Zasadnicza służba wojskowa
 |
Treść tego artykułu należy opracować w taki sposób, aby nie uwypuklała nadmiernie polskiej specyfiki / aby nie zawężała się tylko do polskich warunków Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Zasadnicza służba wojskowa – forma odbywania czynnej służby wojskowej w Polsce, polegająca na obowiązkowym przeszkoleniu wojskowym. Ćwiczenia wojskowe miały na celu przygotowanie rezerw osobowych (żołnierzy przeszkolonych do zadań obronnych) na wypadek wojny. Szkolenia składały się m.in. z obsługi broni, wykorzystania sprzętu wojskowego. Została prawnie zawieszona 1 stycznia 2010[1] w celu uzawodowienia armii. Zgodnie z uzasadnieniem zawieszenia poboru, zasadnicza służba wojskowa ma powrócić, w bliżej nieokreślonym czasie, po utworzeniu nowoczesnych struktur i stanów osobowych[2].
Spis treści
Kwalifikacja wojskowaEdytuj
Mężczyźni, którzy w danym roku kalendarzowym kończą 18 lat, są ewidencjonowani za pomocą numeru PESEL w urzędach gmin. Rejestracje przeprowadzają wójtowie lub burmistrzowie (prezydenci miast). Rejestracja ta odbywa się bez udziału osoby podlegającej kwalifikacji wojskowej. Natomiast mężczyźni podlegający kwalifikacji wojskowej, którzy w danym roku kalendarzowym kończą 19 lat, są zobowiązani stawić się do kwalifikacji wojskowej w określonym miejscu i terminie[3].
Stawienie się do kwalifikacji wojskowej obejmuje stawienie się przed wójtem lub burmistrzem (prezydentem) miasta, powiatową komisją lekarską oraz wojskowym komendantem uzupełnień[4]. Po wyznaczeniu kategorii zdrowia wszyscy podlegający kwalifikacji wojskowej zostają automatycznie przenoszeni do rezerwy mobilizacyjnej. Obowiązek stawienia się do kwalifikacji wojskowej trwa do końca roku kalendarzowego, w którym poborowy kończy 24 lata.
Jeżeli z jakichkolwiek przyczyn mężczyźni nie stawili się do kwalifikacji wojskowej do końca roku kalendarzowego, w którym kończą 24 lata życia, są zobowiązani zgłosić się do WKU właściwego ze względu na miejsce zamieszkania w celu uregulowania stosunku do powszechnego obowiązku obrony.
Obowiązek ten trwa do końca roku kalendarzowego, w którym obywatel kończy 50 lat życia, a posiadający stopień podoficerski lub oficerski – 60 lat życia.
Za odmowę stawiennictwa bez uzasadnionej przyczyny grozi kara grzywny lub ograniczenia wolności (art. 224 ustawy o powszechnym obowiązku obrony), możliwe jest też przymusowe doprowadzenie przez policję (art. 31a i 31b)[5]. Bezzasadna nieobecność na ćwiczeniach karana jest grzywną lub aresztem do 30 dni (art. 225). Za trwałe uchylanie się grozi pozbawienie wolności do 2 lat (art. 228). Surowsza odpowiedzialność przewidziana jest za popełnienie w trakcie mobilizacji lub wojny, za niestawiennictwo w przydzielonej jednostce pozbawienie wolności od lat 2 (art. 240), niestawiennictwo w komisji kwalifikacyjnej – od 5 lat (art. 241)[6]. Przepisy dotyczące członków sił zbrojnych zawiera Kodeks karny (1997) w części wojskowej (rozdziały XXXVIII – XLIV, art. 317 – 363).
Odbywanie służbyEdytuj
Służbę zasadniczą odbywało się w zasadzie w jednym nieprzerwanym okresie. Można ją było odbywać także nadterminowo przez okres od 1 do 7 lat na podstawie dobrowolnego zgłoszenia. Od 2004 roku zasadniczą służbę wojskową pełniło się przez 11 miesięcy.
Ochotnicza służba wojskowaEdytuj
Do zasadniczej służby wojskowej należy zgłosić się ochotniczo, w innym przypadku poborowy zostaje przeniesiony do rezerwy. W celu odbycia służby wojskowej w tym trybie trzeba mieć ukończone 18 lat oraz kategorię zdrowia "A", która oznacza zdolność do służby wojskowej.
Ochotnicy podlegają powołaniu do służby w terminie uzgodnionym z wojskowym komendantem uzupełnień. Mają oni prawo wyboru miejsca pełnienia służby i rodzaju wojska, jeżeli tylko spełniają warunki wymagane do odbywania służby w wybranej przez siebie jednostce wojskowej.
Zawieszenie poboruEdytuj
Ostatni pobór do wojska odbył się w roku 2008, a ostatnie wcielenie do wojska w ramach tego poboru od 2 do 4 grudnia 2008. Później poborów nie było, ponieważ 9 stycznia 2009 r. Sejm dokonał nowelizacji odpowiedniej ustawy (obowiązuje od 11 lutego 2009 r.). Zwolnienie z zasadniczej służby wojskowej ostatnich poborowych odbyło się w sierpniu 2009 r.[7]
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Profesjonalizacja – pytania
- ↑ Ministerstwo Obrony Narodowej, Vademecum Rezerwisty, 17 kwietnia 2017.
- ↑ Przykłady obwieszczeń: Obwieszczenie Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z dnia 16 stycznia 2015 r. w sprawie przeprowadzenia kwalifikacji wojskowej w 2015 r., Obwieszczenie Wojewody Mazowieckiego z dnia 15 stycznia 2016 r. o przeprowadzeniu kwalifikacji wojskowej w 2016 r.
- ↑ Kwalifikacje wojskowe
- ↑ Kwalifikacja wojskowa 2016: Wojsko wzywa. Nie zapomnij
- ↑ Do lat 15, zgodnie z art. 37 Kodeksu karnego z 1997 r.
- ↑ Komunikat prasowy Ministerstwa Obrony Narodowej
Linki zewnętrzneEdytuj
- Ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2019 r. poz. 1541)
- Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Ministra Obrony Narodowej z dnia 23 listopada 2009 r. w sprawie kwalifikacji wojskowej (Dz.U. z 2017 r. poz. 1980)
- Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 kwietnia 2017 r. w sprawie wskazania grup kobiet poddawanych obowiązkowi stawienia się do kwalifikacji wojskowej (Dz.U. z 2017 r. poz. 944)