Wiktor Batycki
Wiktor Batycki (ur. 11 listopada 1883, zm. 1951 w Wielkiej Brytanii[1][2]) – podpułkownik dyplomowany saperów Wojska Polskiego.
 podpułkownik dyplomowany saperów
| |
| Data urodzenia |
11 listopada 1883 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1951 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1917–1939 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
2 Pułk Wojsk Kolejowych |
| Stanowiska |
dowódca pułku wojsk kolejowych |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Życiorys
edytujWiktor Batycki był oficerem Armii Imperium Rosyjskiego, a następnie I Korpusu Polskiego w Rosji. 7 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika i przydzielony do Lotnictwa Wojskowego w Warszawie[3]. Walczył na wojnie z bolszewikami.
1 czerwca 1921 pełnił służbę w Oddziale IV Naczelnego Dowództwa, pozostając oficerem nadetatowym 2 pułku wojsk kolejowych w Jabłonnie[4]. W 1923 pełnił służbę w Oddziale IV Sztabu Generalnego na stanowisku wojskowego komisarza kolejowego, w dalszym ciągu pozostając w ewidencji 2 pułku kolejowego[5]. W okresie od 2 listopada 1923 do 15 października 1924 był słuchaczem III Kursu Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie[6]. Z dniem 15 października 1924, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu na stanowisko szefa Oddziału Ogólnego Sztabu[7]. W 1928 styczniu został przeniesiony z DOK VIII do 5 pułku saperów w Krakowie na stanowisko dowódcy pułku[8][9]. Z dniem 4 grudnia 1928 został przeniesiony z korpusu oficerów saperów kolejowych do korpusu oficerów inżynierii i saperów[10]. W marcu 1929 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto na stanowisko komendanta[11]. W sierpniu 1931 został zwolniony z zajmowanego stanowiska służbowego[12]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III z przydziałem mobilizacyjnym do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[13]. Zmarł w 1951[1]. Był mężem Janiny Anders siostry generała Władysława Andersa[14].
Awanse
edytuj- porucznik – ze starszeństwem z 13 grudnia 1917[15]
- kapitan – 9 września 1920 zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920, w „Korpusie Wojsk Kolejowych, w grupie byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”[16]
- podpułkownik – 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 9. lokatą w korpusie oficerów kolejowych, od 4 grudnia 1928 podpułkownik ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 24,5 lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[17][18]
Przypisy
edytuj- ↑ a b "http://www.pilsudski.org.uk/pl/archiwum-151.php"
- ↑ "Saperzy w Służbie Polsce" A. J. Szugajew str. 623
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych nr 5 z 18 stycznia 1919 r., poz. 220.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 371.
- ↑ Rocznik oficerski 1923, s. 11, 984.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 1 listopada 1922 r., Nr 42, s. 820.
- ↑ Rocznik oficerski 1924, s. 58, 899.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 20 stycznia 1928 r., Nr 2, s. 6.
- ↑ Rocznik oficerski 1928 r., s. 573.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 3 z 29 stycznia 1929 r., s. 10.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 91.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 227.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 349, 852.
- ↑ Strona Główna Bialskiego Stowarzyszenia Historycznego tnb.pl [online], www.bsh.dbv.pl [dostęp 2017-11-15].
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych nr 5 z 18 stycznia 1919 r., poz. 205.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 22 września 1920 r., Nr 36, s. 395.
- ↑ Rocznik oficerski 1923, s. 993.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 r., s. 905.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Adam Julian Szugajew, Saperzy w Służbie Polsce, Londyn 1985.