Wielbłąd dwugarbny
Wielbłąd dwugarbny[3][4], także: baktrian[4] (Camelus ferus) – gatunek ssaka z rodziny wielbłądowatych (Camelidae), występujący w stanie dzikim na stepach centralnej Azji (Mongolia i Chiny). Sądzi się, że baktriany zostały udomowione około 2500 r. p.n.e., prawdopodobnie w rejonie północnego Iranu lub południowo-wschodniego Turkmenistanu, co było niezależne od procesu udomowienia wielbłądów jednogarbnych. Baktrian różni się od wielbłąda jednogarbnego nieco tęższą budową, mniejszymi rozmiarami (w tym – krótszymi nogami) i znacznie obfitszym owłosieniem.
| Camelus ferus[1] | |
| Przewalski, 1878 | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
wielbłąd dwugarbny |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
| |
Zdecydowana większość z szacowanej na 2 miliony sztuk obecnej populacji baktrianów jest udomowiona[5]; największa znana dzika populacja tych zwierząt – żyjąca na pustyni Gobi – liczy około 1000 sztuk.
Wielbłądy są silnymi zwierzętami przystosowanymi do życia na piaszczystym terenie: mają grubą skórę na kolanach i szerokie kopyta; ich nozdrza mogą się otwierać i zamykać, chroniąc przed wdychaniem piasku. Grube futro pozwala zwierzęciu zachować temperaturę ciała podczas zimnych pustynnych nocy oraz izoluje przed upałem za dnia. Baktriany znane są także ze swojej gospodarki wodnej: zwierzę może jednorazowo wypić nawet 120 litrów wody, by przez następnych kilka dni nie pić w ogóle.
Wielbłądy dwugarbne mają około 2 metrów w kłębie (razem z garbami) i ważą nawet ponad 800 kg. Samce są większe od samic. Są roślinożerne, ich zasadnicza dieta składa się z traw, liści i zbóż. Baktriany hoduje się przede wszystkim dla mięsa, skóry, mleka i wełny. Używa się ich jako zwierzęta juczne, pociągowe i do jazdy wierzchem.
Zobacz teżEdytuj
- birtugan (inaczej nar) – hybryda wielbłąda dwugarbnego z jednogarbnym
- wielbłąd jednogarbny
PrzypisyEdytuj
- ↑ Camelus ferus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ Camelus ferus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b Kazimierz Kowalski (redaktor naukowy), Adam Krzanowski, Henryk Kubiak: Mały słownik zoologiczny: Ssaki. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973. ISBN 83-214-0637-8.
- ↑ EDGE of Existence, EDGE of Existence [dostęp 2016-01-11].