Wikipedia

Zdzisław Bieńkowski

polski inżynier

Zdzisław Bieńkowski (ur. 1 stycznia 1929 w Łodzi, zm. 3 lutego 2015) – polski inżynier, krótkofalowiec, działacz Polskiego Związku Krótkofalowców, delegat na konferencje International Amateur Radio Union.

Zdzisław Bieńkowski
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1929
Łódź

Data śmierci

3 lutego 2015

Zawód, zajęcie

magister inżynier, krótkofalowiec

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Życiorys edytuj

Wychował się i dorastał w Łodzi. W czasie okupacji niemieckiej, w latach1944–1945 był gońcem w Hurtowni Ziemniaczanej w Łodzi, zajmował się także prowadzeniem nasłuchów audycji radiowych Londynu i przekazywaniem wiadomości do organizacji Polskiego Ruchu Oporu. W 1948 rozpoczął studia na Politechnice Łódzkiej w specjalności budowy maszyn i urządzeń elektrycznych. W czasie studiów był organizatorem Klubu Krótkofalowców przy uczelni, rok później został Sekretarzem Oddziału Łódzkiego Zarządu PAK. W 1949 pełnił funkcję Sekretarza Zarządu Oddziału Łódzkiego Polskiego Związku Krótkofalowców (PZK). W 1950 roku został prezesem Zarządu Okręgowego PZK w Łodzi i delegatem na Krajowy Zjazd PZK. Był także członkiem Zarządu Grodzkiego Ligi Przyjaciół Żołnierza w Łodzi, a także opiekunem sekcji łączności i Radio Klubu w Łodzi[1]. W czasie Wyścigów Pokoju był organizatorem i koordynatorem sieci łączności radiowej ze Strażą Pożarną] w czasie zabezpieczenia tras rajdu[2].

Praca Zawodowa edytuj

W 1952 roku ukończył Politechnikę Łódzką. W czasie ostatnich dwóch lat studiów był asystentem na katedrze miernictwa elektrycznego. Po ukończeniu studiów podjął pracę w Wytwórni Prostowników Rtęciowych „Katoda” w Łodzi na stanowisku Kierownika Kontroli Technicznej. W 1954 r przeniósł się do fabryki urządzeń elektroenergetycznych Dolmel we Wrocławiu, gdzie otrzymał stanowisko kierownika produkcji. W latach 1965–1969 podjął pracę na stanowisku Głównego Inżyniera w Karkonoskich Zakładach Maszyn Elektrycznych „Karelma” w Piechowicach. W 1969 i zostaje Głównym Inżynierem w Wytwórni Części Zamiennych dla Przemysłu Włókienniczego. W latach 1975–1982 był dyrektorem Zespołu Szkół Zawodowych w Piechowicach. W latach 1977–1982 był wykładowcą elektroniki w filii Politechniki Wrocławskiej w Jeleniej Górze[1].

Krótkofalarstwo edytuj

W 1951 roku został Kierownikiem Gabinetu Radiowego w Młodzieżowym Domu Kultury, wtedy zdał egzamin na świadectwo radiooperatora, w następnym roku otrzymał licencję radiooperatora służby amatorskiej, przydzielono mu znak wywoławczy SP7LB[1]. Pierwsze łączności przeprowadził pod swoim znakiem wywoławczym SP7LB w paśmie 20 metrów z krótkofalowcami z USA. W latach 1955-57 był przewodniczącym Naczelnej Rady Radio Klubów. W 1957 r. brał udział w Zjeździe Krajowym reaktywującym organizację Polski Związek Krótkofalowców oraz reaktywował Łódzki Oddział PZK. W tym samym roku wraz z krótkofalowcem SP5FM założył Polski Klub UKF. Był delegatem na kolejny Zjazd PZK w 1958 roku i został członkiem Komisji Radiowej przy CZRT powołanej przez Ministra Łączności dla spraw organizacji krótkofalarstwa w Polsce. Jako pierwszy w Polsce (1977r.) wykonał łączność w paśmie 1296MHz z krótkofalowcem z Czech. W 1978 roku napisał książkę „Amatorskie Anteny KF i UKF” wydaną przez Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. W tym też roku na podstawie anteny UKF typu Antena Yagi opracowanej przez Lecha Stasierskiego (SP6ABH), opracował anteny UKF (pasma 2m oraz 70cm) w której wprowadził własne zmiany konstrukcyjne, opracował dokumentację technologiczną anten i doprowadził do wyprodukowania 1500 sztuk anten które zakupili krótkofalowcy. Anteny te krótkofalowcy nazywali anteną SP6LB[3]. Współpracował z Zarządem Krajowym Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej (PAR) w zakresie komunikacji radiowej Packet Radio, Polska Agencja Radiowa wyznaczyła go także na koordynatora ds. amatorskich przemienników UKF (analogowych) (1988). Zdzisław Bieńkowski posiadał szeroką wiedzę na temat techniki radiowej oraz władał kilkoma językami obcymi, jako członek Polski Związek Krótkofalowców był delegatem na międzynarodowych konferencjach radioamatorskich, np. uczestniczył w wielu konferencjach I regionu International Amateur Radio Union (IARU) w Tel Avivie (1996), w Wiedniu (1995), Lillehammer (1999), San Marino (2002), Davos (2005), reprezentował Polski Związek Krótkofalowców na Ham Radio w Friedrichshafen (2001). Zarząd Krajowy Polskiej Agencji Radiokomunikacyjnej powołał Bieńkowskiego na koordynatora ds. przemienników amatorskich] (1988). Był inicjatorem i współzałożycielem „Sudeckiego Oddziału Terenowego” PZK (OT13) , w 1993r Bieńkowski został wybrany pierwszym prezesem Sudeckiego Oddziału Terenowego (pełnił tę funkcję do 2006)[4]. Oprócz działalności społecznej brał udział w zawodach radioamatorskich, głównie na UKF-ie także w ramach wypraw na pobliskie góry, także w łącznościach emisjami cyfrowymi. Współpracował z redakcjami czasopism: Radioamator, Krótkofalowiec Polski, Świat Radio[5], publikując w nich artykuły dotyczące anten, łączności UKF, przemienników. Zdzisław Bieńkowski zmarł w wieku 85 lat po długiej chorobie 3 lutego 2015r, pochowany został na cmentarzu Świętej Rodziny we Wrocławiu[6].

Upamiętnienie edytuj

Znak wywoławczy SP6LB edytuj

Staraniem Polskiego Klub UKF znak wywoławczy SP6LB Zdzisława Bieńkowskiego został przydzielony przez UKE radiostacji klubowej PK UKF. Znak SP6LB będzie używany przez radiostację klubową w czasie łączności: zawodów krótkofalarskich, ważnych wydarzeń klubu tj. spotkań, zjazdów, konferencji[7].

Nagroda im. Zdzisława Bieńkowskiego SP6LB edytuj

Organizacja Polski Klub UKF dla upamiętnienia Zdzisława Bieńkowskiego w 2016r. ustanowił nagrodę im. Zdzisława Bieńkowskiego SP6LB. Kapituła Nagrody corocznie przyznaje Nagrodę im. Zdzisława Bieńkowskiego SP6LB, wyróżnienie przyznawane jest osobom ze środowisk krótkofalarskich oraz z organizacji i instytucji działających na rzecz rozwoju polskiego ruchu ultrakrótkofalowego[8].

Zawody im. Zdzisława Bieńkowskiego SP6LB edytuj

Od 2021 roku w każdy pierwszy weekend sierpnia Stowarzyszenie Polski Klub UKF organizuje Zawody Letnie im. SP6LB. Zawody polegają na przeprowadzeniu łączności w pasmach UKF, tj. 28, 50, 70, 144 i 432MHz[9].

Książki edytuj

  • „Amatorskie Anteny KF i UKF” (1978), współautorzy Zdzisław Bieńkowski, Edmund Lipiński
  • „Poradnik Ultra Krótkofalowca” (1988)

Odznaczenia, wyróżnienia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c Ryszard Reich: Krótkofalarstwo moją pasją (wspomnienia krótkofalowców). Łódź: Klub Seniora PZK, 2009, s. 18.
  2. ↑ Zdzisław Bieńkowski SP6LB. spotc.pzk.org.pl. [dostęp 2023-04-25]. (pol.).
  3. ↑ Antena Yagi SP6LB. www.adamkar.republika.pl, 2000-09-04. [dostęp 2023-04-12]. (pol.).
  4. ↑ Historia SOT w/g SP6BGF. sotpzk.pl. [dostęp 2023-03-10]. (pol.).
  5. ↑ Andrzej Janeczek: Zmarł Zdzisław Bieńkowski SP6LB. swiatradio.com.pl. [dostęp 2023-04-12]. (pol.).
  6. ↑ Zdzisław Bieńkowski (1929 - 2015). mogily.pl. [dostęp 2023-03-10]. (pol.).
  7. ↑ Andrzej Janeczek: SP6LB – znakiem klubowym PK UKF. pk-ukf.pl. [dostęp 2023-04-12]. (pol.).
  8. ↑ Andrzej Janeczek: Regulamin Nagrody im. Zdzisława Bieńkowskiego SP6LB. pk-ukf.pl. [dostęp 2023-04-05]. (pol.).
  9. ↑ Jacek Kotowski: Zawody Letnie im. SP6LB 2021. krotkofalowcy.org. [dostęp 2023-04-16]. (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj

Bibliografia edytuj

  • Ryszard Reich (SP4BBU) „Krótkofalarstwo moją pasją (wspomnienia krótkofalowców)" wyd. Klub Seniora PZK, Łódź, 2009 PDF
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zdzisław_Bieńkowski&oldid=72862410”