Wysokość astronomiczna

Wysokość astronomiczna, elewacja – kąt między płaszczyzną horyzontu astronomicznego, a kierunkiem na ciało niebieskie. W astronawigacji przyrządem do wyznaczania jej jest sekstant.

Wysokość astronomiczna wraz z azymutem są współrzędnymi w układzie horyzontalnym i określają chwilowe położenie ciała niebieskiego. Wysokość jest oznaczana symbolem $a$ i wiąże się z odległością zenitalną $z$ wzorem: $z=90^{\circ }-a$ ^[1].

Przypisy Edytuj

↑ Astronomia ogólna, HannuH. Karttunen i inni, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2020, s. 24, ISBN 978-83-01-20808-0 (pol.).

[AO-1] Astronomia ogólna, HannuH. Karttunen i inni, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2020, s. 24, ISBN 978-83-01-20808-0 (pol.).

[1]