Wyżnie Walentkowe Wrótka
Wyżnie Walentkowe Wrótka (słow. Vyšné Valentkove vrátka, niem. Oberes Valentinstor, węg. Felső-Bálint-kapu)[1] – mało wybitne wcięcie w Walentkowej Grani (Valentkov hrebeň) w Tatrach Wysokich. Znajduje się na wysokości 2113 m pomiędzy Wyżnią Walentkową Czubą (Vyšný Valentkov zub, 2114 m) a Wielką Walentkową Czubą (Vyšný Valentkov zub, 2128 m). Stoki wschodnie opadają ścianą do Zadniego Stawu w Dolinie Pięciu Stawów Polskich. Dołem ściana podsypana jest piargami. Również skaliste stoki wschodnie opadają do kotła Kamienne w Dolinie Walentkowej (Valentkova dolina)[2].
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2113 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′53,2″N 20°00′29,2″E/49,214778 20,008111
| |
Wrótka to często używane w tatrologii określenie rodzaju przełęczy. Zazwyczaj jest to niewielka, ale wyraźnie wcięta w grań lub skalne żebro przełączka, lub przejście między skałami na dnie doliny[3].
Pierwsze znane przejście Walentkową Granią: latem Tadeusz Grabowski i Adam Staniszewski w 1907 r., zimą Edúard Ganoczi i István Zamkovszky w 1927 r.[3]
Przypisy edytuj
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2018-09-02] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ Orla Perć. Mapa 1:5000. Wyd. III, Warszawa -Zielona Góra- Zakopane: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005, ISBN 83-87873-42-X.
- ↑ a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.