Zbiornik poeksploatacyjny
antropogeniczny zbiornik wodny
Zbiornik poeksploatacyjny – antropogeniczny zbiornik wodny zajmujący zagłębienie, które powstało w rezultacie odkrywkowego wyeksploatowania surowców mineralnych (np. węgla kamiennego, rud cynku i ołowiu, piasku, wapieni, dolomitów, siarki, itd.). Zbiorniki poeksploatacyjne (nazywane również zbiornikami powyrobiskowymi) charakteryzują się specyficzną morfometrią. Kształt misy jeziornej warunkowany jest układem dna i krawędzi dawnego pola eksploatacyjnego, które zwykle było zmodyfikowane w okresie przygotowania zagłębienia do zatopienia. Cechą zbiorników poeksploatacyjnych są duże średnie głębokości w zestawieniu z głębokością maksymalną (rezultat dużego nachylenia ścian odkrywki oraz płaskodenności formy wklęsłej).
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cf/2014_Paczk%C3%B3w%2C_staw.jpg/240px-2014_Paczk%C3%B3w%2C_staw.jpg)
Zobacz też
edytujBibliografia
edytuj- Mariusz Rzętała: Funkcjonowanie zbiorników wodnych oraz przebieg procesów limnicznych w warunkach zróżnicowanej antropopresji na przykładzie regionu górnośląskiego. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2008, s. 172. ISBN 978-83-226-1809-7. (pol.).