Zygmunt Sędzimir
Zygmunt Sędzimir (ur. 28 lipca 1881 w Kole, zm. 2 marca 1933 w Częstochowie) – polski duchowny rzymskokatolicki i działacz społeczny, poseł na Sejm Ustawodawczy.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Poseł na Sejm Ustawodawczy | |
| Okres sprawowania |
1919–1922 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
31 grudnia 1903 |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Był synem kolskiego urzędnika miejskiego Piotra Sędzimira oraz Marii z domu Zgrzelak[1]. W 1899 roku ukończył gimnazjum klasyczne w Kaliszu i wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku. Święcenia kapłańskie przyjął 31 grudnia 1903 roku[1]. Następnie pełnił funkcję kapelana biskupa Stanisława Zdzitowieckiego[1].
W 1906 roku został mianowany prefektem Gimnazjum Sióstr Nazaretanek w Częstochowie[1]. Zaangażował się w działalność niepodległościową, założył m.in. „lotną bibliotekę” gromadzącą książki w języku polskim, był także współzałożycielem Towarzystwa Rzemieślniczo-Przemysłowego zrzeszającego lokalnych rzemieślników oraz właścicieli przedsiębiorstw[1]. Z powodu interwencji władz carskich został przeniesiony na probostwo do niewielkiej parafii św. Michała Archanioła w Kamienicy Polskiej[1]. Jako proboszcz tej parafii zaangażował się w działalność społeczną, był m.in. spółki włókienniczej „Tkacz” oraz prezesem Ochotniczej Straży Pożarnej, Towarzystwa Pożyczkowo-Oszczędnościowego, Towarzystwa Pszczelarskiego oraz Powiatowej Rady Opiekuńczej w Częstochowie[1].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zaangażował się w działalność polityczną, początkowo był członkiem sejmiku powiatu częstochowskiego. W czasie powstań śląskich utworzył w swojej parafii podkomitet obrony Śląska[1]. 29 stycznia 1919 roku został wybrany na posła do Sejmu Ustawodawczego z listy Polskiego Zjednoczenia Ludowego, a następnie jako poseł przeszedł do Narodowego Zjednoczenia Ludowego[1]. W Sejmie był sekretarzem komisji przemysłowo-handlowej i członkiem komisji wojskowej. W styczniu 1921 roku wygłosił na Jasnej Górze przemówienie na temat stosunków gospodarczych i społeczno-politycznych w Polsce[1]. W lipcu 1921 roku reprezentował Sejm w Stanach Zjednoczonych, gdzie rozmawiał na temat polityki emigracyjnej. Mandat poselski pełnił do końca kadencji Sejmu w grudniu 1922 roku[1].
W 1925 roku został inkardynowany do nowo utworzonej diecezji częstochowskiej. 14 stycznia 1930 roku został zwolniony z urzędu proboszcza w Kamienicy Polskiej, następnie do śmierci pełnił funkcję sekretarza Akcji Katolickiej w Częstochowie i dyrektora diecezjalnego Caritasu[1]. Był także organizatorem kilku Kół Inteligencji Katolickiej m.in. w Sosnowcu i Będzinie. Zaangażował się w organizację Wyższego Seminarium Duchownego w Częstochowie[1]. Był honorowym radcą częstochowskiej Kurii Biskupiej, został także odznaczony Krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice[1].
Zmarł po ciężkiej chorobie, 2 marca 1933 roku[1]. 6 marca na cmentarzu Kule w Częstochowie odbył się jego pogrzeb[1].