Witold Filipczak

polski historyk

Witold Aleksander Filipczak (ur. 4 kwietnia 1963 w Łodzi[1]) – polski historyk, doktor habilitowany, wykładowca .

Witold Filipczak
Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1963
Łódź

doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: historia Polski XVI-XVIII w.
Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Doktorat

3 lipca 1997

Habilitacja

24 października 2013

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Łódzki

Życiorys

edytuj

W. Filipczak w latach 1982–1987 studiował historię w Instytucie Historii UŁ. W dniu 3 lipca 1997 został doktorem na podstawie pracy Sejm z roku 1778. Promotorem rozprawy był prof. dr hab. Wojciech Szczygielski (recenzenci: Jerzy Grobis i Hubert Izdebski). W latach 1987–1988 pracował jako nauczyciel historii, potem związał się z Instytutem Historii UŁ i pozostaje jego pracownikiem do dnia obecnego. Najpierw w Katedrze Historii Polski Nowożytnej (potem zmiana nazwy na Katedra Historii Polski XVI–XVIII w.) jako asystent-stażysta i asystent. W latach 1997–2009 zatrudniony jako adiunkt. Od 2006 r. w Katedrze Historii Nowożytnej Polski i Krajów Nadbałtyckich. W 2009 r. został starszym wykładowcą w Katedrze Historii Nowożytnej.

W 2012 r. przedstawił rozprawę habilitacyjną Życie sejmikowe prowincji wielkopolskiej w latach 1780–1786 (recenzenci: prof. dr hab. Zbigniew Anusik; prof. dr hab. Jerzy Dygdała; dr hab. Andrzej Stroynowski; dr hab. Michał Zwierzykowski). W 2013 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego. Do wydania rozprawy habilitacyjnej napisał 24 artykuły naukowe.

Zainteresowania badawcze

edytuj

Zainteresowania badawcze W. Filipczaka koncentrują się wokół kilku zagadnień: parlamentaryzmu i życia politycznego Rzeczypospolitej w XVI–XVIII wieku; życia parlamentarnego zachodniej Korony w latach 1780–1786; okresem funkcjonowania Rady Nieustającej (1775–1788), funkcjonowaniem sejmików (zwłaszcza prowincji wielkopolskiej) i sejmu oraz układem sił politycznych w Koronie i na Litwie.

Książki

edytuj

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj