Wyżni Czarny Karb
Wyżni Czarny Karb (słow. Vyšný Čierny zárez[1]) – niewybitna przełęcz w północno-zachodniej grani Czarnego Szczytu w słowackiej części Tatr Wysokich, będącej fragmentem grani głównej Tatr Wysokich. Siodło oddziela od siebie kopułę szczytową Czarnego Szczytu na południowym wschodzie od Czarnego Grzebienia na północnym zachodzie i znajduje się tuż pod wierzchołkiem masywu[2].
 Wyżni Czarny Karb wśród podpisanych obiektów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′20,5″N 20°12′02,7″E/49,205694 20,200750
| |
W południowo-zachodnich stokach grani znajduje się Mały Szymkowy Żleb, opadający spod Papirusowej Przełączki[2] w kierunku Czarnego Bańdziocha – górnego piętra Doliny Czarnej Jaworowej. Po stronie północno-wschodniej stoki zbiegają do Danielowych Pól w Dolinie Jastrzębiej[3]. Po stronie Doliny Czarnej Jaworowej w ścianach poniżej Wyżniego Czarnego Karbu położony jest Wyżni Szymkowy Ogród – piarżysty, skośny taras. Do Danielowego Cmentarzyska w Dolinie Jastrzębiej zbiega natomiast z przełęczy stroma rynna[2].
Na Wyżni Czarny Karb nie prowadzą żadne szlaki turystyczne. Najdogodniejsze drogi dla taterników wiodą na przełęcz od Przełęczy Stolarczyka górnym trawersem po stronie Małego Szymkowego Żlebu, z Czarnego Bańdziocha oraz z Doliny Dzikiej przez Wyżnią Czarną Galerię w Czarnym Grzbiecie[2].
Pierwsze wejścia:
- letnie – Alfred Martin i przewodnik Johann Franz senior, 16 lipca 1907 r., przy przejściu granią,
- zimowe – Adam Karpiński i Konstanty Narkiewicz-Jodko, 4 kwietnia 1928 r., przy przejściu granią[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-09-13].
- ↑ a b c d e Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIII. Przełęcz Stolarczyka – Modra Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 147–148. ISBN 83-217-2472-8.
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.