Wojna lamijska – konflikt zbrojny pomiędzy Atenami a Macedonią w latach 323–322 p.n.e.

Wojna lamijska
Ilustracja
Macedonia i Grecja w IV wieku p.n.e.
Czas

323–322 p.n.e.

Terytorium

Grecja

Przyczyna

wystąpienie Aten przeciw hegemonii macedońskiej

Wynik

porażka Aten

Strony konfliktu
Ateny Macedonia
Dowódcy
Leosthenes Antypater,
Krateros

Przebieg

edytuj
Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Na wieść o śmierci Aleksandra Wielkiego (323 p.n.e.) sprzeciwiające się macedońskiej hegemonii stronnictwo Demostenesa w Atenach zorganizowało powstanie pod hasłem „wolności wszystkich Hellenów”. Dzięki pieniądzom przywiezionym przez skarbnika Harpalosa udało się Ateńczykom zorganizować armię najemną, ponadto do działań włączyła się też ateńska flota.

W początkowym okresie Ateńczycy oblegli wojska Antypatra w mieście Lamia, stąd konflikt ten nazwano wojną lamijską. Jednakże gdy powróciły z Persji oddziały Kraterosa, Grecy zostali pokonani i zmuszeni do kapitulacji.

Po porażce Ateny zostały zmuszone do wypłaty odszkodowania, a w mieście stacjonować miał odtąd macedoński garnizon. Konsekwencją wojny lamijskiej było też rozwiązanie Związku Korynckiego.

Bibliografia

edytuj
  • Maria Jaczynowska, Danuta Musiał, Marek Stępień, Historia starożytna, Warszawa: Trio, 1999, s. 370.