Zygmunt Seweryński
Zygmunt Seweryński[1] (ur. 20 stycznia 1880, zm. ?) – podpułkownik intendentury Wojska Polskiego.
 podpułkownik intendentury
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kierownik referatu ministerstwa, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 20 stycznia 1880[2][3]. W C. K. Armii został mianowany na stopień zastępcy oficera prowiantowego z dniem 1 sierpnia 1907[4], a potem awansowany na podporucznika oficera prowiantowego z dniem 1 listopada 1910[5]. Służył w 13 Galicyjskim pułku ułanów w Złoczowie w charakterze zastępcy oficera prowiantowego[6][7], a od około 1909 jako oficer prowiantowy[8][9][10][11][12]. Podczas I wojny światowej został awansowany na stopień porucznika oficera prowiantowego z dniem 1 listopada 1916[13]. Do 1918 nadal służył w szeregach 13 pułku ułanów[14][15][16].
Po zakończeniu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień podpułkownika w korpusie oficerów zawodowych intendentury ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[17][18]. W 1923 był kierownikiem referatu[19], w 1924 szefem wydziału w Departamencie VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych[20]. W 1928, jako oficer przeniesiony w stan spoczynku przebywał w Warszawie[2]. W 1934 jako emerytowany podpułkownik intendentury pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[3].
Odznaczenia edytuj
austro-węgierskie
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (przed 1919)[16]
- Złoty Krzyż Zasługi Cywilnej z koroną na wstążce Medalu Waleczności (przed 1916)[14][16]
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy (przed 1909)[7]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 (przed 1914)[12]
Przypisy edytuj
- ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Sigismund Seweryński”.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 895.
- ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 369.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1908. Wiedeń: 1907, s. 1064.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1911. Wiedeń: 1910, s. 833.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1908. Wiedeń: 1908, s. 803.
- ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1909. Wiedeń: 1909, s. 821.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1910. Wiedeń: 1909, s. 829.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1911. Wiedeń: 1910, s. 833.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1912. Wiedeń: 1911, s. 837.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1913. Wiedeń: 1912, s. 881.
- ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1914. Wiedeń: 1914, s. 746.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 971.
- ↑ a b Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 629.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 816.
- ↑ a b c Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1025.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1271.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1155.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 22.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 22.
Bibliografia edytuj
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.