Wielka Śnieżna Turnia
Wielka Śnieżna Turnia (słow. Veľká Snehová veža, niem. Großer Schwarzseeturm, węg. Nagy Feketetavi torony) – turnia o wysokości 2335[1] lub 2337[2] m n.p.m. znajdująca się w Śnieżnej Grani w słowackiej części Tatr Wysokich. Jest najwyższą z trzech Śnieżnych Turni. Od Śnieżnego Zwornika w masywie Śnieżnego Szczytu oddziela ją Siwa Przełęcz, a od Pośredniej Śnieżnej Turni oddzielona jest głęboko wciętą Śtyrbną Przełęczą. Na wierzchołek Wielkiej Śnieżnej Turni nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, jest ona dostępna jedynie dla taterników[2].
 Wielka Śnieżna Turnia (wśród podpisanych obiektów) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2335 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
9 czerwca 1910 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′19″N 20°11′13″E/49,205278 20,186944
| |
Wielka Śnieżna Turnia jest najwyższą turnią w Śnieżnej Grani. Jej niemieckie i węgierskie nazewnictwo, podobnie jak w przypadku sąsiadujących z nią przełęczy, pochodzi od Czarnego Stawu Jaworowego znajdującego się w Dolinie Czarnej Jaworowej.
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Kazimierz Piotrowski i Mieczysław Świerz, 9 czerwca 1910 r. – letnie,
- Jaroslav Mlezák i Ladislav Vodháněl, 24 marca 1953 r. – zimowe,
- Július Andráši junior, Jozef Brandobur, Arno Puškáš i Karel Skřipský, 24 marca 1953 r. – zimowe (tego samego dnia, inną drogą)[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIX. Kapałkowa Grań – Śnieżna Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1974, s. 83–89.