Wikipedia

Yael Dowker

matematyczka

Yael Naim Dowker ((hebr.) יעל דאוקר, Ja’el Dowker, ur. 1919 w Tel Awiwie, zm. 2016[1]) – izraelsko-brytyjska matematyczka, autorka prac z dziedziny teorii miar i teorii ergodycznej[2][1][3][4]. Pierwsza kobieta-reader w matematycznym departamencie na Imperial College[1].

Yael Dowker
Ilustracja
Yael Dowker (1961)
Państwo działania

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

1919
Tel Awiw

Data śmierci

2016

doktor nauk matematycznych
Alma Mater

Johns Hopkins University, Radcliffe College

Życiorys edytuj

Yael Naim (później Dowker) urodziła się w Tel Awiwie, wówczas na terenie Imperium Osmańskiego[1]. Wyjechała do Stanów Zjednoczonych na studia na Johns Hopkins University w Baltimore, Maryland[3]. W 1941 roku, jako absolwentka poznała Clifforda Hugh Dowkera, kanadyjskiego topologa pracującego tam jako instruktor[1][5][3]. Para wzięła ślub w 1944 roku[1][5][6][3]. W latach 1943-1946 pracowali razem w MIT Radiation Laboratory w Massachusetts Institute of Technology[5][6][3]. Clifford pracował również jako doradca cywilny Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych podczas II wojny światowej[5].

Dowker obroniła doktorat w Radcliffe College (Cambridge, Massachusetts) pod kierunkiem Witolda Hurewicza[4]. W 1947 r. opublikowała pracę dyplomową Invariant measure and the ergodic theorems, w 1948 roku otrzymała tytuł PhD[1][7]. W latach 1948-1949 pracowała jako doktorant w Institute for Advanced Study w Princeton, New Jersey. W czasie kiedy zaczął się nasilać makkartyzm, kilku przyjaciół pary Dowker ze społeczności matematycznej spotkały prześladowania, jeden z nich został aresztowany[3]. W 1950 r. para zdecydowała się wyemigrować do Wielkiej Brytanii[3][5].

W 1951 r. Dowker pracowała jako profesor na Uniwersytecie w Manchesterze[5][3], a następnie (od 1954 r.[1]) jako profesor w Imperial College w Londynie. W tym czasie była promotorem między innymi Billa Parry’ego, który opublikował swoją pracę dyplomową w 1960 r[1][7][8][9]. Prawdopodobnie była wtedy jedyną osobą w kraju, która pracowała nad teorią erdogyczną[4]. Współpracowała również przy niektórych swoich pracach z węgierskim matematykiem Paulem Erdősem[1][10][4]. Wraz z mężem pomogła w wykształceniu ponad trzydziestu "uzdolnionych dzieci" (przy pomocy National Association for Gifted Children)[1][5].

Ma liczbę Erdősa równą 1[11][12].

Została utworzona nagroda nazwana jej imieniem, Yael Naim Dowker Centenary Prize Imperial College[1].

Wraz ze swoim mężem mieli córkę urodzoną w 1960 roku[1].

Publikacje edytuj

  • Invariant measure and the ergodic theorems, Duke Math. J. 14 (1947), 1051–1061
  • Finite and  -finite measures, Annals of Mathematics, 54 (1951), 595–608
  • The mean and transitive points of homeomorphisms, Annals of Mathematics, 58 (1953), 123–133
  • On limit sets in dynamical systems, Proc. London Math. Soc. 4 (1954), 168–176 (z Friedlanderem)
  • On minimal sets in dynamical systems, Quart. J. Math. Oxford Ser. (2) 7 (1956), 5–16
  • Some examples in ergodic theory, Proc. London Math. Soc. 9 (1959), 227–241 (z Paulem Erdősem)

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Barrett Anne, Women At Imperial College; Past, Present And Future, World Scientific, 24 lutego 2017, ISBN 978-1-78634-264-5 [dostęp 2018-12-24] (ang.).
  2. ↑ Walter K. Hayman, My Life and Functions, Lulu.com, 2014, ISBN 978-1-326-03020-9 [dostęp 2018-12-29] (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g h I.M. James, History of Topology, Elsevier, 24 sierpnia 1999, ISBN 978-0-08-053407-7 [dostęp 2018-12-29] (ang.).
  4. ↑ a b c d S.M. Rees, William Parry, royalsocietypublishing.org, DOI: 10.1098/rsbm.2007.0035 [dostęp 2018-12-29].
  5. ↑ a b c d e f g I.M. James, Hugh Dowker, Aspects of Topology: In Memory of Hugh Dowker 1912-1982, Cambridge University Press, 31 stycznia 1985, ISBN 978-0-521-27815-7 [dostęp 2018-12-24] (ang.).
  6. ↑ a b Hugh Dowker biography [online], www-groups.dcs.st-and.ac.uk [dostęp 2018-12-29].
  7. ↑ a b Yael Dowker – The Mathematics Genealogy Project [online], www.genealogy.math.ndsu.nodak.edu [dostęp 2018-12-24].
  8. ↑ M. POLLICOTT i inni, THE MATHEMATICAL RESEARCH OF WILLIAM PARRY FRS [online].
  9. ↑ David Epstein, Mark Pollicott, Obituary: Bill Parry, „The Guardian”, 12 października 2006, ISSN 0261-3077 [dostęp 2018-12-29] (ang.).
  10. ↑ Paul Erdős, Yael Naim Dowker, Some Examples in Ergodic Theory, „Proceedings of the London Mathematical Society”, s3-9 (2), 1959, s. 227–241, DOI: 10.1112/plms/s3-9.2.227, ISSN 0024-6115 [dostęp 2018-12-29] (ang.).
  11. ↑ Kirsten Menger-Anderson, Who’s Important? A tale from Wikipedia [online], Q.E.D., 10 lutego 2018 [dostęp 2018-06-02].
  12. ↑ Jerry Grossman, List of the 492 co-authors of Paul Erdos [online] [dostęp 2018-06-02].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Yael_Dowker&oldid=70404330”