Wikipedia

XXII Mistrzostwa Świata w Lataniu Precyzyjnym

zawody sportu lotniczego

XXII Mistrzostwa Świata w Lataniu Precyzyjnym – zawody lotnicze Międzynarodowej Federacji Lotniczej (FAI) w lataniu precyzyjnym, zorganizowane w dniach 19–24 lipca 2015 w Skive w Danii[1].

Indywidualnym mistrzem świata został Francuz Damien Vadon, a srebrny i brązowy medal zdobyli Polacy Marcin Skalik i Bolesław Radomski. Drużynowymi mistrzami świata został zespół polski, dalsze miejsca zajęły Czechy i Francja.

Uczestnicy edytuj

 
Cessna 172 G-ATKT, na której latał Brytyjczyk Rodney Blois (miejsce 47.) (zdjęcie z 2016)
 
Najstarszy samolot zawodów SAI KZ III OY-DEB z 1946 (pilot Lago Laumark-Møller, miejsce 46.) (zdjęcie z 2007)

W zawodach wzięło udział 72 zawodników z 18 krajów: Polski (8 zawodników), Rosji (7), Czech (6), Szwecji (6), Francji (5), Norwegii (5), Niemiec (5), Wielkiej Brytanii (4), Afryki Południowej (4), Danii (4), Szwajcarii (3), Słowacji (3), Nowej Zelandii (3), Hiszpanii (3), Finlandii (2), Litwy (2), Słowenii (1) i Austrii (1)[2]. Wstępnie było zgłoszonych 88 pilotów z 19 krajów (dodatkowo z Chin, którzy jednak ostatecznie nie wzięli udziału w zawodach)[3].

W składzie polskiej ekipy w zawodach uczestniczyło 8 zawodników: Bolesław Radomski, Marcin Skalik, Michał Wieczorek, Janusz Darocha, Krzysztof Wieczorek, Marek Kachaniak, Zbigniew Chrząszcz, Krzysztof Skrętowicz (ponadto zgłoszeni byli Kamil Wieczorek i Łukasz Pawlak)[4][2]

Głównym sędzią międzynarodowym był Andrzej Osowski z Polski[4].

Najliczniej używanymi w mistrzostwach samolotami były Cessna 152 (33), Cessna 150 (22) i Cessna 172 (11); dwóch pilotów latało na Tecnam P-92, po jednym na Piper PA-28, SAI KZ III, Glastar i 3Xtrim (liczba samolotów użytych faktycznie w zawodach była mniejsza, gdyż część pilotów używała tych samych maszyn)[2]. Najlepsze rezultaty osiągali piloci latający na C-152 (22 z pierwszych 25 miejsc). Oprócz czteroosobowej ekipy duńskiej, 18 pilotów latało na samolotach zapewnionych przez gospodarzy[2].

Program edytuj

Program:[1]

  • od 12 lipca 2015 – możliwość nieoficjalnego treningu
  • 18 lipca 2015 - ostatnie przybycia, rejestracja i odprawa generalna
  • 19 lipca 2015 - oficjalny trening lądowań, ceremonia otwarcia mistrzostw
  • 20 lipca 2015 - pierwsza konkurencja nawigacyjna (trasa zielona)
  • 21 lipca 2015 - druga konkurencja nawigacyjna (trasa niebieska)
  • 22 lipca 2015 - konkurencja lądowań
  • 23 lipca 2015 - trzecia konkurencja nawigacyjna (trasa czerwona)
  • 24 lipca 2015 - dzień rezerwowy, ceremonia wręczenia nagród

Przebieg edytuj

Ceremonia otwarcia miała miejsce w niedzielę 19 lipca. W poniedziałek rozegrano pierwszą konkurencję nawigacyjną (trasa „zielona”), obejmującą ok. 150-kilometrowy lot nad północno-zachodnią Jutlandią. Dominowali w niej piloci polscy, zajmując pierwsze i drugie miejsce (Bolesław Radomski i Marcin Skalik), a ogółem siedem miejsc w pierwszej dziesiątce. Trzeci był Francuz Damien Vadon[5].

Drugiego dnia zawody na trasie „niebieskiej” rozgrywane były przy zmiennej pogodzie. Po porannym deszczu, opóźniającym start, widoczność się poprawiła, lecz zadanie utrudniał wiatr. Ponownie dominowali Polacy (dwa pierwsze miejsca zajęli Krzysztof Wieczorek i Michał Wieczorek), lecz wysoko znaleźli się również czescy piloci (miejsca 3 i 4 Luboš Hájek i Tomaš Rajdl). Tylko dwóch pilotów (Krzysztof Wieczorek i Janusz Darocha) odnalazło wszystkie cele na trasie, nie tracąc punktów za obserwację[6].

Trzeciego dnia 22 lipca 2015 rozgrywana była konkurencja precyzji lądowań. Dobre wyniki uzyskiwali w niej także zawodnicy spoza krajów dominujących w konkurencjach nawigacyjnych, a najlepszy był Fin Mauri Halinen (18 punktów karnych)[7]. Czwarty rezultat z bardzo dobrym wynikiem (23 punkty karne) osiągnął Damien Vadon, zyskując znaczną przewagę w punktacji za tę konkurencję nad polskimi pilotami, z wyjątkiem Krzysztofa Skrętowicza, który zajął trzecie miejsce. Będący dotąd faworytem Krzysztof Wieczorek zajął w tej próbie dopiero 30. miejsce (96 punktów), a Marcin Skalik i Bolesław Radomski – odpowiednio 15. i 17. miejsce (58 i 62 punkty)[7].

23 lipca 2015 rozegrano ostatnią konkurencję nawigacyjną (trasa „czerwona”). Trzy pierwsze miejsca zajęli w niej piloci polscy (Marcin Skalik, Bolesław Radomski, Krzysztof Wieczorek), ex aequo w zakresie trzeciego wyniku z Damienem Vadonem[8]. Po podliczeniu wyników, w klasyfikacji indywidualnej mistrzostw świata zwyciężył Damien Vadon z przewagą jedynie dwóch punktów przed Marcinem Skalikiem i siedmiu przed Bolesławem Radomskim, którzy zajęli drugie i trzecie miejsce (wyprzedzając dalszych zawodników o ponad 50 punktów)[9].

Czołowe wyniki konkurencji nawigacyjnych:

I konkurencja nawigacyjna[10] II konkurencja nawigacyjna[11] III konkurencja nawigacyjna[8]
Miejsce Zawodnik Punkty karne Miejsce Zawodnik Punkty karne Miejsce Zawodnik Punkty karne
1   Bolesław Radomski 18 1   Krzysztof Wieczorek 33 1   Marcin Skalik 41
2   Marcin Skalik 24 2   Michał Wieczorek 68 2   Bolesław Radomski 48
3   Damien Vadon 33 3   Luboš Hájek 74 3   Krzysztof Wieczorek 65
4   Zbigniew Chrząszcz 57 4   Tomaš Rajdl 83 3   Damien Vadon 65
5   Krzysztof Wieczorek 63 5   Janusz Darocha 84 5   Luboš Hájek 68
6   Robert Verbancic 72 6   Krzysztof Skrętowicz 86 6   Michał Wieczorek 73
7   Michał Wieczorek 95 7   Robert Verbancic 96 7   Krzysztof Skrętowicz 76
8   Janusz Darocha 96 8   Bolesław Radomski 98 8   Róbert Šošovička 115
9   Krzysztof Skrętowicz 106 9   Marcin Skalik 116 9   David Černý 116
10   David Černý 138 10   Patrick Bats 120 10   Robert Verbancic 134

Kolorem szarym zaznaczony najsłabszy z trzech wyników zawodnika, nie brany pod uwagę w klasyfikacji generalnej[12].

Czołowe wyniki konkurencji lądowań[7]:

Miejsce Zawodnik Samolot Rejestracja Punkty karne
    Mauri Halinen C-152 OH-CTC 18
    Tomaš Rajdl C-152 OK-IKC 21
    Krzysztof Skrętowicz 3Xtrim SP-YUD 22
4   Kjeld Hjorth C-172 OY-ENV 23
5   Damien Vadon C-152 F-GDDV 23
6   David Černý C-152 OK-IKC 25
7   Patrick Bats C-152 F-HFPR 29
8   Lars-Inge Karlsson C-150 SE-GZT 30
9   Michał Wieczorek C-152 SP-KCH 42
10   Frank Eckard C-150 OY-AJU 42

Wyniki edytuj

Klasyfikacja indywidualna edytuj

Wyniki[2]:

Miejsce Zawodnik Samolot Rejestracja Punkty karne za:
nawigację + obserwację + lądowania 		Wynik ogółem
    Damien Vadon C-152 F-GDDV 78 20 23 121
    Marcin Skalik C-152 SP-KCH 45 20 58 123
    Bolesław Radomski C-152 SP-AKP 66 0 62 128
4   Michał Wieczorek C-152 SP-KWW 81 60 42 183
5   Krzysztof Skrętowicz 3Xtrim SP-YUD 102 60 22 184
6   Krzysztof Wieczorek C-152 SP-KWW 96 0 96 192
7   Robert Verbancic C-152 OY-TVA 128 40 57 225
8   Luboš Hájek C-152 OK-NAV 82 60 102 244
9   Tomaš Rajdl C-152 OK-IKC 207 20 21 248
10   Zbigniew Chrząszcz C-152 SP-KCH 126 60 86 272

Klasyfikacja indywidualna mistrzostw opierała się na wynikach 2 z 3 konkurencji nawigacyjnych oraz konkurencji lądowań[12].

Klasyfikacja drużynowa edytuj

Wyniki[7]:

Trofeum nawigacyjne edytuj

Do trofeum nawigacyjnego (navigation trophy) liczyły się wyniki jedynie konkurencji nawigacyjnych[7]:

Miejsce Zawodnik Samolot Rejestracja Punkty karne za:
planowanie lotu + regularność 		Wynik ogółem
    Marcin Skalik C-152 SP-KCH 0 45 45
    Bolesław Radomski C-152 SP-AKP 2 54 56
    Damien Vadon C-152 F-GDDV 0 78 78
4   Krzysztof Wieczorek C-152 SP-KWW 0 78 78
5   Michał Wieczorek C-152 SP-KWW 3 78 81
6   Luboš Hájek C-152 OK-NAV 1 81 82
7   Krzysztof Skrętowicz 3Xtrim SP-YUD 0 102 122
8   Zbigniew Chrząszcz C-152 SP-KCH 0 126 126
9   Robert Verbancic C-152 OY-TVA 8 120 128
10   Janusz Darocha C-152 SP-AKP 0 162 162

Inne nagrody edytuj

Nagrodę (statuetkę ptaka) za zwycięstwo w konkurencji lądowań otrzymał Fin Mauri Halinen. Nagrodę Kiwi dla najlepszej lądującej drużyny otrzymał zespół z Czech (Tomáš Rajdl, David Černý i Jiří Jakeš)[12].

Marcin Skalik, oprócz srebrnego medalu w klasyfikacji indywidualnej i złotego medalu w klasyfikacji zespołowej, otrzymał nagrody za pierwsze miejsce w konkurencji nawigacyjnej i dla najlepszego młodego pilota[12].

Nagrodę dla najlepszej kobiety otrzymała Esther Rimensberger ze Szwajcarii (19. miejsce w klasyfikacji indywidualnej)[12][7].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Program, 22nd FAI World Precision Flying Championship (ang.)
  2. ↑ a b c d e Official results - individuals. 22nd FAI World Precision Flying Championship. [dostęp 2018-07-13]. (ang.).
  3. ↑ Preliminary entries, 22nd FAI World Precision Flying Championship (ang.)
  4. ↑ a b Poland, 22nd FAI World Precision Flying Championship (ang.)
  5. ↑ Strong initial stage by Polish pilots. 22nd FAI World Precision Flying Championship, 21-07-2015. [dostęp 2018-07-13]. (ang.).
  6. ↑ New show of strength by Poles and Czechs. 22nd FAI World Precision Flying Championship, 22-07-2015. [dostęp 2018-07-13]. (ang.).
  7. ↑ a b c d e f Total results, 22nd FAI World Precision Flying Championship (ang.)
  8. ↑ a b Official results RED route. 22nd FAI World Precision Flying Championship. [dostęp 2018-07-13]. (ang.).
  9. ↑ Favourites upstaged by new French Champion. 22nd FAI World Precision Flying Championship, 23-07-2015. [dostęp 2018-07-13]. (ang.).
  10. ↑ Official results GREEN route. 22nd FAI World Precision Flying Championship. [dostęp 2018-07-13]. (ang.).
  11. ↑ Official results BLUE route. 22nd FAI World Precision Flying Championship. [dostęp 2018-07-13]. (ang.).
  12. ↑ a b c d e Winners rewarded at Prize Giving Ceremony, 22nd FAI World Precision Flying Championship, 25-07-2015 (ang.)

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=XXII_Mistrzostwa_Świata_w_Lataniu_Precyzyjnym&oldid=64661007”