Wirusy satelitarnewirusy, których replikacja jest zależna od innych wirusów. Mogą kodować własne białka albo opierać się na innych wirusach zarówno dla enkapsydacji, jak replikacji[1][2][3][4][5].

replikacja wirusów satelitarnych

Pierwszy wirus satelitarny opisano w 1962 r., był on powiązany z wirusem nekrozy tytoniu (TNV, ang. Tobacco necrosis virus)[6]. Niektóre wirusy satelitarne szkodzą wirusom-gospodarzom lub uniemożliwiają ich rozwój; są one nazywane wirofagami.

Bibliografia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. R.I.B. Francki. Plant virus satellites. „Annu. Rev. Microbiol.”. 39, s. 151-174, 1985. DOI: 10.1146/annurev.mi.39.100185.001055. 
  2. C. Fritsch, M.A. Mayo: Satellites of plant viruses. W: Plant viruses. C.L. Mandahar (red.). T. I. Structure and replication. Boca Raton, Floryda, USA: CRC Press, Inc., 1989, s. 289-321.
  3. J.M. Kaper, C.W. Collmer: Modulation of viral plant diseases by secondary RNA agents. W: RNA genetics. E. Domingo, J.J. Holland, P. Ahlquist (red.). T. III. Variability in RNA genomes. Boca Raton, Floryda, USA: CRC Press, Inc., 1988, s. 171-194. ISBN 0-8493-6668-2.
  4. A.F. Murant, M.A. Mayo. Satellites of plant viruses. „Annu. Rev. Phytopathol.”. 20, s. 49-70, 1982. DOI: 10.1146/annurev.py.20.090182.000405. 
  5. A.E. Simon. Satellite RNAs of plant viruses. „Plant Mol. Biol. Rep.”. 6, s. 240-252, 1988. DOI: 10.1007/BF02670384. 
  6. B. Kassanis. Properties and behaviour of a virus depending for its multiplication on another. „J. Gen. Microbiol.”. 27, s. 477-488, 1962. DOI: 10.1099/00221287-27-3-477.