Kenofit lub neofit (gr. καινός nowy, νέος nowy, φυτόν roślina) – gatunek roślin obcego pochodzenia (antropofit), nienależący do flory rodzimej, który zadomowił się w ostatnich czasach[1]. Za graniczną datę przyjmuje się wyprawę Krzysztofa Kolumba do Ameryki (1492), co zapoczątkowało migrację gatunków na niespotykaną dawniej skalę[1]. Gatunki zadomowione wcześniej określane są nazwą archeofitów.

Żółtlica drobnokwiatowa – kenofit pochodzący z Ameryki Południowej (Andy), uciekinier z ogrodów botanicznych, zdziczały na siedliskach antropogenicznych

Podział kenofitów edytuj

Ze względu na rodzaj siedlisk, w których rośliny te występują, prof. Jan Kornaś wyróżnił 3 grupy kenofitów:

Pojęcia te używane są podczas geograficzno-historycznej analizy flory.

Kenofity we florze Polski edytuj

Według badań B. Tokarskiej-Guzik we florze Polski w 2005 r. było 300 gatunków kenofitów[3].

Wykaz kenofitów według L. Rutkowskiego[4]:

Wykaz obejmuje większość gatunków roślin naczyniowych, jednak nie jest to pełna lista, gdyż nie zostały ujęte taksony występujące wyłącznie w górach. Pominięto też drobniejsze taksony (podgatunki i odmiany) oraz gatunki, co do pochodzenia których istnieją wątpliwości.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Jan Kornaś, Anna Medwecka-Kornaś: Geografia roślin. Warszawa: Wyd. Nauk. PWN, 2002. ISBN 83-01-13782-7.
  2. Jan Kornaś. Oddziaływanie człowieka na florę; mechanizmy i konsekwencje. Wiadomości Botaniczne 25.3, s.165-182
  3. Barbara Tokarska-Guzik. The estabilishment and spread of alien plant species (kenophytes) in the flora of Poland. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Katowice, 2005
  4. L. Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych polski niżowej. Wyd. Naukowe PWN, 2006.