. Na terenie gminy mieszkają także Karelowie, Ukraińcy i Białorusini. Całość populacji stanowi ludność wiejska. Zdecydowana większość wyznaje prawosławie.

W ostatnich latach populacja gminy, tak jak populacja całej Karelii, zmniejsza się w wyniku emigracji zarobkowej do większych miast w Rosji oraz niskiego przyrostu naturalnego. Ponieważ wyjeżdżają głównie ludzie młodzi, średnia wieku mieszkańców rejonu jest wysoka. Wynosi ok. 42 lat, przy czym średni wiek kobiety to ok. 45 lat, a mężczyzny – 40.

Gęstość zaludnienia w rejonie wynosi 4,2 os./km². i dokładnie odpowiada karelskiej średniej.

Historia

Na terenach Gminy od starożytności zamieszkiwał ugrofiński naród Wepsów. W wyniku prowadzonej świadomie rusyfikacji, a następnie procesów asymilacyjnych związanych z urbanizacją i migracjami obecnie pozostało zaledwie ok. 10 tys. Wepsów, zaś zasiedlony przez nich obszar znacznie się skurczył.

Największym skupiskiem ludności narodowości wepskiej, zamieszkującej w sposób zwarty, był właśnie obszar gminy, i dlatego 20 stycznia 1994 r. utworzono tu autonomiczną Wepską Gminę Narodową. W założeniu autonomia ta ma umożliwiać rozwój wepskiej kultury i dbać o zachowanie tradycji i języka wepskiego.

Ośrodek administracyjny i osady

Na terenie gminy nie ma ośrodków miejskich. Funkcję stolicy pełni wieś Szołtoziero, zamieszkana przez 1200 osób (2002). Poza nią na obszarze tej jednostki administracyjnej znajduje się jeszcze 11 wsi.

Gospodarka

Gospodarka gminy, podobnie jak gospodarka całej Karelii po rozpadzie ZSRR pogrążona jest w kryzysie.

Podstawowymi źródłami utrzymania dla mieszkańców rejonu jest pozyskiwanie drewna dla potrzeb przemysłu, uprawa ziemi i chów zwierząt, a także zajęcia tradycyjne: myślistwo i rybołówstwo oraz zbieractwo owoców runa leśnego. W większych ośrodkach osadniczych pewne znaczenie posiada szeroko rozumiana sfera usług.

Uprawa roli obejmuje głównie ziemniaki, rośliny pastewne, warzywa, a także zboża – jęczmień oraz żyto i owies. Dzięki dość łagodnemu (jak na karelskie warunki) klimatowi uprawiane są też owoce. W gminie hodowane są świnie, bydło domowe i drób.

Klimat

Na terenie Rejonu panuje klimat umiarkowany chłodny, przejściowy pomiędzy morskim a kontynentalnym, łagodzony dodatkowo bliskością jeziora.

Średnia roczna temperatura powietrza wynosi ok. 3 °C. Średnia temperatura najchłodniejszego miesiąca – lutego wynosi –9 °C – 10 °C, zaś najcieplejszego – czerwca – ok. +17 °C. Okres bez przymrozków wynosi ok. 120 dni.

W rejonie notuje się wysoki poziom opadów, głównie w postaci deszczu, których największe nasilenie ma miejsce w sierpniu.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

mapa gminy. giserv.karelia.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-02-07)].