Złoty Kopiniak
Złoty Kopiniak (słow. Pavúkova veža) – turnia w słowackiej części Tatr Wysokich, znajdująca się w obrębie północnej ściany Małego Kieżmarskiego Szczytu. Jest najbardziej wysuniętą na północny wschód z trzech kulminacji tworzących zewnętrzne obramowanie Niemieckiej Drabiny – ukośnego żlebu dzielącego ścianę na dolne i górne piętro. Wierzchołek Złotego Kopiniaka stanowi zatem krańcowy punkt dolnego piętra ściany. Na zachodzie turnia graniczy ze Złotą Basztą, od której oddzielają go ostro wcięta Wyżnia Złota Szczerbina i krótki, skalisty Złoty Mur, natomiast na wschodzie sąsiaduje ze Złotym Kopiniaczkiem – wybitną turniczką oddzieloną Złotą Szczerbiną. Jest to najniższa z turni w kulisie ograniczającej Niemiecką Drabinę – pozostałe to Złota Baszta oraz Złota Turnia położona już w obrębie północno-zachodniej grani Małego Kieżmarskiego Szczytu. Na wschód od Złotego Kopiniaka znajduje się Kieżmarski Kopiniak, tworzący ze wspomnianymi trzema turniami pewną całość, należący jednak już do północnej ściany Kieżmarskiej Kopy[1].
 Złoty Kopiniak największy w środkowej części zdjęcia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′09,9″N 20°13′12,1″E/49,202750 20,220028
| |
Na Złotego Kopiniaka nie prowadzą żadne szlaki turystyczne. Północna ściana Złotego Kopiniaka opada w kierunku Zielonego Stawu Kieżmarskiego w Dolinie Zielonej Kieżmarskiej. Jego urwiska stanowią lewą część dolnego piętra północnej ściany Małego Kieżmarskiego Szczytu, przez którą biegną liczne drogi taternickie. Ich prawym ograniczeniem jest Komin Stanisławskiego, przekształcający się w wyższych partiach w Srebrny Kocioł podchodzący pod Złoty Mur. Na dole północna ściana Złotego Kopiniaka ograniczona jest skalną ostrogą, u stóp której znajduje się Srebrny Ogródek (Kotol Weberovky), spory kociołek. Poniżej niego w ścianę wcina się duża piarżysta zatoka. Ze Srebrnego Ogródka w lewą stronę pnie się natomiast Srebrny Komin, dochodzący do Złotej Szczerbiny między szczytowymi partiami Złotego Kopiniaka i Złotego Kopiniaczka. Srebrny Komin i Komin Stanisławskiego razem z depresją w rejonie Srebrnego Ogródka tworzą ogromną literę Y. Ostatnim na lewo z kominów związanych ze ścianą Złotego Kopiniaka jest Złoty Komin opadający ze Złotego Kotła, oddzielający ścianę od północnej ściany Kieżmarskiego Kopiniaka[1].
Wszystkie drogi biegnące północną ścianą są nadzwyczaj trudne (co najmniej V+ w skali UIAA). Drogi po osiągnięciu wierzchołka lub wschodniej grani Złotego Kopiniaka schodzą na Niemiecką Drabinę. Z tego żlebu szczyt jest najłatwiej osiągalny[1].
Pierwsze wejścia:
- letnie – O. Blecha i V. Kanyar, 29 września 1966 r.,
- zimowe – Pavel Pochylý i Jiří Unger-Zrůst, 18 marca 1967 r.[1]
Słowacką nazwą turni jest upamiętniony Pavel Pochylý, słowacki wspinacz i fotograf górski nazywany Pająkiem (Pavúk), współautor pierwszego przejścia zimowego ściany[2]. Polska nazwa, podobnie jak i innych okolicznych obiektów, wiąże się z poszukiwaniem złota w Miedzianych Ławkach przez rodzinę Fabri z Kieżmarku[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXII. Wyżnia Miedziana Przełączka – Mała Rakuska Czubka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1979, s. 138–190, 220–221. ISBN 83-217-2203-2.
- ↑ Apoloniusz Rajwa: 109 dróg. Turnia.pl. [dostęp 2013-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 423. ISBN 83-01-13184-5.