Whippet

brytyjska rasa psów

Whippetrasa psa zaliczana do grupy chartów, wyhodowana w Anglii, użytkowana głównie w wyścigach psów[1]. Typ chartowaty[3]. Nie podlega próbom pracy[1][4].

Whippet
Ilustracja
Inne nazwy

chart angielski

Kraj patronacki

Wielka Brytania[1]

Wymiary
Wysokość

47–51 cm (psy)[1]
44–47 cm (suki)[1][2]

Masa

10–20 kg

Klasyfikacja
FCI

Grupa X, sekcja 3
wzorzec nr 162

AKC

Hound

ANKC

Grupa 4 (Hounds)

CKC

Grupa 2 – Hounds

KC(UK)

Hound

NZKC

Hound

UKC

Sighthound & Pariah

Wzorce rasy
Profil whippeta o czarnym umaszczeniu z białymi znaczeniami
Zad whippeta wraz z ogonem. Według wzorca tej rasy ogon whippeta musi być lekko zagięty ku górze.

Rys historyczny

edytuj

Chart angielski whippet został wyhodowany na terenach północnej Anglii oraz południowej Szkocji. Wizerunki tego psa można odnaleźć na obrazach Albrechta Dürera (Wizja św. Eustachego) i Gerarda Horenbouta (Miesiąc styczeń) pochodzących z XVI wieku, ale właściwa rasa powstała dopiero w wieku XIX. Chcąc uzyskać psa zwinnego, a przy tym rączego, ludzie krzyżowali ze sobą małe greyhoundy[5], charciki włoskie oraz wysokonożne teriery. W okresie międzywojennym prócz odmiany krótkowłosej występowała także odmiana szorstkowłosa, lecz wkrótce została wyeliminowana z hodowli.

Ze względu na bardzo dobre proporcje ciała, szybkość i zwinność, whippet przez wielu ludzi uznawany jest do dziś za ideał psa wyścigowego. Hodowcy chcieli otrzymać psa zbliżonego wyglądem do greyhounda, lecz znacznie mniejszego, niewymagającego i tańszego w utrzymaniu. Pod koniec XIX wieku rosło zainteresowanie wyścigami chartów, wzrosło więc również zainteresowanie mniej zasobnych robotników whippetem. Greyhound wciąż pozostawał psem elitarnym, zaś whippet stał się psem dostępnym właściwie dla każdego, więc bardzo szybko stał się popularny także jako pies rodzinny. W 1891 r. rasa została uznana przez brytyjski Kennel Club[6].

Jeszcze w XX wieku whippety brały udział w zawodach dławienia szczurów. Almanach z 1902 roku zawiera klasyfikację psów biorących udział w zawodach w Norymberdze, gdzie zwyciężyła suka tej rasy, konkurująca z terierami i sznaucerami. Whippety brały też udział w tzw. Rabbit Racing, pogoni za królikiem. Ta rozrywka została w Anglii zakazana w roku 1911[6].

Klasyfikacja FCI

edytuj

W klasyfikacji FCI rasa ta została zaliczona do grupy X – charty, sekcja chartów krótkowłosych[7].

Wygląd

edytuj

Średniej wysokości pies o smukłej sylwetce, cienkiej i delikatnej skórze, która jest podatna na skaleczenia[8]. Mimo pozornie delikatnej budowy pies jest silny, wytrzymały oraz ma mocne i elastyczne mięśnie.

Budowa

edytuj
  • Głowa: Długa, delikatna, o wyraźnie spłaszczonej czaszce
    • Oczy: Ciemne, owalne, błyszczące, czujne, dość szeroko rozstawione, z lekkim stopem pośrodku
    • Uszy: Małe, delikatne, w kształcie płatka róży
    • Nos: duży, jego wierzchołek wysunięty jest poza krawędź szczęki. Barwa nosa powinna współgrać z umaszczeniem, dopuszcza się kolory czarny, błękitny i wątrobiany.
    • Kufa: Silne szczęki z równym i kompletnym zgryzem nożycowym
  • Szyja: Długa, muskularna, elegancko wygięta.
  • Kończyny: Łopatka ukośna, przednie nogi proste, o niezbyt szerokim rozstawieniu, w przeciwieństwie do tylnych, głęboko kątowanych i dobrze umięśnionych w udach, silnie podpierających tułów
  • Ogon: Długi, stopniowo zwężający się, lekko wygięty ku górze, w ruchu wzniesiony łagodnym łukiem, lecz nie ponad grzbiet. Jest pozbawiony pióra.
  • Tułów: Pierś głęboka, grzbiet szeroki, muskularny, lędźwie silne[2]
  • Łapy: Zgrabne, wyraźnie wykrojone, wysoko wysklepione, opuszki grube i mocne.

Szata i umaszczenie

edytuj

Delikatna, krótka i zwarta, dopuszczalne są wszystkie kolory i ich kombinacje.

Zachowanie i charakter

edytuj

Whippet ma zrównoważony charakter, umiarkowany temperament, o wysokim stopniu posłuszeństwa. Tolerancyjny wobec dzieci oraz obcych osób. Nie powinny być trzymane jako psy podwórzowe ani w kojcach z racji na ich delikatną skórę i chęć przebywania z ludźmi. Whippet szybko potrafi dostosować się do nowych sytuacji, jak na charta nie potrzebuje wyjątkowo dużej przestrzeni życiowej, lecz wymaga zaspokojenia potrzeb ruchowych. W przeciwnym razie może wykazywać skłonności niszczycielskie. W wieku młodzieńczym wymaga dużo ruchu i kontaktu z właścicielem, nie jest agresywny, lubi zabawy.

Użytkowość

edytuj

Pierwotnie pies przeznaczony był do polowań na króliki oraz do zawodów wyścigowych – osiąga prędkość do 65 km/h[5]. Współcześnie jest również psem reprezentacyjnym oraz rodzinnym. Predestynowany do uprawiania coursingu (pogoni za sztucznym królikiem w terenie).

Zdrowie i pielęgnacja

edytuj

Skóra jest cienka i delikatna, wymaga pielęgnacji odpowiednimi przyrządami. Są spotykane u tej rasy alergie pokarmowe i kontaktowe. W starszym wieku zdarzają się kłopoty z krążeniem, nowotwory i problemy z kręgosłupem. Jest dość wrażliwy na surowe, zewnętrzne warunki atmosferyczne tj. mróz, czy silne nasłonecznienie. Dzienną porcję pożywienia należy dzielić na dwa posiłki, hodowcy zalecają wręcz, by przynajmniej jeden składał się z wyłącznie naturalnych składników. Często potrzebuje preparatów wapniowo-witaminowych. Przekarmienie whippeta może spowodować u niego powstawanie przepuklin. Według statystyk bazy The Whippet Archive, średnia długość życia wynosi 12 lat.[9] Najczęstszą przyczyną śmierci oprócz podeszłego wieku są wypadki, takie jak zderzenia z samochodem lub innym pojazdem, wypadki podczas biegu itp. (7,28%). Kolejną są nowotwory (6,43%), następnie problemy z sercem i układem krążenia (2,89%), choroby związane z układem moczowym i rozrodczym (1,83%), choroby układu pokarmowego lub nerwowego (w obu przypadkach 0,94%), oraz inne choroby.

Popularność

edytuj

W Polsce pierwsze psy pojawiły się w latach 60. XX wieku, a zainteresowanie tą rasą wzrasta. W internetowej bazie danych The Whippet Archive zarejestrowanych jest 3719 psów urodzonych w Polsce[10] (stan z 3 lutego 2018). W polskiej bazie Whippety w Polsce zarejestrowanych jest 18 miotów urodzonych w roku 2002; w roku 2015 urodziło ich się już 36 (201 szczeniąt), a w 2016 urodziło się aż 56 miotów (341 szczeniąt). W 2017 roku było to już 66 miotów[11]. Efektywna wielkość populacji whippetów wynosi 56,43[12].

Mieszańce whippeta

edytuj
 
Prawdopodobne krzyżowanie ras które doprowadziło do powstania rasy windsprite[13].

Whippet jest rasą stosunkowo często używaną w hodowli mieszańców różnych ras, jako że są to psy odpowiadające wielu współczesnym potrzebom, oraz względnie zdrowe. Hodowcy psów sportowych (szczególnie do takich sportów jak agility i flyball) tworzą mieszańce whippeta i border collie[14]. Whippet brał udział w tworzeniu rasy windsprite (przez pewien czas uważano, że wśród samych whippetów występują także osobniki długowłose i szorstkowłose). W Szwecji pojawiły się mieszańce whippeta i owczarka szetlandzkiego, nazywane tam whippeltie (od połączenia słów „whippet” i „sheltie”)[1]. W Irlandii popularne są lurchery, czyli mieszańce chartów z innymi rasami (często collie). Z kolei rasa silken windhound(inne języki) (wyglądem przypominająca małego borzoja) powstała z połączenia mniejszych psów rasy borzoj z whippetami.

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Whippet. Związek Kynologiczny w Polsce. [dostęp 2016-03-04]. (pol.).
  2. a b David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995, s. 46–47. ISBN 83-7129-102-7.
  3. Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele. Rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001, s. 182. ISBN 978-83-11-09354-6.
  4. Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca, 2012, s. 372. ISBN 978-83-7705-179-5.
  5. a b Bruce Fogle: Psy. Wielka encyklopedia. Warszawa: Muza, 1996, s. 91. ISBN 978-83-7079-672-3.
  6. a b Izabela Przeczek, Psy rasowe: pochodzenie, rasy, zachowania, s. 417.
  7. Systematyka ras FCI z uwzględnieniem polskiego nazewnictwa ras. Związek Kynologiczny w Polsce. [dostęp 2016-03-04]. (pol.).
  8. Whippet – wrażliwy i lojalny miłośnik biegania [online], Exclusive Bed [dostęp 2023-06-28] (pol.).
  9. Praca zbiorowa, The Whippet Archive [online] [dostęp 2018-02-03] (ang.).
  10. Praca zbiorowa, The Whippet Archive [online] [dostęp 2018-02-03].
  11. Katarzyna Matusik, Whippety w Polsce [online] [dostęp 2018-02-03].
  12. Whippet Dog Breed Health [online] [dostęp 2018-02-03] (ang.).
  13. Adriana Vanekova, History – Kennel of Silken Grace [online], 28 grudnia 2007 (ang.).
  14. Armagedogz [online] [dostęp 2018-02-03].

Bibliografia

edytuj
  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
  • Eva-Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 1998, s. 108. ISBN 978-83-7073-122-9.
  • Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele. Rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001. ISBN 978-83-11-09354-6.
  • David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.
  • Izabela Przeczek, Psy rasowe: pochodzenie, rasy, zachowania. Warszawa: Wydawnictwo SBM, 2016. ISBN 978-83-8059-273-5.