Zenon Pietkiewicz (pułkownik)
Zenon Wiktor Pietkiewicz (ur. 19 lipca w 1938 w Szynele na Wileńszczyźnie, zm. 28 kwietnia 2018)[1][2] – pułkownik Wojska Polskiego; dowódca 1 batalionu szturmowego (1979–1983).
 pułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
19 lipca 1938 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1960–? |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
• Oficerska Szkoła Piechoty nr 1 więcej patrz tekst |
| Stanowiska |
• dowódca plutonu więcej patrz tekst |
| Odznaczenia | |
  
| |
Przebieg służby wojskowej edytuj
Zenon Pietkiewicz urodził się 19 lipca 1938 na Wileńszczyźnie w miejscowości Szynele. W październiku 1958 w ramach repatriacji wraz z rodziną wrócił do Polski. W 1959 Wojskowa Komenda Rejonowa w Kętrzynie skierowała go na kurs do Ośrodka Szkolenia Spadochronowego w Strzebielinie Morskim. W 1960 podjął naukę w Oficerskiej Szkole Piechoty. W szkole uprawiał sport, gry zespołowe, a szczególnie trójbój wojskowy (strzelanie z kbk AK z trzech podstaw, rzut granatem, tor przeszkód) startując w mistrzostwach Okręgu i Wojska Polskiego[1]. W 1963 ukończył, po przeformowaniu w 1961 Oficerską Szkołę Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. W 1963 został skierowany do 16 Dywizji Pancernej w Elblągu, a w 1964 pełnił służbę w Podoficerskiej Szkole Zawodowej im. Rodziny Nalazków w Elblągu. W 1971 rozpoczął wyższe studia wojskowe II-go stopnia w Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie. W czerwcu 1974, po ukończeniu studiów powrócił do Elbląga pełniąc służbę w 16 Dywizji Pancernej na stanowisku starszego pomocnika wydziału rozpoznawczego. W grudniu 1974 został skierowany do Bydgoszczy, gdzie pełnił służbę w Oddziale Rozpoznawczym Pomorskiego Okręgu Wojskowego. W latach 1975-1979 będąc w sztabie POW brał udział w olimpiadach taktycznych, na szczeblu Okręgu zajął pierwsze miejsce, a na szczeblu Wojska Polskiego drugie miejsce[3]. Od 11 listopada 1978 do 19 czerwca 1979 brał udział w misji pokojowej Polskiej Wojskowej Jednostki Specjalnej ONZ na Bliskim Wschodzie, w Ismailii nad Kanałem Sueskim będąc na stanowisku starszego pomocnika szefa sztabu ds. operacyjnych[4].
25 września 1979 objął funkcję dowódcy 1 batalionu szturmowego[5]. W dowodzeniu jednostką wprowadził nowatorskie metody w szkoleniu, w tym m.in. szkolenia całego 1 bsz przez 1-2 dni w tygodniu w zakresie zintegrowanego szkolenia spadochronowego, wspinaczki (na budynkach garnizonu), walki wręcz, pokonywania toru przeszkód wykorzystania ładunków wybuchowych i strzelania[6]. W 1980 dowodzona przez niego jednostka brała udział w IV Centralnych Zawodach Działań Specjalnych w Drawsku, uczestniczyła w międzynarodowym ćwiczeniu w 1981 „Braterstwo Broni” w NRD[7]. W kwietniu 1983 został skierowany służbowo do Białegostoku, gdzie pełnił służbę w Studium Wojskowym w Akademii Medycznej w Białymstoku[8]. Będąc w rezerwie 23 marca 2000 w Pałacu Prezydenckim jako działacz Związku Polskich Spadochroniarzy został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski przez ministra Marka Dukaczewskiego, który wręczył order w imieniu prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego[9]. Prowadził prywatne Policealne Studium Usług Detektywistycznych i Ochrony Mienia w Białymstoku[10], Niepubliczny Ośrodek Kształcenia Ustawicznego oraz Studium Ochrony Pietkiewicz[2][11]. Zmarł 28 kwietnia 2018[12].
Awanse edytuj
podporucznik – 1963[1]
(...)
podpułkownik – 1979[6]
pułkownik – ?[8]
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2000[13]
- Odznaka Skoczka Spadochronowego Wojsk Powietrznodesantowych
i inne
Upamiętnienie edytuj
23 września 2006 została odsłonięta tablica z inicjatywy Oddziału III Związku Polskich Spadochroniarzy, gdzie widnieją imiona i nazwiska dowódców 1 batalionu szturmowego, w tym dowódcy ppłka Zenona Pietkiewicza[14][15]. Celem upamiętnienia 1 batalionu szturmowego, jego żołnierzy, dowódców - jest organizowany „Festyn Komandosa”, który odbywa się od 2010 do chwili obecnej w Dziwnowie, jest adresowany głównie dla żołnierzy i funkcjonariuszy służb mundurowych, stowarzyszeń paramilitarnych i organizacji proobronnych oraz społeczeństwa. W ramach festynu odbywały się imprezy sportowo-wyczynowe, jest Festiwal Gwiazd Sportu, czy Festyn Rybaka Dziwnów, które są organizowane przez Gminę Dziwnów[16].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Królikowski 2007 ↓, s. 155.
- ↑ a b Centrum Doskonalenia Nauczycieli Pietkiewicz w Białymstoku Białystok. edupress.pl. [dostęp 2023-08-30].
- ↑ Królikowski 2007 ↓, s. 156-157.
- ↑ Królikowski 2007 ↓, s. 155-157.
- ↑ Królikowski 2007 ↓, s. 155-156.
- ↑ a b Królikowski 2007 ↓, s. 156.
- ↑ Królikowski 2007 ↓, s. 69-74.
- ↑ a b Królikowski 2007 ↓, s. 174.
- ↑ Ordery i odznaczenia dla działaczy Związku Polskich Spadachroniarzy. prezydent.pl. [dostęp 2023-08-30].
- ↑ Detektyw potrzebny od zaraz. bialystok.wyborcza.pl. [dostęp 2023-08-30].
- ↑ Ośrodek Kształcenia Ustawicznego W Białymstoku. eduranking.pl. [dostęp 2023-08-30].
- ↑ Jednostka Wojskowa Komandosów. jwk.wp.mil.pl. [dostęp 2023-08-30].
- ↑ M.P. z 2000 r. nr 13, poz. 280.
- ↑ Królikowski 2007 ↓, s. 153.
- ↑ Głaz ku pamięci 1 Batalionu Szturmowego Spadochroniarzy w Dziwnowie. odtur.pl. [dostęp 2023-08-28].
- ↑ Festyn Komandosa Dziwnów 2023. dziwnow.net. [dostęp 2023-08-28].
Bibliografia edytuj
- Hubert Królikowski: 1 Batalion Szturmowy. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2007, s. 2-208. ISBN 978-83-925676-1-5.
- Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2000.