Zatoki osierdzia
Zatoki osierdzia (ang. pericardial sinuses) – w anatomii człowieka dwie struktury w jamie osierdzia, leżące na tylnej powierzchni serca. Rozróżnia się zatokę poprzeczną osierdzia i zatokę skośną osierdzia[1]. Występują w miejscu przejścia blaszki ściennej osierdzia surowiczego w blaszkę trzewną[2].
Zatoka skośna osierdzia
edytujJest to jeden z większych zachyłków w jamie osierdzia człowieka. Jest ograniczony od strony prawej żyłą główną dolną i prawymi żyłami płucnymi, a z lewej strony – lewymi żyłami płucnymi. W warunkach fizjologicznych zachyłek ten jest nieznaczny, poszerza się tylko po nagromadzeniu w jamie osierdzia dużej ilości płynów[3].
Zatoka poprzeczna osierdzia
edytujW przeciwieństwie do zatoki skośnej, nie jest zachyłkiem, ale kanałem. Znajduje się pomiędzy aortą i pniem płucnym a powierzchnią przedsionków. Do tego kanału istnieją dwa wejścia – jedno między żyłą główną górną i uszkiem prawym a aortą, drugie – między uszkiem lewym a pniem płucnym[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Wolfgang Dauber: Ilustrowana anatomia człowieka Feneisa. Warszawa: PZWL, 2010, s. 222–223. ISBN 978-83-200-3658-9.
- ↑ Michael Schunke: Prometeusz Atlas anatomii człowieka Tom 2. Wrocław: Med-Pharm Polska, 2017, s. 421. ISBN 978-83-7846-042-8.
- ↑ a b Joanna Sokołowska-Pituchowa: Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: PZWL, 2011, s. 221–222. ISBN 978-83-200-4364-8.
