Wikipedia:Dobre Artykuły/zajawki/Ludwik I de Bourbon-Condé
2021-11-05
edytuj.jpg)
Ludwik I de Bourbon-Condé (ur. 7 maja 1530 w Vendôme, zm. 13 marca 1569 w Jarnac) – pierwszy książę de Condé i diuk d’Enghien, markiz de Conti, hrabia de Soissons, d’Anisy oraz de Vallery. Założyciel domu książęcego de Condé, bocznej linii rodu Burbonów. Dowódca wojsk hugenotów w okresie wojen religijnych we Francji. Ludwik jako książę krwi należał do ścisłego grona doradców i parów królewskich, wsławił się jako zdolny dowódca w czasie wojen włoskich. Dość szybko znalazł się pod wpływem wyznania kalwińskiego. W obliczu narastającego konfliktu między hugenotami a katolikami we Francji, stanął na czele stronnictwa protestanckiego. Po śmierci króla Henryka II, zainspirował hugenocki spisek mający na celu porwanie jego następcy króla Franciszka II. Spisek się nie udał. Po masakrze hugenotów w Wassy, poprowadził armię protestancką na Paryż, został jednak pokonany pod Dreux. Wojnę zakończył edykt z Amboise, nadający swobodę kultu szlachcie hugenockiej. Pięć lat później, ponownie poprowadził armię protestancką na Paryż, lecz został pokonany w bitwie pod Saint-Denis. Podpisał pokój w Longjumeau. Zginął podczas bitwy pod Jarnac. Czytaj więcej…
2021-11-12
edytuj Ludwik I de Bourbon-Condé (ur. 7 maja 1530 w Vendôme, zm. 13 marca 1569 w Jarnac) – pierwszy książę de Condé i diuk d’Enghien, markiz de Conti, hrabia de Soissons, d’Anisy oraz de Vallery. Założyciel domu książęcego de Condé, bocznej linii rodu Burbonów. Dowódca wojsk hugenotów w okresie wojen religijnych we Francji. Ludwik jako książę krwi należał do ścisłego grona doradców i parów królewskich, wsławił się jako zdolny dowódca w czasie wojen włoskich. Dość szybko znalazł się pod wpływem wyznania kalwińskiego. W obliczu narastającego konfliktu między hugenotami a katolikami we Francji, stanął na czele stronnictwa protestanckiego. Po śmierci króla Henryka II, zainspirował hugenocki spisek mający na celu porwanie jego następcy króla Franciszka II. Spisek się nie udał. Po masakrze hugenotów w Wassy, poprowadził armię protestancką na Paryż, został jednak pokonany pod Dreux. Wojnę zakończył edykt z Amboise, nadający swobodę kultu szlachcie hugenockiej. Pięć lat później, ponownie poprowadził armię protestancką na Paryż, lecz został pokonany w bitwie pod Saint-Denis. Podpisał pokój w Longjumeau. Zginął podczas bitwy pod Jarnac. Czytaj więcej…