Witold Doliwa-Andruszewicz
Witold Tadeusz Andruszewicz-Doliwa[1] (ur. 16 czerwca 1890 w Barszczowicach, zm. 20 września 1939 w Tułowicach) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 Witold Doliwa-Andruszewicz (<1934) | |
 pułkownik artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 czerwca 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca artylerii dywizyjnej |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 16 czerwca 1890 w Barszczowicach, w ówczesnym powiecie lwowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Bolesława i Marii z d. Lachman[2][3].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii[4][5]. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Armat Polowych Nr 29, w 1916 przemianowany na Pułk Armat Polowych Nr 2, a dwa lata później na Pułk Artylerii Polowej Nr 2. W czasie służby w c. i k. Armii awansował na podporucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1916, a później porucznika ze starszeństwem z 1 lutego 1918 w korpusie oficerów rezerwy artylerii polowej i górskiej[6][7][5].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 143. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był 11 pułk artylerii polowej[8]. W 1924 roku dowodził III dywizjonem 11 pułku artylerii polowej w Stanisławowie. 31 października 1927 roku został przesunięty ze stanowiska dowódcy dywizjonu na stanowisko kwatermistrza[9]. W kwietniu 1928 roku został przeniesiony z 11 pap do 25 pułku artylerii polowej w Kaliszu na stanowisko dowódcy III dywizjonu[10]. 23 stycznia 1929 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów artylerii[11]. 27 kwietnia 1929 roku został przeniesiony do 3 pułku artylerii polowej Legionów w Zamościu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[12]. 28 czerwca 1933 roku ogłoszono jego przeniesienie do 16 pułku artylerii lekkiej w Grudziądzu na stanowisko dowódcy pułku[5][13]. Obowiązki dowódcy pułku łączył z funkcją prezesa tamtejszego oddziału Polskiego Związku Zachodniego. Na stopień pułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów artylerii[14]. 9 listopada 1938 roku został dowódcą artylerii dywizyjnej 16 Dywizji Piechoty w Grudziądzu.
Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. 20 września poległ w bitwie nad Bzurą, w nocnym natarciu w okolicach Tułowic. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera 10B-6-7)[15].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 3212[2]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)[16]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[4]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)[17]
- Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry)[17]
Przypisy edytuj
- ↑ W Rocznikach Oficerskich z 1924, 1928 i 1932 r. figuruje jako Witold Tadeusz Andruszewicz.
- ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-05-03]..
- ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 3.
- ↑ a b c Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 869, 902.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1078, 1127.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 191.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 327.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 146.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 24 stycznia 1929 roku, s. 3.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 122.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 134.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 157.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 1127.
Bibliografia edytuj
- Andruszewicz Witold Tadeusz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.40-3073 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-15].
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 657, 739.
- Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 399, 452.
- Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 177, 671.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.