Yamaha V-max
Yamaha V-max – japoński motocykl produkowany przez Yamaha Motor Company w latach 1985-2006.
| |
| Producent | |
|---|---|
| Klasa | |
| Okres produkcji |
1985-2007 |
| Miejsce produkcji | |
| Napęd | |
| Silnik |
V4 |
| Pojemność |
1198 cm³ |
| Moc |
145/106 przy 8500 |
| Moment obrotowy |
102 Nm przy 3000 obr./min |
| Skrzynia biegów |
5 stopniowa sekwencyjna |
| Ogumienie | |
| Opona przednia |
110/90-18 |
| Opona tylna |
150/90-15 |
| Wymiary i masa | |
| Wysokość siedzenia |
765 mm |
| Masa własna |
283 kg |
| Pojemność baku |
12 l +3 l (rezerwa) |
| Inne | |
| Następca | |
W konstrukcji silnika tego motocykla zastosowano system V-boost, który powyżej 5750 obr./min napełnia pojedynczą komorę spalania wykorzystując dwa gaźniki przez otwarcie dodatkowych przepustnic umieszczonych pomiędzy kanałami dolotowymi. Przepustnice otwierane są automatycznie za pomocą serwomechanizmu elektrycznego, co powoduje nagły wzrost mocy.
Historia edytuj
Po raz pierwszy prototyp V-maxa został zaprezentowany w Las Vegas w październiku 1984 roku. Produkcja została rozpoczęta w 1985 r. z przeznaczeniem na rynek amerykański. W Europie premiera odbyła się rok później, natomiast na japońskim rynku pojawił się dopiero w 1990 roku. Vmax zaprojektowany został na wzór potężnych amerykańskich motocykli Hot rod, wyposażonych w silnik V8. Był to sposób Yamahy na pozyskanie tego segmentu rynku. Nowoczesny i tańszy motocykl z silnikiem V4, dorównujący osiągami Hot rodom mógł brać udział w wyścigach Drag Racers, które w tym czasie zostały uznane w Stanach Zjednoczonych za dyscyplinę sportu.
Krytyka edytuj
Pierwszy model tego motocykla (produkowany do roku 2006) krytykowany jest za zbyt słabe hamulce w stosunku do swojej mocy i zbyt miękkie zawieszenie powodujące niestabilne zachowanie podczas brania zakrętów przy dużych prędkościach[1].
Przypisy edytuj
- ↑ Yamaha V-Max. [dostęp 2012-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-04)].
Bibliografia edytuj
- „Motocykl” (2/2012), Wydawnictwo Motor-Presse Polska Sp. z o.o., Wrocław 2012, s. 44–52, ISSN 1230-767X.