Wirus zapalenia wątroby typu D
Wirus zapalenia wątroby typu D, HDV (z ang. Hepatitis D Virus), nazywany też wirusem delta, jest małym, kolistym wirusem RNA. Wiriony są owalne, średnica ich wynosi 36 nm, zawierają kolistą, pojedynczą nić RNA o ujemnej polarności będącą najmniejszym genomem występującym w wirusach ludzkich i zwierzęcych. Może ulegać namnażaniu jedynie w organizmach zakażonych wirusem zapalenia wątroby typy B. Związek między tymi dwoma wirusami wynika stąd, iż HDV nie koduje białka osłonki, którym jest HBsAg. Genom otoczony jest:
- antygenem powierzchniowym s wirusa HBV,
- nukleoproteiną HDAg.
| |
| Systematyka | |
| Grupa |
Grupa V ((-)ssRNA) |
|---|---|
| Rząd |
niesklasyfikowany |
| Rodzina |
niesklasyfikowany |
| Rodzaj |
deltavirus |
| Gatunek |
wirus zapalenia wątroby typu D |
| Nazwa systematyczna | |
| Hepatitis D Virus | |
| Cechy wiralne | |
| Skrót |
HDV |
| Kwas nukleinowy | |
| Liczba nici |
jedna |
| Liczba segmentów |
jeden |
| Polaryzacja kwasu nukleinowego |
ujemna |
| Osłonka |
obecna |
| Rezerwuar |
człowiek |
| Wywoływane choroby | |
Zakażenie następuje drogą pozajelitową przez zakażone igły, strzykawki, narzędzia chirurgiczne i stomatologiczne, przetaczanie krwi zakażonej wirusami oraz wydzieliny organizmu: spermę, śluz szyjkowy. Nie występuje w kale, ślinie i łzach.
Zakażenie HDV w wzw typu B znacznie nasila postęp choroby.
Profilaktyka i leczenie edytuj
Szczepionka przeciw wirusowi zapalenia wątroby typu B chroni również przed HDV, ponieważ może się on replikować tylko w obecności wirusa HBV[1].
Leczenie przewlekłego zapalenia wątroby typu D jest aktualnie niezadowalające. Leki stosowane w terapii wirusowego zapalenia wątroby typu B w większości są nieskuteczne przy zakażeniu HDV. Jedynym czynnikiem, który ma jakiś skutek leczniczy w przebiegu tego zapalenia wątroby jest interferon alfa, który jest skuteczny tylko w około 20% przypadków[2]. Transplantacja narządu z reguły wiąże się z wtórnym zakażeniem przeszczepu.
Przypisy edytuj
- ↑ Delta agent (Hepatitis D). ncbi.nlm.nih.gov. [dostęp 2014-10-23]. (ang.).
- ↑ Pascarella S., Negro F: Hepatitis D virus: an update. ncbi.nlm.nih.gov. [dostęp 2014-10-23]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Choroby zakaźne i pasożytnicze. Zdzisław Dziubek (red.). Wyd. III uaktualnione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, s. 282–284. ISBN 83-200-2748-9.
