Wincenty Stawiński
Wincenty Stawiński (ur. 19 stycznia 1907 w Woli Zbrożkowej, zm. 30 lipca 1955 w Łodzi) – poseł Krajowej Rady Narodowej (1943–1947) i Sejmu Ustawodawczego (1947–1952) z ramienia PPS, reprezentujący okręg Pabianice[1].
| Data i miejsce urodzenia |
9 stycznia 1907 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 lipca 1955 |
| Poseł KRN (PRL) | |
| Okres |
od 02.01.1946 |
| Przynależność polityczna | |
| Poseł na Sejm Ustawodawczy (PRL) | |
| Okres |
od 04.02.1947 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
W 1921 ukończył szkołę powszechną w Łodzi, następnie pracował jako chłopiec biurowy w Powiatowym Kole Związku Inwalidów Wojennych w Łodzi. W 1925 pracował jako praktykant biurowy i biuralista w zakładach przemysłowych. W 1926 pracował w łódzkiej Kasie Chorych. Od marca 1929 do września 1930 pełnił służbę wojskową w Pułku Piechoty Legionów w Zamościu. W latach 1932–1934 był referentem w Magistracie miasta Łodzi. Został zwolniony za działalność polityczną i związkową oraz organizowanie strajków. Od 1935 był sekretarzem – funkcjonariuszem Okręgowej Komisji Związków Zawodowych w Łodzi[1].
W 1923 wstąpił do OMTUR przy dzielnicy Bałuty, zostając kolejno sekretarzem Koła, Komitetu Wykonawczego, i przewodniczącym Łódzkiej OMTUR oraz członkiem Komitetu Centralnego. Od 1924 należał do PPS w dzielnicy Bałuty, gdzie pełnił funkcję sekretarza (1926–1929), którym został ponownie po powrocie z wojska w 1930 roku. Następnie był wiceprzewodniczącym, a w 1933 przewodniczącym dzielnicy Bałuty. Od 1932 był członkiem Łódzkiego Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS, a następnie wiceprzewodniczącym Łódzkiej Organizacji PPS (1934–1939)[1].
W latach 1937–1939 był redaktorem naczelnym „Łodzianina”. W 1938 został radnym rady miejskiej w Łodzi z ramienia PPS i Klasowych Związków Zawodowych, będąc jednocześnie sekretarzem klubu. W październiku 1939 po wybuchu II wojny światowej był organizatorem nielegalnej organizacji złożonej z byłych członków i sympatyków PPS, która została przekształcona 1 maja 1941 w organizację Polscy Socjaliści. Był kierownikiem jej wydziału organizacyjnego oraz współredagował nielegalne periodyki „Walka Ludu” i „Barykady”. Został aresztowany 21 listopada 1941 przez Gestapo i osadzony w więzieniu na 10 miesięcy, następnie przez 5 tygodni przebywał w więzieniu w Radogoszczu, by później ostać wywiezionym do obozu koncentracyjnego w Mauthausen, gdzie przebywał do wyzwolenia przez armię amerykańską, 5 maja 1945. W czerwcu 1945 powrócił do Łodzi[1], gdzie zaangażował się ponownie w działalność PPS, zostając II sekretarzem Wojewódzkiego Komitetu PPS w Łodzi i członkiem Rady Naczelnej PPS[2][1]. Był członkiem Miejskiej Rady Narodowej i przewodniczącym Klubu Radnych PPS. W latach 1946–1947 był posłem Krajowej Rady Narodowej, a następnie w latach 1947–1952 Sejmu Ustawodawczego z ramienia PPS, reprezentując okręg Pabianice. Był członkiem Komisji Handlu Wewnętrznego i Spółdzielczości oraz Komisji Przemysłowej[1].
Odznaczenia edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Stawiński Wincenty (1907-1955) [online], bs.sejm.gov.pl [dostęp 2023-05-04].
- ↑ Gennadiĭ Arkadʹevich Bordi︠u︡gov, Polska--ZSRR: struktury podległości. Dokumenty WKP(b), 1944-1949, Instytut Studiów Politycznych PAN, 1995, ISBN 978-83-85479-92-5 [dostęp 2023-05-05] (pol.).