Zwichrzenie (zwichrowanie, wichrowatość, spaczenie) – utrata stateczności związana z wyboczeniem strefy ściskanej w belce zginanej. Strefa taka (np. pas górny w dwuteowniku swobodnie podpartym, poddanym obciążeniu skierowanym pionowo w dół) ulega wyboczeniu „w bok”, czemu towarzyszy skręcanie belki[1].

Zwichrzenie belki

Zwichrzenie w ogólności to pewien szczególny rodzaj zniekształcenia płaszczyzny (pionowej) Polega ono na tym, że proste do siebie równoległe przed zniekształceniem, o równaniach przekształcają się w proste nie równoległe określone równaniami – stopień zwichrzenia. Zwichrzenie występuje jako rodzaj utraty stateczności w płaszczyźnie poziomej belek wiotkich w tej płaszczyźnie, o osi wzdłużnej i obciążonych w płaszczyźnie pionowej odpowiadającej ich większej sztywności giętnej.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. J. Naleszkiewicz, Zagadnienia stateczności sprężystej, PWN, Warszawa 1958, s. 226.

Linki zewnętrzne

edytuj