Zygmunt Lisowski (ur. 13 listopada 1880[1] w Krakowie, zm. 17 maja 1955 w Poznaniu[2]) – polski naukowiec, prawnik, profesor prawa rzymskiego[3]. W latach 1923–1924 rektor Uniwersytetu Poznańskiego[4].

Zygmunt Lisowski
Ilustracja
Prof. Zygmunt Lisowski
Data i miejsce urodzenia

13 listopada 1880
Kraków

Data i miejsce śmierci

17 maja 1955
Poznań

profesor zwyczajny nauk prawnych
Specjalność: prawo rzymskie
Alma Mater

Uniwersytet Poznański

Doktorat

1904
Uniwersytet Jagielloński

Profesura

1919

rektor Wszechnicy Piastowskiej dzisiejszego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Uczelnia

Uniwersytet Poznański

Okres spraw.

1923–1924

Poprzednik

Heliodor Święcicki

Następca

Stanisław Dobrzycki

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Pogrzeb w Poznaniu w 1955

Życiorys

edytuj

Syn adwokata Władysława i Michaliny z Czeczot-Nowosieleckich.

W 1898 ukończył gimnazjum Nowodworskiego w Krakowie i rozpoczął studia prawnicze i historyczne na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[5]. W roku 1904 uzyskał tytuł doktora. Naukę w zakresie prawa rzymskiego kontynuował na uniwersytetach w Paryżu (1904) i Lipsku (1906)[2]. W czasie I wojny światowej wykładał na Uniwersytecie Jagiellońskim. W lutym 1919 roku jako jeden z pierwszych został powołany na profesora Uniwersytetu Poznańskiego. W dniu 7 maja 1919 był jednym z pierwszych pracowników naukowych tej uczelni. Pełnił funkcję kierownika Katedry Prawa Rzymskiego Uniwersytetu Poznańskiego[6]. W swoich pracach naukowych koncentrował się przede wszystkim na historii prawa rzymskiego oraz współczesnego polskiego prawa cywilnego. 1 stycznia 1921 roku został mianowany profesorem zwyczajnym i na tym stanowisku pozostał (z przerwą na okres II wojny światowej) aż do przejścia w stan spoczynku tj. do dnia 28 lutego 1951 roku[2].

Po śmierci Heliodora Święcickiego, przez jedną kadencję, w roku akademickim 1923–1924, sprawował funkcję rektora Uniwersytetu Poznańskiego. W czasie swojej kadencji stworzył zręby administracyjne uczelni i powołał komisje senackie. Od 1927 był sekretarzem generalnym, a od 1945 roku prezesem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu[7]. Od 20 marca 1935 pełnił, powierzoną mu przez Senat Uniwersytetu, funkcję kuratora Akademickiej Korporacji „Viritia”[8].

W czasie drugiej wojny światowej mieszkał w Krakowie, gdzie brał udział w tajnym nauczaniu młodzieży polskiej. Po wojnie wrócił do Poznania, gdzie na Uniwersytecie Poznańskim wykładał prawo rzymskie. W latach 1948–1949 był współzałożycielem i współredaktorem, a następnie członkiem Komitetu Redakcyjnego (1951–1952) i Rady Redakcyjnej (1953–1955) „Czasopisma Prawno-Historycznego”[2].

Zmarł 17 maja 1955 roku w Poznaniu. Pochowany został na Cmentarzu parafialnym św. Jana Vianneya w Poznaniu[9](kwatera Barbary-22-9).

 
grób prof. Zygmunta Lisowskiego na Cmentarzu parafialnym św. Jana Vianneya w Poznaniu

Rodziny nie założył.

Ordery i odznaczenia

edytuj

Ważniejsze publikacje

edytuj
  • Studia nad sposobami nabycia własności w rzymskim Egipcie, 1913
  • O prawie rzymskim w korekturze pruskiej uwagi krytyczne, 1954
  • Prawo spadkowe, 1920
  • Kodeks cywilny obowiązujący na ziemiach zachodnich Rzeczypospolitej, 1933

Przypisy

edytuj
  1. Przegląd zachodni, Tom 11, Wydania 5–12, Instytut Zachodni, 1955.
  2. a b c d Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk. Wydział Historii i Nauk Społecznych, Polska Akademia Nauk, Czasopismo prawno-historyczne, Tom 7, Wydanie 2, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1956.
  3. Polska Akademia Nauk. Zakład Socjologii i Historii Kultury, Kultura i społeczeństwo, Tom 18, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974.
  4. Kronika Uniwersytetu Poznańskiego za rok szkolny 1923/24 za Rektoratu Prof. Dra Zygmunta Lisowskiego i otwarcie roku szkolnego 1924/25 przez nowego Rektora Prof. Dra Stanisława Dobrzyckiego w dniu 12 października 1924 roku, Poznań, 1925.
  5. Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1949.
  6. Bożena Knopek, Maria Zielińska, red. Antoni Gąsiorowski, WSB Polskie towarzystwo historyczne, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, ISBN 83-01-02722-3, 9788301027223.
  7. Polskie Towarzystwo Historyczne. Oddział w Poznaniu, Studia i materiały do dziejów Wielkopolski i Pomorza, Tom 1,Wydanie 2, Państwowe Wydawn. Naukowe., 1956
  8. Akademicka Korporacja „Viritia”
  9. Pihan-Kijasowa Alicja (red.), Poczet członków Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 1857–2007, Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, 2008.
  10. M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi na polu pracy naukowej”.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj