Zwięczyca
Zwięczyca – część Rzeszowa, dzielnica niestanowiąca jednostki pomocniczej gminy, powstała po przyłączeniu do miasta całości wsi Zwięczyca (pierwsze fragmenty przyłączono do Rzeszowa w roku 1902 i 1951). Rada Ministrów wydała pozytywną decyzję w sprawie przyłączenia ówczesnej wsi Zwięczyca (jako jednej z czterech) do Rzeszowa już w 2005 roku. Jednak dzielnica na skutek zmian tej decyzji stała się częścią miasta dopiero z dniem 1 stycznia 2008 roku. Przed przyłączeniem do Rzeszowa w roku 2008 Zwięczyca należała do gminy Racławówka (do 1 lipca 1976 roku), a od 2 lipca 1976 – po przeniesieniu i scaleniu w Polsce wielu siedzib gmin wiejskich) – do gminy Boguchwała.
| część Rzeszowa | |
 Kościół św. Józefa (2020) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| W granicach Rzeszowa |
31 lipca 2005[1] |
| SIMC |
0645398 |
| Tablice rejestracyjne |
RZ |
Portal  Polska
| |
Wieś Zwięczyca, położona w powiecie przemyskim, była własnością Stanisława Herakliusza Lubomirskiego, została spustoszona w czasie najazdu tatarskiego w 1672 roku[2].
8 czerwca 1943 Gestapo z pomocą ukraińskiego oddziału z Dywizji SS „Galizien” spacyfikowało wieś. Zamordowano 19 osób a 24 mieszkańców wywieziono do obozu w Pustkowie[3].
Znajduje się tutaj siedziba parafii św. Józefa, należącej do dekanatu Boguchwała, diecezji rzeszowskiej.
W 1979 Zwięczyca została odznaczona Krzyżem Partyzanckim[4].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Dz.U. 2005 nr 141 poz. 1185
- ↑ Andrzej Gliwa, Wykaz zniszczeń we wsiach i miastach ziemi przemyskiej po najeździe tatarskim z 1672 roku : (cz. I), w: Prace Historyczno-Archiwalne, Tom 13 (2003), Rzeszów 2003, s. 183.
- ↑ Józef Fajkowski, Jan Religa: Zbrodnie hitlerowskie na wsi polskiej 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 1981, s. 326
- ↑ Zwięczyca odznaczona Krzyżem Partyzanckim. „Nowiny”. 209, s. 1, 17 września 1979.