Witold Bylczyński
Witold Bylczyński (ur. 5 kwietnia 1918 w Ejsymontach, zm. 22 sierpnia 1983 w Winnipeg) – żołnierz Polskich Sił Zbrojnych.
| |
 kanonier
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1942–1947 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy |
II wojna światowa: kampania włoska: |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys edytuj
Był synem Mieczysław Bylczyńskiego i Anny z Horbaczewskich. Aresztowany przez NKWD na Grodzieńszczyźnie był przetrzymywany w obozie sowieckim w Równem na Wołyniu.
Po zwolnieniu dotarł do Tatiszczewa, dyslokacji formowanej armii polskiej na Wschodzie i został wpisany na ewidencję w 5 pułku artylerii przeciwlotniczej w składzie 5 Dywizji Piechoty („Kresowej”)[1]. Między październikiem i stycznie 1944 został przerzucony do Iranu (Pahlevi), przez Uralsk nad Morzem Aralskim, Kazalińsk, Taszkient w Uzbekistanie, Dżalalabad, Samarkandę, Bucharę, Aszchabad, Turkmenistan i Krasnowodsk (dziś Turkmenbaszy nad Morzem Kaspijskim). Desant do Włoch, do portu w Taranto rozpoczął się w lutym 1944.
Bylczyński przeszedł cały szlak bojowy „Żubrów” pod dowództwem kpt. Władysława Szpiganowicza – od Qastiny do Monte Cassino. Brał udział też w Operacji Buckland. Od maja 1945 pułk przeszedł w rejon San Benedetto. Transporty z Neapolu do Wielkiej Brytanii trwały od czerwca do grudnia 1946. W sierpniu zorganizowano w Cesenie obóz „Canada”. Bylczyński ze swoim pułkiem trafił do obozu Ullenwood w hrabstwie Gloucestershire. na początku stycznia 1947 5 paplot został przemianowany na 505 oddział Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia (PKPR) i przeniesiony do Brockley (Somerset). W roku 1948 wraz z trzydziestoma innymi żołnierzami 5 pal i 5 paplot Witold Bylczyński popłynął do Kanady. Osiadł w Winnipeg, gdzie w pierwszych latach pobytu znalazł zatrudnienie w leśnictwie (jako drwal przy wycince drzew).
Na początku lat 50. Bylczyńscy zaczęli brać aktywny udział w życiu kombatanckiego klubu polskiego przy Royal Canadian Legion w Winnipeg[2]. Byli oboje weteranami 2 Korpusu i działaczami polonijnymi przy polskim kościele Św. Ducha i klubie „Trzech Maków” w Winnipeg. Dzięki polskim weteranom w Winnipeg odnowiono m.in. wnętrze kościoła pw. Św. Ducha. Bylczyński został też honorowo awansowany na stopień podoficerski przy 246 oddziale RCL[3].
Zmarł w Winnipeg. Spoczywa wraz z żoną na polskim cmentarzu przy parafii Ducha Świętego w Winnipeg[4][5].
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino nr 22753[6]
- Medal Wojska
- Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania)
- Gwiazda Italii (Wielka Brytania)
- Medal Wojny 1939–1945 (Wielka Brytania)
- Medal Obrony (Wielka Brytania)
Przypisy edytuj
- ↑ Kronika 5 Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej 1941-1942, [rękopis], The Polish Institute and Sikorski Museum, London. Sygn. arch. C.211.
- ↑ RCL Branch 246 Magazin. – 1984, vol. 1, iss. 4, s. 17–19.
- ↑ A. Bylczynski, Polish Veterans in Manitoba, Edison State Community College Review, 2017, no. 16, s. 23–26.
- ↑ Nekrolog w: „The Polish Times” (Winnipeg), z dn. 26.08.1983
- ↑ Biogram w: „Słownik Biograficzny Żołnierzy 2 Korpusu Polskiego”
- ↑ 5 Pułk Art.P-lotn. – krzyz.montecassino.eu [online], krzyz.montecassino.eu [dostęp 2022-05-30].