Wstęga boczna

Wstęga boczna (łac. lemniscus lateralis) – pasmo włókien nerwowych przebiegające w pniu mózgu, wychodzące z jąder ślimakowych i ciała czworobocznego. Stanowi II neuron drogi słuchowej.

Pień mózgu, schemat według Graya; wstęga boczna na żółto

Między włóknami wstęgi bocznej rozsiane są skupiska komórek nerwowych, określane jako jądra wstęgi bocznej. Część włókien wstęgi bocznej ulega przełączeniu we wzgórku dolnym, część w ciele kolankowatym przyśrodkowym. Funkcja wstęgi bocznej nie jest określona; prawdopodobnie ma udział w recepcji synchronizacji i amplitudy dźwięków, a także w odruchu zaskoczenia.

W każdej wstędze znajdują się trzy jądra wstęgi bocznej: brzuszne, grzbietowe i pośrednie. Wstęga boczna prawa i lewa komunikują się za pośrednictwem spoidła Probsta.

Bibliografia

• John Joseph Martin: Neuroanatomy: text and atlas. New York, N.Y.: McGraw-Hill, 2003, s. 199-200. ISBN 0-07-138183-X.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.