Wianek

rodzaj nakrycia głowy

Wianek – rodzaj nakrycia głowy (wieńca) upleciony z ziół i kwiatów. Tradycyjnie wianki noszone były przez dziewczęta i niezamężne kobiety, stąd stały się symbolem niewinności. O kobiecie zamężnej mówiło się, że „straciła wianek”[1].

Dziewczynka w wianku z żywych kwiatów na głowie

Skoro w nocy po północy, po pierwszej godzinie,

obróćże się, moja panno, twą twarzyczką do mnie.

Nie będę się obracała, bo mnie główka boli,

straciłam se swój wianeczek, to dla twojej woli[1].

Zgodnie z polską, a także ogólnosłowiańską tradycją, panna młoda oddaje druhnom swój wianek podczas weselnych oczepin.[potrzebny przypis]

W dawnych czasach zakonnice chowane były w wiankach. Zielony wieniec składany na grobie to symbol czci oddanej tam pochowanym[potrzebny przypis]. Wianek pojawia się też na wielu obrazach o treści religijnej[potrzebny przypis]. Ze względu na skojarzenie z niewinnością, biały wianek jest też elementem stroju dziewczynek przystępujących do Pierwszej Komunii[1].

Wianek zakłada się też do strojów ludowych[2], np. krakowskiego.[potrzebny przypis]

Tradycyjnym obyczajem jest puszczanie wianków w Noc Świętojańską[1].

Przypisy

edytuj

Zobacz też

edytuj
 
Wianek z polnych kwiatów