Zacharowszczyzna (Białoruś)

wieś na Białorusi

Zacharowszczyzna (biał. Захараўшчына; ros. Захаровщина) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie postawskim, w sielsowiecie Juńki.

Zacharowszczyzna
Захараўшчына
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

postawski

Sielsowiet

Juńki

Populacja (2009)
• liczba ludności


6[1]

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Zacharowszczyzna”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Zacharowszczyzna”
Ziemia55°05′05″N 26°55′45″E/55,084722 26,929167

Historia edytuj

W czasach zaborów wieś w granicach Imperium Rosyjskiego[2].

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie duniłowickim (od 1926 postawskim), w gminie Mańkowicze (od 1927 gmina Hruzdowo)[3].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 166 osób, 44 było wyznania rzymskokatolickiego, 53 prawosławnego a 69 staroobrzędowego. Jednocześnie 10 mieszkańców zadeklarowało polską a 156 białoruską przynależność narodową. Było tu 35 budynków mieszkalnych[4]. W 1931 w 36 domach zamieszkiwało 197 osób[5].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Postawach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Postawach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Mańkowiczch[6].

Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku wieś znalazła się w granicach BSRR. W latach 1941–1944 była pod okupacją niemiecką. Następnie leżała w BSRR. Od 1991 roku w Republice Białorusi.

Uwagi edytuj

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926)

Przypisy edytuj

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Zacharowszczyzna, wieś, powiat wilejski, gmina Mańkowicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 213.
  3. Dz.U. z 1927 r. nr 13, poz. 102
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. 7, część 2, 1924, s. 28.
  5. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 42.
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1941.

Linki zewnętrzne edytuj