Wikipedia

Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013

Główny artykuł: Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013.

Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013 – zawody w skokach narciarskich, które zostały rozegrane między 21 lutego a 2 marca 2013 w Predazzo w ramach mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym w Val di Fiemme.

Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013
2011 2015
Data

21 lutego – 2 marca 2013

Gospodarz

Predazzo

Dyscyplina

skoki narciarskie

Mężczyźni
konkurs indywidualny
na skoczni HS 106

Norwegia Anders Bardal

konkurs indywidualny
na skoczni HS 134

Polska Kamil Stoch

konkurs drużynowy
na skoczni HS 134

 Austria

Kobiety
konkurs indywidualny
na skoczni HS 106

Stany Zjednoczone Sarah
Hendrickson

Konkurs mieszany
konkurs mieszany
na skoczni HS 106

 Japonia

Klasyfikacja medalowa
Zwycięzca

 Austria

Wszystkie konkursy zostały przeprowadzone na skoczniach znajdujących się w kompleksie Trampolino Dal Ben. Po raz drugi w historii, po 2011 roku, podczas jednej edycji mistrzostw odbyło się pięć konkursów w skokach narciarskich. Rozegrano trzy konkursy indywidualne (zawody kobiet i mężczyzn na obiekcie HS 106 oraz mężczyzn na HS 134) oraz dwa drużynowe (zawody mężczyzn na skoczni HS 134 i konkurs mieszany na HS 106). Konkurs mieszany, w którym w każdej z drużyn wystartowało po dwóch mężczyzn i dwie kobiety, był pierwszymi tego typu zawodami o mistrzostwo świata w skokach narciarskich.

Tytułów mistrzowskich bronili zwycięzcy konkursów w Oslo: Thomas Morgenstern (konkurs indywidualny mężczyzn na skoczni normalnej), Gregor Schlierenzauer (konkurs indywidualny mężczyzn na skoczni dużej), Daniela Iraschko (konkurs indywidualny kobiet na skoczni normalnej) oraz reprezentacja Austrii (konkurs drużynowy mężczyzn na skoczni dużej).

W konkursie indywidualnym kobiet na skoczni normalnej złoty medal wywalczyła Sarah Hendrickson, srebrny medal zdobyła Sara Takanashi, a brązowy – Jacqueline Seifriedsberger.

W pierwszym konkursie mężczyzn mistrzem świata został Anders Bardal, tytuł wicemistrza zdobył Gregor Schlierenzauer, a na najniższym stopniu podium stanął Peter Prevc.

W pierwszym w historii konkursie mieszanym o mistrzostwo świata zwycięstwo odniosła drużyna Japonii, w skład której weszli: Yūki Itō, Daiki Itō, Sara Takanashi i Taku Takeuchi. Srebrny medal zdobył zespół austriacki (Chiara Hölzl, Thomas Morgenstern, Jacqueline Seifriedsberger, Gregor Schlierenzauer), a brązowy – reprezentacja Niemiec (Ulrike Gräßler, Richard Freitag, Carina Vogt, Severin Freund).

W zawodach indywidualnych mężczyzn na obiekcie dużym mistrzem świata został Kamil Stoch, który wyprzedził Petera Prevca i Andersa Jacobsena.

W ostatniej konkurencji mistrzostw świata w skokach – zawodach drużynowych mężczyzn na skoczni HS 134 tytuł mistrzowski obronił zespół austriacki, który zaprezentował się w składzie: Wolfgang Loitzl, Manuel Fettner, Thomas Morgenstern i Gregor Schlierenzauer. Srebrny medal wywalczyli skoczkowie niemieccy (Andreas Wank, Severin Freund, Michael Neumayer, Richard Freitag), a brązowy – reprezentanci Polski (Maciej Kot, Piotr Żyła, Dawid Kubacki, Kamil Stoch).

Skoczkowie narciarscy walczyli o medale mistrzostw świata po raz trzydziesty szósty[a], natomiast skoczkinie po raz trzeci.

Przed mistrzostwami edytuj

 
Daniela Iraschko – złota medalistka mistrzostw świata w 2011 roku
 
Thomas Morgenstern – trzykrotny złoty oraz srebrny medalista mistrzostw świata w 2011 roku

Rys historyczny edytuj

Przed 2013 rokiem czterokrotnie rozgrywano we Włoszech konkursy o mistrzostwo świata w skokach narciarskich. Po raz pierwszy miało to miejsce w 1927 w Cortinie d’Ampezzo. Zwyciężył wówczas reprezentant Szwecji, Tore Edman. Również w Cortinie rozegrano nieoficjalne mistrzostwa w 1941 roku, w których najlepszy okazał się Paavo Vierto. W 1991 roku po raz pierwszy mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym rozegrano w Val di Fiemme. Zawody w skokach narciarskich wygrali wtedy: Heinz Kuttin na skoczni normalnej, Franci Petek na skoczni dużej oraz reprezentacja Austrii w konkursie drużynowym na obiekcie normalnym. W 2003 roku prawo organizacji mistrzostw ponownie przyznano Val di Fiemme. Mistrzem świata w konkursach indywidualnych na obu skoczniach został wówczas Adam Małysz, a w konkursie drużynowym zwyciężyli skoczkowie fińscy[1].

Przygotowania i sponsorzy edytuj

Przed mistrzostwami świata w 2013 roku nie była wymagana przebudowa istniejących w Predazzo skoczni narciarskich ze względu na ich dobry stan. Rozbudowane zostały natomiast pomieszczenia znajdujące się pod skocznią oraz trybuny, zmodernizowane zostały wieże sędziowskie oraz polepszone zostały systemy sztucznego schładzania torów najazdowych i naśnieżana[2].

W grudniu 2012 obiekty i okoliczną infrastrukturę oddano do użytku jako przygotowane do mistrzostw świata. Oficjalnego otwarcia dokonali: prezydent prowincji Trydent, Lorenzo Dellai oraz burmistrz Predazzo, Maria Bosin[3].

W październiku 2012 roku ogłoszono, że głównym sponsorem mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym w 2013 roku, a także dwóch kolejnych edycji mistrzostw, będzie niemieckie przedsiębiorstwo – Viessmann[4].

Wprowadzenie konkursu mieszanego edytuj

W październiku 2011 roku organizatorzy Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013 w porozumieniu z Walterem Hoferem, postanowili włączyć do kalendarza mistrzostw drużynowy konkurs mieszany w skokach narciarskich. Nigdy wcześniej konkurs tego typu nie był rozgrywany podczas mistrzostw świata[5].

Obrońcy tytułów edytuj

Poprzednia edycja mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym przeprowadzona została w 2011 roku w Oslo. Podczas tych mistrzostw rozegrano pięć konkurencji w skokach narciarskich – trzy indywidualne i dwie drużynowe. W konkursie skoków kobiet na skoczni normalnej zwyciężyła Daniela Iraschko, srebrny medal zdobyła Elena Runggaldier, a brązowy Coline Mattel[6]. W konkursie indywidualnym mężczyzn na skoczni normalnej najlepszy był Thomas Morgenstern, drugie miejsce zajął Andreas Kofler, a trzecie Adam Małysz[7]. Na obiekcie dużym mistrzem świata został Gregor Schlierenzauer, który bezpośrednio wyprzedził Thomasa Morgensterna i Simona Ammanna[8]. W obu konkursach drużynowych złote medale zdobyli reprezentanci Austrii, startujący w składzie: Gregor Schlierenzauer, Martin Koch, Andreas Kofler i Thomas Morgenstern. Dwa tytuły wicemistrzowskie w drużynie zdobyli Norwegowie, którzy na skoczni normalnej wystąpili w składzie: Anders Jacobsen, Bjørn Einar Romøren, Anders Bardal i Tom Hilde, a na skoczni dużej zamiast Romørena wystąpił Johan Remen Evensen. Brązowy medal na skoczni normalnej zdobyła drużyna niemiecka w składzie: Martin Schmitt, Michael Neumayer, Michael Uhrmann i Severin Freund, a w zawodach na skoczni dużej na najniższym stopniu podium stanęli reprezentanci Słowenii – Peter Prevc, Jurij Tepeš, Jernej Damjan i Robert Kranjec[9][10].

Sytuacja w Pucharze Świata edytuj

 
Gregor Schlierenzauer
 
Sara Takanashi
 
Anders Bardal

Przed rozpoczęciem mistrzostw świata rozegrano 21 konkursów indywidualnych oraz pięć konkursów drużynowych (w tym jeden mieszany) zaliczanych do klasyfikacji Pucharu Świata mężczyzn. Najwięcej zwycięstw w zawodach indywidualnych odniósł Gregor Schlierenzauer, który triumfował ośmiokrotnie. Trzy konkursy wygrał Anders Jacobsen, po dwa razy zwyciężyli: Severin Freund, Andreas Kofler i Jan Matura, natomiast po jednej wygranej na swoim koncie mieli: Anders Bardal, Robert Kranjec, Jaka Hvala oraz Richard Freitag[11]. W klasyfikacji generalnej pierwsze miejsce zajmował Schlierenzauer z przewagą 538 punktów nad drugim Bardalem i 588 punktów nad trzecim Jacobsenem[12].

Niespełna trzy tygodnie przed rozpoczęciem mistrzostw świata, Gregor Schlierenzauer poprawił rekord Matti Nykänena w ilości wygranych konkursów Pucharu Świata. W zawodach w Harrachovie Austriak odniósł 47. i 48. zwycięstwo w karierze[13].

Dwa zwycięstwa w konkursach drużynowych mężczyzn odnieśli reprezentanci Słowenii, a po jednym wygranym konkursie na swoim koncie mieli Niemcy i Norwegowie[11]. W klasyfikacji Pucharu Narodów na pierwszym miejscu plasowała się Austria, na drugim Norwegia ze stratą 257 punktów, a na trzecim Niemcy[12].

W ostatnich zawodach mężczyzn przed mistrzostwami świata, na mamuciej skoczni w Oberstdorfie zwyciężyli: Richard Freitag w konkursie indywidualnym oraz reprezentacja Norwegii w konkursie drużynowym. Jednocześnie Norwegia okazała się najlepszym zespołem w cyklu FIS Team Tour 2013[14].

W Pucharze Świata kobiet najwięcej zwycięstw w sezonie odniosła Sara Takanashi, która ośmiokrotnie stawała na najwyższym stopniu podium. Po dwa zwycięstwa miały na koncie Sarah Hendrickson i Coline Mattel, a po jednym – Daniela Iraschko, Anette Sagen i Jacqueline Seifriedsberger. Cztery ostatnie konkursy PŚ przed rozpoczęciem mistrzostw wygrała Takanashi. Japonka prowadziła w klasyfikacji generalnej z przewagą 290 punktów nad drugą Hendrickson oraz z przewagą 404 punktów nad trzecią Mattel[15]. Do końca sezonu pozostały dwa konkursy PŚ kobiet, co oznaczało, że tuż przed mistrzostwami Takanashi zapewniła sobie zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata[16].

W listopadzie 2012 po raz pierwszy w historii rozegrano mieszany konkurs drużynowy, zaliczany do klasyfikacji Pucharu Świata. W zawodach najlepszy okazał się zespół norweski (Maren Lundby, Tom Hilde, Anette Sagen, Anders Bardal), drugie miejsce zajęła drużyna japońska, a trzecie – włoska[17].

Faworyci edytuj

Z powodu kontuzji ze startu w mistrzostwach świata zrezygnowała złota medalistka z Oslo i jedna z faworytek – Daniela Iraschko. Jako pretendentki do zwycięstwa w konkursie indywidualnym kobiet wymieniane były przede wszystkim Sara Takanashi oraz Sarah Hendrickson[18], a także Coline Mattel, Evelyn Insam, Jacqueline Seifriedsberger, Anette Sagen i Katja Požun[19].

Wśród faworytów do zwycięstwa w konkursie indywidualnym mężczyzn na skoczni normalnej wymieniane były przede wszystkim nazwiska Gregora Schlierenzauera i Andersa Bardala, a także: Richarda Freitaga, Severina Freunda, Michaela Neumayera i Manuela Fettnera. Ponadto, za sprawą dobrych skoków podczas serii treningowych, w gronie faworytów do medalu wymieniany był najstarszy uczestnik konkursów, trzykrotny medalista mistrzostw świata z 2003 roku – Noriaki Kasai[20].

Do zdobycia medalu w drużynowym konkursie mieszanym typowane były przede wszystkim zespoły: Austrii, Słowenii, Japonii, Niemiec i Norwegii[21].

Przed zawodami indywidualnymi mężczyzn na obiekcie dużym, do zwycięstwa w tych zawodach, ze względu na pozycję zajmowaną w Pucharze Świata, pretendowali przede wszystkim: Gregor Schlierenzauer, Anders Bardal, Severin Freund, Richard Freitag, Peter Prevc, Anders Jacobsen i Kamil Stoch. Ponadto, przed konkursem przewidywano, że dobry występ mogą zaliczyć również: Wolfgang Loitzl, Taku Takeuchi, Thomas Morgenstern oraz Noriaki Kasai[22].

Do zdobycia złotego medalu w konkursie drużynowym mężczyzn typowane były ekipy: Austrii, Norwegii, Japonii i Niemiec. Ponadto, wśród kandydatów do medalu wymieniane były drużyny Polski i Słowenii[23].

Harmonogram zawodów edytuj

W poniższej tabeli przedstawiono harmonogram skoków narciarskich w ramach Mistrzostw Świata 2013 z uwzględnieniem wszystkich serii treningowych, próbnych, kwalifikacyjnych i konkursowych oraz odpraw technicznych[b][24].

Konkurs Data
19.02 20.02 21.02 22.02 23.02 24.02 25.02 26.02 27.02 28.02 01.03 02.03
HS 106
indywid.
mężczyzn 		OT
19:00 		T
17:30 		T
17:00 		OT
18:30 		Q
18:00 		P
16:00 		F
17:00 		OT
19:00
HS 134
indywid.
mężczyzn 		OT
14:00 		T
17:00 		T
17:00 		OT
19:00 		T
15:00 		P
16:00 		Q
17:00 		P
16:00 		F
17:00
HS 134
druż.
mężczyzn 		T
16:00 		OT
18:00 		P
15:30 		F
16:30
HS 106
indywid.
kobiet 		OT
14:00 		T
16:00 		T
16:00 		OT
18:00 		P
14:30 		Q[c]
15:30 		OT
18:15 		P
15:00 		F
16:00
HS 106
druż.
mieszany 		P
16:00 		F
17:00

Legenda:

   OT    Odprawa techniczna    T    Serie treningowe    P    Seria próbna    Q    Kwalifikacje    F    Konkurs główny

Skocznie edytuj

Trzy konkursy mistrzostw świata (indywidualny kobiet, indywidualny mężczyzn oraz drużynowy mieszany) zostały przeprowadzone na skoczni normalnej, a dwa pozostałe (indywidualny mężczyzn i drużynowy mężczyzn) na skoczni dużej.

Nazwa skoczni Miasto Punkt K HS Rekord skoczni[d] Współczynnik belki Współczynnik wiatru
  Trampolino Dal Ben Predazzo K-95 HS 106 107,5 m[e] Adam Małysz 28 lutego 2003[25] 5,0 pkt na m[26] 7,0 pkt na m/s[26]
Trampolino Dal Ben K-120 HS 134 136,0 m[f] Adam Małysz 22 lutego 2003[25] 5,58 pkt na m[27] 10,80 pkt na m/s[27]

Jury edytuj

Z ramienia Międzynarodowej Federacji Narciarskiej dyrektorami zawodów byli: Chika Yoshida (dyrektorka zawodów PŚ kobiet) oraz Walter Hofer (dyrektor zawodów PŚ mężczyzn). Podobnie jak w zawodach Pucharu Świata, asystentką Yoshidy była Agnieszka Baczkowska, a asystentem Hofera – Miran Tepeš. Ponadto dyrektorem zawodów z ramienia organizatorów mistrzostw był Włoch Sandro Sambugaro. Delegatem technicznym podczas wszystkich zawodów był Szwajcar Fredi Zarucchi, a asystował mu Czech Ivo Greger. Kontrolą sprzętu zajmował się natomiast Jouko Törmänen[26][28][29][30][31].

Noty za styl w każdej serii kwalifikacyjnej i konkursowej wystawiało po pięciu sędziów. Skład sędziowski poszczególnych konkursów wraz z zajmowanymi przez arbitrów stanowiskami na wieży przedstawiono w poniższej tabeli.

Sędzia Kraj Stanowisko na wieży sędziowskiej
konk. ind.
kobiet
HS 106[26] 		konk. ind.
mężczyzn
HS 106[32][28] 		konk. ind.
mężczyzn
HS 134[27][30] 		konk. druż.
mężczyzn
HS 134[31] 		konk. druż.
mieszany
HS 106[29]
Branko Benedik Słowenia E – D – B
Leo De Crignis Włochy D E C E A
Mitsunori Kitajima Japonia – A E A C
Gerhard Krab Austria A B – B D
Fabrice Piazzini Szwajcaria C D B D –
Tadeusz Szostak Polska B C A C E

Przebieg zawodów edytuj

Oficjalne serie treningowe kobiet edytuj

19 lutego odbyły się trzy serie oficjalnego treningu pań. W pierwszym najwyższą notę uzyskała Carina Vogt, która osiągnęła 99,5 m. Kolejne były: Coline Mattel (97 m) i Elena Runggaldier (98,5 m). W drugim treningu najwyżej uplasowała się Ulrike Gräßler, która o pół metra przekroczyła granicę 100 m. Druga była ponownie Mattel, która wylądowała na 93. metrze, a trzecia Jessica Jerome, która oddała skok na odległość 93,5 m. W trzeciej serii najlepsza okazała się Sarah Hendrickson, która oddała próbę na odległość 101 m i wyprzedziła Sarę Takanashi (98 m) i Jessicę Jerome (96,5 m). W treningach nie startowało kilka zawodniczek, w tym z końca listy startowej[33].

Dzień później w pierwszej serii treningowej najlepszą notę uzyskała Carina Vogt, która osiągnęła 98 m. Drugie miejsce w tabeli zajęła Sara Hendrickson, która wylądowała pół metra krócej, a trzecia była Chiara Hölzl, z odległością 96 m.

W drugim najlepiej skoczyła Takanashi, której do osiągnięcia granicy stu metrów zabrakło pół metra. Drugą pozycję zajęła Jacqueline Seifriedsberger i trzecia była Jessica Jerome – obie wylądowały na 98. metrze[34].

Oficjalne serie treningowe mężczyzn na skoczni normalnej edytuj

W treningach, które odbyły się 20 lutego nie startowało większość skoczków z Austrii, Niemiec i Słowenii. W pierwszym najlepszy był Anders Bardal, który oddał skok na 106,5 m. Drugi był Aleksandr Sardyko, który wylądował o półtora metra bliżej, a trzeci Roman Koudelka, którego próbę zmierzono na 101 m.

W drugiej serii najlepszy był Dawid Kubacki, który jako jedyny przekroczył granicę 100 metrów – o 5,5 m. Na kolejnych dwóch miejscach uplasowali się Japończycy: Taku Takeuchi i Reruhi Shimizu – obaj osiągnęli po 99,5 m.

W trzecim treningu najwyższą notę uzyskał Anders Bardal, który osiągnął 100,5 m. Za nim uplasował się, z identyczną odległością, Anders Jacobsen, a trzeci był Shimizu[35].

21 lutego w treningach brała udział większa liczba zawodników. W pierwszej serii najlepszą notę uzyskał Tom Hilde, który oddał skok na odległość 101,5 m. Drugie miejsce zajął Piotr Żyła, po skoku na 99 m, a trzeci był Anders Bardal, z próbą na 99,5 m. W drugim treningu najwyższą notę uzyskał Gregor Schlierenzauer – Austriak osiągnął 101 m. Metr krócej skoczył Manuel Fettner, a dwa metry krócej Andreas Stjernen – obydwaj uplasowali się ex aequo na drugiej lokacie. Na górze tabeli trzeciej serii również znalazł się Schlierenzauer – oddał skok na 101,5 m. Pół metra mniej skoczył Fettner, który uplasował się na drugiej pozycji. Na trzecim miejscu sklasyfikowano Richarda Freitaga, z próbą na 100 m[36].

Konkurs indywidualny kobiet edytuj

Seria próbna przed konkursem indywidualnym kobiet odbyła się 21 lutego o godzinie 15:00. Najwyższą notę uzyskała Jacqueline Seifriedsberger, która wylądowała na 101. metrze zeskoku. Druga była Sarah Hendrickson, która osiągnęła pół metra mniej, a trzecia Sara Takanashi, po skoku na 96 m[37].

Pierwsza seria konkursowa rozpoczęła się o 16:00. Niebo było zachmurzone, temperatura powietrza wynosiła ok. –1 °C, a śniegu –4 °C, zaś wiatr wiał ze średnią siłą 0,74 m/s. Zawody rozpoczęto z 21. belki startowej, a skok jako pierwsza oddała Chinka Li Xueyao, która osiągnęła 70 m. Na prowadzeniu zmieniały ją kolejno: Czeszka Vladěna Pustková (79 m), Niemka Katharina Keil (85 m) i Chinka Chang Xinyue (89,5 m). Następnie liderką została po skoku na 95,5 m Austriaczka Chiara Hölzl, która jednak podparła swoją próbę. Pozycję straciła po tym, kiedy Irina Awwakumowa osiągnęła 94 m. Wkrótce jednak Rosjankę wyprzedziła reprezentantka Finlandii Julia Kykkänen – skoczyła ona 92,5 m, jednakże miała mniej sprzyjający wiatr i lepsze noty za styl od Awwakumowej. Tymczasem na trzeciej pozycji po swoim skoku na 93 m plasowała się Svenja Würth z Niemiec.

Rozpoczęły się opady śniegu, a po skokach 27 zawodniczek jury podjęło decyzję o podwyższeniu rozbiegu o dwie pozycje – od tego momentu od noty za skok odejmowano skoczkiniom po 6,2 pkt. Startująca z numerem 32 Line Jahr nie ustała swojego skoku na 90 m – po lądowaniu zbytnio rozszerzyła krok i upadła do przodu – spowodowało to zakończenie przez nią konkursu na 37. lokacie.

Po Jahr startowała reprezentantka gospodarzy, Evelyn Insam. Osiągnęła 96 m i została nową liderką, wyprzedzając Kykkänen o 2,9 pkt. Skacząca po niej Amerykanka Jessica Jerome uzyskała jeszcze wyższą notę, po próbie wylądowanej na 100. metrze. Po krótszych skokach Špeli Rogelj (91 m) i Lindsey Van (89 m) na prowadzeniu zmieniła ją Carina Vogt. Niemka osiągnęła 99,5 m. Skoki Katji Požun na 91 m i Anette Sagen na 97 m nie zmieniły układu pierwszej trójki.

Startująca jako czterdziesta Seifriedsberger z Austrii wylądowała na 104. metrze i objęła prowadzenie z przewagą 3,1 pkt nad Vogt. Kolejna, Francuzka Coline Mattel skoczyła dwa metry krócej i plasowała się na drugiej pozycji. Przedostatnia na liście startowej Sarah Hendrickson ze Stanów Zjednoczonych osiągnęła 106 metrów i została nową liderką, mając o 8,7 pkt więcej niż dotychczasowa. Uzyskała cztery noty sędziowskie 19,0 pkt i jedną 19,5 pkt (żadna inna skoczkini w tej serii nie uzyskała choć jednej noty dziewiętnastopunktowej). Jako ostatnia w pierwszej serii skok oddała liderka Pucharu Świata, Sara Takanashi. Wylądowała półtora metra krócej niż Hendrickson i po pierwszej serii zajmowała drugie miejsce, ze stratą 3,3 pkt[38].

Finałową kolejkę, w trakcie której wystąpiły lekkie opady śniegu, rozpoczęto także z 21 belki startowej. Jako pierwsza skok oddała Włoszka Manuela Malsiner, która wylądowała na 87. metrze. Kolejnymi liderkami zostawały: Michaela Doleželová z Czech (87,5 m), Maren Lundby z Norwegii (92,5 m), Maja Vtič ze Słowenii (94,5 m), Lindsey Van z USA (93,5 m), Spela Rogelj ze Słowenii (93,5 m). Rogelj utrzymała prowadzenie po kolejnych trzech próbach, a następnie objęła je Włoszka Runggaldier, po skoku na odległość 93 m. Na drugą pozycję wysunęła się wkrótce Atsuko Tanaka, skacząc na 93 m. Następnie reprezentantkę gospodarzy na pozycji dla liderki zmieniła Ulrike Gräßler, oddając próbę na odległość 95 m. Wkrótce wyprzedziła ją jednak Hölzl, po skoku krótszym o pół metra od odległości Niemki.

Sklasyfikowana na dziesiątej pozycji Awwakumowa osiągnęła 91 m i spadła w tabeli. Finka Kykkänen wylądowała na 90. metrze i była klasyfikowana na drugiej pozycji. Następnie skakała Anette Sagen, która wylądowała na 94. metrze i 50. centymetrze zeskoku, co dało jej pozycję liderki z przewagą 9 pkt. Skok Evelyn Insam na 92,5 m spowodował jej wypadnięcie z pierwszej „dziesiątki” konkursu. Szósta po pierwszej serii Jerome skoczyła na 98 m i objęła prowadzenie, wyprzedzając Sagen o 11,6 pkt. Skacząca następnie Vogt wylądowała na 96. metrze i plasowała się po swojej próbie na pierwszej pozycji. Skacząca następnie Francuzka Mattel osiągnęła pół metra mniej, po swojej próbie obejmując prowadzenie.

Na rozbiegu pojawiły się zawodniczki sklasyfikowane w najlepszej trójce po pierwszej kolejce. Jako pierwsza spośród nich skok oddała Jacqueline Seifriedsberger. Próba na 98,5 m zapewniła jej utrzymanie pozycji i medal. Sara Takanashi skoczyła na 103 m, co oznaczało, że zdobędzie co najmniej srebrny medal. Na taką samą odległość skoczyła Sarah Hendrickson. Amerykanka miała odjęte więcej punktów za korzystny wiatr, jednak lepszy styl i przewaga z pierwszej serii pozwoliły jej zostać mistrzynią świata[26].

Kwalifikacje do konkursu mężczyzn na skoczni normalnej edytuj

22 lutego odbyła się seria kwalifikacyjna do konkursu mężczyzn na skoczni normalnej. Najwyższą notę uzyskał w niej norweski skoczek Tom Hilde, który oddał skok na 103 m. Na dwóch kolejnych miejscach uplasowali się: Japończyk Taku Takeuchi i Norweg Andreas Stjernen – obydwaj osiągnęli po 102,5 m. Wśród pięćdziesięciu skoczków, którzy awansowali do konkursu głównego znalazły się pełne ekipy: Austrii (pięciu skoczków), Norwegii, Niemiec, Słowenii, Polski, Japonii, Czech i Finlandii (po czterech skoczków), Estonii, Francji i Szwajcarii (dwóch zawodników) oraz Bułgarii i Grecji (po jednym skoczku), a także po trzech Włochów i Rosjan, dwóch Kazachów i jeden Amerykanin. Awansu nie wywalczyli natomiast: po dwóch Kazachów, Szwedów, Słowaków i Ukraińców oraz Rumun, Koreańczyk, Rosjanin, Włoch, Węgier i Łotysz.

W trakcie kwalifikacji skoczkowie oddawali swoje próby z belki jedenastej (z wyjątkiem prekwalifikowanych zawodników, którzy skakali z belki dziesiątej)[39].

Konkurs indywidualny mężczyzn na skoczni normalnej edytuj

 
Kamil Stoch – zwycięzca serii próbnej przed konkursem indywidualnym na skoczni normalnej

W serii próbnej przed konkursem indywidualnym najlepszy był Kamil Stoch, który wylądował na 103. metrze. Drugie miejsce zajął Manuel Fettner (99,5 m), a trzeci był Anders Bardal (96,5 m)[40].

Pierwsza seria konkursowa rozpoczęła się z belki dziesiątej. Średnia wartość wiatru wynosiła 0,92 m/s, wiało pod narty skoczków. Niebo było zachmurzone, padał śnieg. Temperatura powietrza w trakcie serii wahała się między –3,4 °C a –4,3 °C, zaś śniegu wynosiła –5 °C.

Jako pierwszy swój skok oddał Kazach Aleksiej Korolow, który osiągnął 85,5 m. Następnie prowadzenie objął jego rodak, Radik Żaparow, po skoku o cztery metry dłuższym. Kolejnym liderem został startujący jako trzeci Anders Johnson, skacząc na 93,5 m. Prowadzenie utrzymał aż do próby dziesiątego na liście startowej Kaarela Nurmsalu z Estonii, a tymczasem na drugiej pozycji zmieniali się: Anssi Koivuranta (90 m) i Ronan Lamy Chappuis (91 m). Natomiast wspomniany Estończyk osiągnął 95 m i wyprzedził Johnsona o 8,6 pkt. Wkrótce jednak wyższą notę uzyskał reprezentant gospodarzy, Andrea Morassi, którego próbę zmierzono na 96,5 m. Taką samą odległość uzyskał następnie Vincent Descombes Sevoie, jednakże uplasował się po swoim skoku na drugiej lokacie. Francuza na drugiej pozycji zmienił Daiki Itō, po skoku na odległość 96 m.

 
Anders Bardal – lider po pierwszej serii konkursowej i zwycięzca zawodów

Później nastąpiła przerwa w konkursie spowodowana problemami z bocznym wiatrem – po jej zakończeniu zdecydowano się na podniesienie belki do dwunastej pozycji. Skoczkowie mieli problem z uzyskiwaniem tak dalekich odległości jak w poprzedniej części konkursu. Porównywalne próby oddali jednak Manuel Fettner (96 m) i Piotr Żyła (pół metra mniej), którzy po swoich skokach plasowali się na szóstej lokacie. Andreas Wank oddał skok na 99,5 m i był sklasyfikowany na trzecim miejscu. Morassiego na prowadzeniu zmienił startujący z 32. numerem Andreas Stjernen, który lądował na 98. metrze zeskoku. Skaczący po nim Thomas Morgenstern jako pierwszy osiągnął 100 m i został nowym liderem konkursu. Następnie prowadzenie objął Takeuchi, który wylądował dwa metry dalej. Na trzecie miejsce wysunął się wkrótce Maciej Kot, którego próba była o pół metra krótsza od tej Japończyka. Skoki kilku następnych zawodników były krótsze.

Tom Hilde skoczył na odległość 99,5 m i zajmował drugie miejsce. Następnie nowym liderem konkursu został Peter Prevc, który osiągnął 102,5 m. Na trzeciej lokacie po swoim skoku plasował się Jan Matura, który uzyskał identyczną odległość. Richard Freitag na prośbę trenera startował z jedenastej belki – uzyskał 103,5 m i objął prowadzenie. Długość najazdu, z której korzystał Niemiec została utrzymana przez jury dla ostatniej szóstki skaczącej w pierwszej serii. Robert Kranjec po swoim skoku na 100 m plasował się na dziesiątej lokacie. Kamil Stoch wylądował na 102. metrze i został liderem. Jeden metr mniej osiągnął Severin Freund, który zajmował czwarte miejsce. Trzeci od końca na liście startowej Anders Jacobsen oddał skok na 96,5 m, po którym plasował się na siedemnastym miejscu. Anders Bardal wyrównał najdłuższą dotychczas odległość Freitaga (103,5 m) i został nowym liderem, zdobywając cztery noty 19-punktowe i jedną 19,5. Schlierenzauer oddał swój skok z obniżonego na prośbę Alexandra Pointnera do dziewiątej belki. Odległość zamykającej pierwszą serię próby wyniosła 98 m i dawała liderowi klasyfikacji generalnej PŚ trzecie miejsce na półmetku konkursu, za Bardalem i Stochem[41].

 
Medaliści konkursu indywidualnego mężczyzn na skoczni normalnej – Gregor Schlierenzauer, Anders Bardal i Peter Prevc

Drugą kolejkę skoków zdecydowano rozpocząć z piętnastej belki, ze względu na kierunek wiatru, który odtąd zaczął wiać od tyłu i gęste opady śniegu. Każdy z pierwszych czterech zawodników obejmował prowadzenie po swoim skoku: Roman Koudelka, skacząc na 91,5 m, Lukáš Hlava, lądując dwa metry dalej, Matjaž Pungertar po skoku na 94,5 m i Manuel Fettner z odległością 97 m. Startujący następnie Piotr Żyła plasował się na drugiej pozycji po swoim skoku na 95 m. Wkrótce nowym liderem został Wolfgang Loitzl, osiągając pół metra więcej od Fettnera. Następnie prowadzenie objął Descombes Sevoie, po skoku na 98 m, a później Andreas Wank, lecąc półtora metra dalej. Kolejni skoczkowie plasowali się za Niemcem, wśród nich Michael Neumayer, Daiki Itō, Andrea Morassi, Robert Kranjec, Simon Ammann, Andreas Stjernen i Maciej Kot – żaden z nich nie osiągnął stu metrów.

Jako pierwszy granicę stu metrów osiągnął Morgenstern. Obrońca tytułu przekroczył ją o pół metra i wyprzedził Wanka o 4,7 pkt. Startujący następnie Tom Hilde skoczył na odległość 97 m i plasował się na trzecim miejscu. Jan Matura po swoim skoku na 96 m był piąty (oprócz Morgensterna wyprzedzali go: Wank, Hilde i Kot), zaś Takeuchi po oddaniu próby na odległość 98 m był wiceliderem. Złotego medalistę z Oslo wyprzedził natomiast Severin Freund, osiągając 99 m. Niemca natomiast pokonał wkrótce reprezentant Słowenii, Peter Prevc, skacząc na 98,5 m. Richard Freitag po oddaniu skoku na odległość 97,5 m był klasyfikowany na czwartym miejscu.

Swoje próby oddała następnie najlepsza „trójka” pierwszej serii. Schlierenzauer wylądował na takiej samej odległości co Freitag, jednak na prośbę trenera belka została dla niego obniżona o dwie pozycje. Dzięki uzyskanej w ten sposób rekompensacie punktowej objął prowadzenie, będąc o 3,9 pkt lepszym od Prevca. Belka dla Kamila Stocha powróciła na swoją ustaloną przez jury, piętnastą pozycję. Polak osiągnął pół metra mniej, miał problemy przy lądowaniu – wszystkie trzy liczące się do wyniku noty za styl wynosiły po 17 pkt. Po swoim skoku spadł na siódme miejsce. Lider po pierwszej serii, Anders Bardal skoczył na odległość 100 m, a jego finalna nota była o 4,2 pkt wyższa od noty Schlierenzauera. Norweg po skoku ocenionym przez sędziów, tak samo jak w pierwszej serii, na 57 pkt, zdobył złoty medal[28].

Konkurs drużyn mieszanych edytuj

 
Złoci medaliści konkursu drużyn mieszanych: Sara Takanashi, Daiki Itō, Yūki Itō, Taku Takeuchi

24 lutego odbył się konkurs drużyn mieszanych na skoczni normalnej. W serii próbnej przed zawodami na pierwszym miejscu uplasował się Taku Takeuchi, skacząc na 101 m. Japończyk wyprzedził Gregora Schlierenzauera, który osiągnął pół metra mniej i Severina Freunda, który oddał skok na odległość 99,5 m. Wśród kobiet najlepsza okazała się Sara Takanashi, która skoczyła 99 m, wyprzedzając Amerykanki Sarah Hendrickson (z wynikiem 97 m) i Jessicę Jerome (95,5 m)[42].

Pierwsza grupa oddała skoki z belki 29. Jako pierwsza wynik uzyskała Rosjanka Anastasija Gładyszewa, osiągając 88,5 m. Wyprzedziła ją Francuzka Léa Lemare, po oddaniu skoku na 93,5 m. Następnie prowadzenie objęły Włochy po próbie Eleny Runggaldier na odległość 94 m. Jako kolejna skoczyła Czeszka Michaela Doleželová. Jej skok zmierzono na 87,5 m, a reprezentacja Czech klasyfikowana była na ostatnim miejscu w tabeli. Piąta na liście startowej była Amerykanka Jessica Jerome – skoczyła ona na odległość 98 m, dając prowadzenie kadrze swojego kraju. Yūki Itō osiągnęła 90 m, a Japonia po jej skoku wyprzedziła tylko Rosję i Czechy. Reprezentacja Niemiec po skoku Ulrike Gräßler na 96,5 m uplasowała się na miejscu drugim, za Amerykanami. Urša Bogataj ze Słowenii osiągnęła 95,5 m, a jej reprezentacja zajmowała miejsce czwarte. Maren Lundby wylądowała na 91. metrze, co dało Norwegom szóstą pozycję. Jedno miejsce niżej zajmowali kończący pierwszą grupę Austriacy, po skoku Chiary Hölzl na 92,5 m. Prowadziły Stany Zjednoczone, wyprzedzając o 7,2 pkt Niemcy i o 8,4 pkt Włochy.

Drugą grupę rozpoczął, z siedemnastej belki, Dienis Korniłow, osiągając 95 m. Następnie, mimo o cztery metry krótszego skoku Ronana Lamy Chappuis, Francja wyprzedziła reprezentację Rosji. Andrea Morassi zapewnił Włochom wyprzedzenie obu drużyn po skoku na 92 m. Jakub Janda wylądował 2,5 metra dalej, jednak jego drużyna w dalszym ciągu plasowała się na ostatnim miejscu. Amerykanin Peter Frenette oddał próbę na odległość 89,5 m – przewaga z pierwszej grupy pozwoliła jednak USA na objęcie prowadzenia. Wkrótce Daiki Itō jako pierwszy skoczek w konkursie osiągnął sto metrów, a Japonia uzyskała notę o 7,3 pkt lepszą od USA. Niemiec Richard Freitag poleciał o 2,5 metra dalej i to jego kraj został nowym liderem. Nie wyprzedzili ich Słoweńcy (Jaka Hvala – 95,5 m), Norwegowie (Tom Hilde – 102 m) i Austriacy (Thomas Morgenstern – 95,5 m. Liderem po drugiej grupie zawodników były Niemcy, wyprzedzając Norwegię i Japonię.

 
Srebrni medaliści konkursu drużyn mieszanych: Richard Freitag, Carina Vogt, Ulrike Gräßler, Severin Freund

Skoczkinie z trzeciej grupy oddawały swoje próby z 27. belki. Rozpoczynająca tę część rywalizacji Irina Awwakumowa skoczyła na odległość 89,5 m. Coline Mattel skoczyła cztery metry dalej, a Francja wyprzedziła Rosję o 16,9 pkt. Niżej klasyfikowani byli Włosi (Evelyn Insam – 89,5 m) i Czesi (Vladěna Pustková – 77,5 m). Amerykanka Sarah Hendrickson, złota medalistka konkursu indywidualnego, osiągnęła 99 m i zapewniła prowadzenie swojemu krajowi. Takanashi jako pierwsza kobieta w konkursie przekroczyła, o półtora metra, granicę 100 m i wyprowadziła reprezentację Japonii na pierwszą pozycję. Niemka Carina Vogt skoczyła na odległość 95,5 m, co wystarczyło by wyprzedzić Japonię o dwa punkty. Reprezentantka Słowenii Špela Rogelj lądowała siedem metrów bliżej, a jej kraj wyprzedził w tabeli tylko Rosję i Czechy. Norwegia po skoku Anette Sagen na 92,5 m była klasyfikowana na czwartej pozycji, jednak wkrótce zmieniła ją na tej lokacie reprezentacja Austrii. Jacqueline Seifriedsberger osiągnęła bowiem 97,5 m. Po trzeciej grupie prowadziły Niemcy, przed Japonią i Stanami Zjednoczonymi.

Belka w czwartej grupie powróciła do pozycji nr 17. Jako pierwszy skok oddał Dmitrij Wasiljew, a jego odległość wynosiła 91 m. Vincent Descombes Sevoie wylądował osiem metrów dalej, więc Francja utrzymała przewagę nad Rosją. Za Francuzami uplasowali się także skaczący następnie Włosi (Sebastian Colloredo – 95 m) i Czesi (Jan Matura – 97,5 m). Wyprzedziły ich dopiero Stany Zjednoczone, po skoku Andersa Johnsona na 90 m. Takeuchi osiągnął 100,5 m, co zapewniło Japonii pozycję lidera do końca grupy. Niemcy były sklasyfikowane na drugim miejscu po próbie Severina Freunda na odległość 96,5 m. Słoweńcy po skoku Petera Prevca zajmowali piątą pozycję. Norwedzy byli trzeci, kiedy skok na 100,5 m oddał Anders Bardal. Następnie na trzeciej pozycji zmienili ich Austriacy po tym, jak Gregor Schlierenzauer lądował na 100. metrze. Po zakończeniu pierwszej serii prowadzili Japończycy, przed Niemcami i Austrią. Do finałowej rundy nie awansowała Rosja i Czechy.

Rywalizację w drugiej serii rozpoczęli Francuzi – Lemare osiągnęła 94 m. Włoszka Runggaldier lądowała o 4,5 m, jednak jej kraj nie został liderem konkursu. Prowadzenie objęły natomiast Stany Zjednoczone po skoku Jerome na taką samą odległość. Następnie liderami zostawały: Japonia (Yūki Itō – 91,5 m) i Niemcy (Gräßler – 97 m). Słowenia była ostatnia wśród zakwalifikowanych do drugiej serii drużyn po skoku Bogataj na 97,5 m. Następne dwie drużyny wymieniły się na trzeciej pozycji: Norwegia (Lundby – 93 m) i Austria (Hölzl – 98,5 m).

 
Brązowi medaliści konkursu drużyn mieszanych: Gregor Schlierenzauer, Thomas Morgenstern, Jacqueline Seifriedsberger, Chiara Hölzl

W drugiej grupie jako pierwszy skakał Francuz Lamy Chappuis, który wylądował na 94. metrze zeskoku. Francji nie wyprzedzili Włosi ani Amerykanie – Morassi i Frenette osiągali kolejno: 92,5 m i 86,5 m. Prowadzenie objęła następnie drużyna Japonii, wyprzedzając Francuzów o 44,5 pkt dzięki próbie Daikiego Itō, który powtórzył odległość z pierwszej rundy – 100 m. Swojej ostatniej lokaty nie zmienili Słoweńcy po skoku Hvali na 92 m. Wyżej uplasowali się Niemcy, jednak stracili prowadzenie, które posiadali po poprzednich grupach – po skoku Freitaga na 97 m byli sklasyfikowani na drugiej pozycji. Norwegowie po skoku Hilde na odległość 98,5 m byli trzeci. Na czwarte miejsce jednak zepchnęli ich Austriacy, bowiem Morgenstern lądując na setnym metrze zapewnił swojej drużynie drugie miejsce, za reprezentacją Japonii.

Reprezentująca Francję Mattel skoczyła na 95 m. Włochom po skoku Insam na 93,5 m nie udało się wyprzedzić Francji. Prowadzenie objęła następnie drużyna amerykańska, dzięki najdłuższemu dotychczas w konkursie skokowi Hendrickson na 104,5 m. Wkrótce jednak USA straciło pozycję lidera na rzecz Japonii – Takanashi wylądowała dwa metry dalej. Słoweńcy nadal plasowali się w końcu stawki – Rogelj oddała próbę na odległość 93,5 m. Na drugą pozycję wysunęli się Niemcy, kiedy Vogt skoczyła na 98 m. Na trzeciej pozycji sklasyfikowani byli Norwegowie po tym, jak Sagen osiągnęła 96,5 m. Kończąca grupę Seifriedsberger osiągnęła 99,5 m i zapewniła Niemcom drugie miejsce przed skokami ostatniej ósemki zawodników.

Ostatnia grupa skakała w kolejności odwrotnej do zajmowanych miejsc. Kolejno prowadzenie obejmowali: Słoweńcy (Prevc – 98 m), Włosi (Colloredo – 97,5 m) i Francuzi (Descombes Sevoie – 100 m). Skok Johnsona na 91,5 m wystarczył w tamtej chwili na drugie miejsce dla Stanów. Była to jedyna zmiana pozycji w ostatniej grupie, bowiem następne drużyny utrzymały swoje miejsca. Dla Norwegii skok oddał Bardal, a jego odległość wyniosła 101 m, dla Niemiec – Freund, który osiągnął 99,5 m i zapewnił swojej drużynie medal. Następnie na setnym metrze wylądował Schlierenzauer i wyprowadził swoją drużynę na prowadzenie, jednak skok Takeuchiego na 101,5 m spowodował, że to Japończycy zdobyli złoty medal, z przewagą 24,3 pkt nad Austriakami[43][44].

Oficjalne treningi przed konkursem mężczyzn na skoczni dużej edytuj

Do treningów przed konkursem mężczyzn na dużym obiekcie zgłoszono 75 zawodników[45]. 25 lutego odbyły się trzy z nich. W pierwszym wzięło udział 61 zawodników, a czołowa trójka składała się wyłącznie z Austriaków: Manuela Fettnera (125,5 m), Thomasa Morgensterna (122,5 m) i Gregora Schlierenzauera (120,5 m). W drugim (również 61 startujących) najwyższą notę uzyskał Morgenstern, lądując na 133. metrze., wyprzedzając Kamila Stocha (128,5 m) i Andreasa Wanka (128 m). W trzeciej serii, w której skakało 55 sportowców, najlepszy rezultat uzyskał Stoch, który jako jedyny, o pół metra, przekroczył granicę 130 metrów. Za nim uplasowali się Schlierenzauer i Petr Prevc[46]. Kolejnego dnia również odbyły się trzy serie treningowe. W pierwszej najlepszym z 67 zawodników był Anders Bardal, który oddał skok na 126 m i wyprzedził Japończyków: Noriakiego Kasaiego (125 m) i Taku Takeuchiego (124 m). W drugim skakało 66 zawodników, a najwyżej sklasyfikowano Simona Ammana, który skoczył 131 m. Za nim uplasowali się Richard Freitag (128,5 m) i Severin Freund (129,5 m). W trzecim czołowe trzy miejsca obsadzone były następująco: Anders Jacobsen (130 m), Richard Freitag (132 m) i Simon Ammann (131 m)[47].

Kwalifikacje do konkursu mężczyzn na skoczni dużej edytuj

 
Wolfgang Loitzl – zwycięzca serii kwalifikacyjnej przed zawodami indywidualnymi mężczyzn na skoczni dużej

W odbywających się 27 lutego kwalifikacjach do konkursu indywidualnego na skoczni dużej pierwsze miejsce zajął Wolfgang Loitzl, który skoczył na odległość 125 m i wyprzedził Michaela Neumayera (124,5 m) i Thomasa Morgensterna (123,5 m). Wystartowało w nich 53 zawodników (nie licząc grupy prekwalifikowanej). Najlepszy rezultat wśród zawodników nie muszących się kwalifikować osiągnął Peter Prevc, lądując na 126. metrze. Do konkursu awansowali w komplecie: wszyscy Austriacy (pięciu), Norwegowie, Niemcy, Słoweńcy, Polacy, Japończycy, Czesi i Rosjanie (po czterech), Estończycy i Amerykanie (po dwóch) oraz jedyny Bułgar. Ponadto w premiowanej awansie strefie uplasowało się trzech Włochów, Szwajcarów i Finów (na czterech zgłoszonych), jeden z czterech Kazachów i jeden z dwóch Szwedów oraz Francuzów. Eliminacji nie przeszedł żaden z dwóch Ukraińców ani dwóch reprezentantów Słowacji[48].

Konkurs indywidualny mężczyzn na skoczni dużej edytuj

W serii próbnej przed zawodami pierwsze miejsce zajął Vincent Descombes Sevoie, który skoczył 133 m, drugie Kamil Stoch, osiągając 127,5 m, a trzeci był Stefan Kraft z próbą na 125 m[49].

Pierwszą serię konkursową rozpoczęto z dziewiętnastej belki startowej. Niebo było zachmurzone, temperatura śniegu wynosiła ok. –5 °C, a powietrza wahała się pomiędzy 6 °C na początku do 4,8 °C na końcu. Pierwszy skok oddał Szwajcar Marco Grigoli i osiągnął 110 m. Później prowadzenie obejmowali: Anders Johnson (111 m) i Roberto Dellasega (115,5 m). Pierwszy skok powyżej punktu konstrukcyjnego oddał Kaarel Nurmsalu – lądując na 121. metrze zapewnił sobie pozycję lidera przez kilkanaście następnych prób. Wiatr z tyłu skoczni wzmagał się, a rozbieg wydłużono, podnosząc belkę startową o dwie pozycje. Na drugim miejscu po swoim skoku na 119 m plasował się startujący z czternastym numerem Yūta Watase, który zepchnął z tej pozycji Dellasegę. Kolejni zawodnicy plasowali się za Estończykiem, a wiceliderami zostawali: Vincent Descombes Sevoie (122 m) i Roman Koudelka (120,5 m). Nurmsalu został wyprzedzony dopiero przez 20. na liście startowej Daikiego Itō, który skoczył 127,5 m. Dawid Kubacki był klasyfikowany na drugim miejscu po skoku o metr krótszym. W czołówce po swoich próbach plasowali się Noriaki Kasai (125 m) czy Manuel Fettner (126,5 m).

Następnie prowadzenie objął Andreas Wank, który skoczył na odległość 127,5 m. Obrońca tytułu ze skoczni normalnej, Thomas Morgenstern wylądował na 126. metrze. Miał on problemy na odjeździe, co spowodowało niskie noty za styl i w rezultacie, w tamtym momencie, miejsce pod koniec pierwszej dziesiątki. Czwarte miejsce po swoim skoku zajmował Taku Takeuchi (126 m). Liderem został wkrótce reprezentant Austrii, Wolfgang Loitzl, osiągając 128,5 m z notami za lądowanie o wartości 19 i 19,5 pkt. Startujący po nim Jaka Hvala, po oddaniu próby na 122 m zajmował miejsce pod koniec drugiej dziesiątki. Michael Neumayer miał kłopoty po lądowaniu przy skoku na 130,5 m – pierwszym powyżej 130 m w konkursie. Piąci byli kolejno po swoich skokach na 127,5 m Tom Hilde i Simon Ammann.

130,5 m osiągnął Peter Prevc i został nowym liderem. Jan Matura skacząc o trzy metry krócej plasował się za Hildem. Richard Freitag skoczył na odległość 129 m i zajmował trzecie miejsce, natomiast Robert Kranjec podobnie jak jego rodak Hvala zajmował odległe miejsce, które na koniec kolejki dało mu pozycję w trzeciej dziesiątce. Kamil Stoch oddał najdalszy skok pierwszej serii – osiągnął 131,5 m, za który dostał trzy noty za styl o wartości 19,5 pkt, jedną 19 pkt i jedną maksymalną, 20-punktową. Pozwoliło mu to na wyprzedzenie Prevca o 5,1 pkt.

Severin Freund był jedenasty, skacząc na 126,5 m. Anders Jacobsen wylądował swoją próbę na 129. metrze i zajmował trzecie miejsce, tracąc do Stocha 6,5 pkt. Zdobywca tytułu mistrzowskiego z normalnego obiektu, Anders Bardal plasował się na miejscu ósmym po skoku na 127,5 m. Ostatni na liście startowej był lider Pucharu Świata, Gregor Schlierenzauer. Reprezentant Austrii osiągnął 125 m, co dawało mu szesnastą pozycję. Po pierwszej serii prowadził Stoch, wyprzedzając Prevca i Jacobsena[50][51].

 
Medaliści zawodów indywidualnych mężczyzn na skoczni dużej: Peter Prevc, Kamil Stoch i Anders Jacobsen

Drugą serię rozpoczęto z 21. belki startowej. Rywalizację rozpoczął Descombes Sevoie, uzyskując 126,5 m. Następnie wyprzedził go Hlava, lądując półtora metra bliżej, ale uzyskując wyższe noty od sędziów. Kolejni skoczkowie: Tepes (124,5 m), Hvala (125 m) i Koudelka (121,5 m) plasowali się za Czechem. Prowadzenie objął następnie Robert Kranjec, po skoku na 126,5 m. Na pozycji lidera utrzymał się po próbach Krafta (124,5 m) i Kasaiego (pół metra dalej), po czym stracił je na rzecz Morgensterna – ten osiągnął 125,5 m z dziewiętnastej belki. Skok Piotra Żyły był o metr dłuższy, a Polak został wiceliderem. Próba Nurmsalu była znacznie krótsza (122,5 m) i Estończyk znajdował się w końcu stawki. Następnie swoje skoki oddali dwaj Polacy – Kubacki na odległość 126 m, co dało mu trzecią pozycję, a Maciej Kot na 122,5 m co spowodowało jego spadek na jedną z końcowych lokat.

Plasujący się na siedemnastym miejscu po pierwszej kolejce Stjernen uzyskał 127 m i został wiceliderem. Wkrótce prowadzenie objął Schlierenzauer, po skoku na 128,5 m oddanym z obniżonego rozbiegu (z 19. belki). Takeuchi skoczył 126 m i zajmował trzecie miejsce, a następnie na drugim znalazł się Manuel Fettner (125,5 m z 19. belki), tracąc 6,5 pkt do lidera. Wiceliderem został następnie Severin Freund, osiągając 129,5 m. Schlierenzauera o 2,2 pkt po próbie wylądowanej na 132. metrze wyprzedził Jan Matura, który po pierwszej serii zajmował dwunastą pozycję. Kolejny skoczek, Tom Hilde skoczył na 129 m, co dawało mu czwartą pozycję.

Swoje skoki rozpoczęło oddawać ostatnich dziesięciu zawodników, a liderem pozostawał Jan Matura. Za Czechem uplasował się Ammann, który był drugi po skoku na 132,5 m. Następni trzej zawodnicy wymieniali się na piątej lokacie: Neumayer (po skoku na 124 m z 18. belki), Bardal (po skoku na 129 m), Itō (po skoku na 127 m z 19. belki). Następnie swoją próbę dodał Wank – uzyskując 129,5 m znalazł się na siódmym miejscu. Freitag skoczył z 19. belki startowej na odległość 128,5 m, co dało mu drugie miejsce, ze stratą jednego punktu do Matury – zapewnił sobie tym samym miejsce w czołowej szóstce zawodów.

Wolfgang Loitzl osiągnął 132,5 m ze standardowej, 21. belki i tak samo jak w pierwszej serii nie dostał żadnej noty sędziowskiej poniżej „19”. Pozwoliło mu to na znalezienie się przed Czechem z notą o 3,5 pkt większą od niego. Następnie skoki oddała pierwsza trójka po inauguracyjnej serii – podobnie jak część konkurentów, ci zawodnicy skakali z rozbiegu skróconego o dwie pozycje belki. Anders Jacobsen uzyskał 131 m i został liderem, tym samym plasując się na medalowej pozycji. Wyprzedził go następnie o 0,6 pkt Peter Prevc, który lądował pół metra bliżej. Ostatnim zawodnikiem był Kamil Stoch. Polak bronił prowadzenia z pierwszej serii. Wylądował na 130. metrze, przy bardziej niekorzystnym wietrze niż Prevc. Tak samo jak Loitzl, nie otrzymał żadnej noty poniżej dziewiętnastu punktów. Po podliczeniu wszystkich czynników wyprzedził Słoweńca o 6,1 pkt i zdobył tytuł mistrzowski[50][52].

Konkurs drużynowy mężczyzn na dużej skoczni edytuj

 
Złoci medaliści konkursu drużynowego mężczyzn: Wolfgang Loitzl, Thomas Morgenstern, Manuel Fettner i Gregor Schlierenzauer oraz trener reprezentacji, Alexander Pointner

Seria próbna przed konkursem drużynowym została odwołana ze względu na mocne powiewy wiatru, jednak konkurs rozpoczął się zgodnie z planem. Zawody rozpoczęto z 21. belki startowej[53].

Pierwszy skok oddał Sabyrżan Momynow dla Kazachstanu, lądując na 96. metrze. Następnie o 29,2 pkt wyprzedziła ich reprezentacja Finlandii, po skoku Samiego Heiskanena na odległość 109,5 m. Roberto Dellasega osiągnął 117 m i drużyna gospodarzy objęła prowadzenie. Za Włochami plasowali się skaczący następnie Szwajcarzy (Simon Ammann – 118,5 m), jednak wyprzedzili ich Rosjanie, po skoku Aleksieja Romaszowa na 122 m. Czech Roman Koudelka skoczył na 118 m i jego reprezentacja plasowała się za Szwajcarami. Następnie liderem została Japonia po tym, jak Reruhi Shimizu osiągnął 124,5 m. Półtora metra mniej uzyskał Maciej Kot, a Polacy zajmowali po tym skoku miejsce drugie. Robert Kranjec skoczył jeszcze o metr krócej, co wystarczyło w tamtym momencie na trzecią pozycję dla Słowenii. Kolejnym liderem została reprezentacja Niemiec, po próbie Andreasa Wanka na odległość 135,5 m. Za nimi plasowała się drużyna Norwegii (Andreas Stjernen – 125,5 m). Wolfgang Loitzl skoczył na 130,5 m przy mocnym wietrze w plecy i uzyskując wysokie noty za styl – dzięki temu wynikowi Austria była liderem po pierwszej grupie, wyprzedzając Niemcy i Norwegię.

Rywalizację w drugiej grupie rozpoczął Aleksiej Korolow, skacząc na 109,5 m. Następnie prowadzenie obejmowali: Finowie (Ville Larinto – 108 m) i Włosi (Andrea Morassi – 124 m). Pomiędzy tymi dwoma drużynami klasyfikowane były kolejne zespoły, a przed skokiem Japończyków tabela wyglądała następująco: za Włochami plasowali się Rosjanie (Dienis Korniłow – 119,5 m), dalej Czesi (Lukáš Hlava – 120,5 m), Słoweńcy (Jurij Tepeš – 115 m) i Szwajcarzy (Killian Peier – 110 m) oraz Finowi i Kazachowie. Następni czterej zawodnicy osiągali odległość 122 metrów. Byli to: Noriaki Kasai, który dał prowadzenie Japończykom), Piotr Żyła (po tym skoku Polska była druga), Severin Freund (Niemcy zostali liderami), Tom Hilde (Norwedzy byli drudzy). Następnie Manuel Fettner skoczył o 3,5 metra dalej, co pozwoliło Austrii na utrzymanie prowadzenia po tej grupie.

 
Srebrni medaliści konkursu drużynowego mężczyzn: Andreas Wank, Richard Freitag, Michael Neumayer, Severin Freund

W trzeciej grupie rozbieg został wydłużony o jedną pozycję belki startowej. Liderami na początku tej grupy zostawali kolejno: Kazachowie (Radik Żaparow – 113 m), Finowie (Lauri Asikainen – 112,5 m) i Włosi (Davide Bresadola – 109,5 m). Szwajcarzy po próbie Marco Grigoliego na 114 m plasowali się za gospodarzami. Następnie, po skoku Ilji Roslakowa na 116,5 m prowadzenie objęli Rosjanie. Za nimi klasyfikowani byli reprezentanci Czech (Jakub Janda skoczył dwa metry dalej). Słoweńcy po skoku Jaki Hvali na 117,5 m plasowali się o 3,3 pkt za Włochami, na pozycji zagrożonej brakiem awansu do drugiej serii konkursowej. Japończycy dzięki skokowi Daiki Itō na 128 m wyprzedzili Rosjan o 37 pkt. Dawid Kubacki skoczył na odległość 126 m, a Polacy byli drudzy. Michael Neumayer oddał swój skok z rozbiegu skróconego na prośbę trenera o jedna pozycję. Osiągnął 123,5 m, a Niemcy ponownie zostały liderem. Norweg Anders Bardal skakał z domyślnej, 22. belki, jednak wskutek błędu sędziów jego nota została policzona w taki sposób, jakby skakał z dwudziestej. Uzyskał on 128,5 m. Jako ostatni w tej grupie skok oddał Thomas Morgenstern – 121 m z dwudziestej belki wystarczyło na drugie miejsce dla Austriaków.

Czwartą grupę rozpoczął Konstantin Sokolenko przekraczając granicę setnego metra zaledwie o 50 cm. Mimo tego, że Kazachowie jako jedyni oddali cztery skoki plasowali się na siódmym miejscu. Prowadzenie objęli następnie Finowie (po skoku Anssi Koivuranty na 112,5 m) i Włosi (Sebastian Colloredo osiągnął 122,5 m). Skoczkowie reprezentujący Szwajcarię (Gregor Deschwanden) i Rosję (Dmitrij Wasiljew) osiągnęli krótsze odległości niż Colloredo (odpowiednio: 118 m i 119,5 m) i plasowali się za Włochami. Tym samym gospodarze zapewnili sobie miejsce w czołowej ósemce, wyprzedzając Rosję o zaledwie 0,1 pkt. Następnie liderami zostali: Czesi (po próbie Jana Matury na 124,5 m), Japończycy (Taku Takeuchi skoczył na 128 m) oraz Polacy – indywidualny mistrz świata Kamil Stoch osiągnął 134 m, największą odległość pierwszej serii. Słoweniec Peter Prevc uzyskał 127 m, dzięki czemu Słowenia była trzecia (po poprzedniej grupie znajdowała się na lokacie nie premiowanej awansem do finałowej serii). Richard Freitag osiągnął z dwudziestej belki 130 m, a Niemcy wyszły na prowadzenie. Wkrótce jednak wyprzedziła ich Norwegia, po skoku Andersa Jacobsena na odległość 125,5 m oddanym z dziewiętnastej belki. Gregor Schlierenzauer skakał z takiego samego rozbiegu jak Norweg i wylądował metr krócej.

Po pierwszej serii według nieoficjalnych wyników prowadziła Norwegia, wyprzedzając o 2,7 pkt Austrię, a o 3,7 pkt Niemcy. Te wyniki były jednak błędne i w rzeczywistości najwyższą notę miała Austria, wyprzedzając o jeden punkt Niemcy i o cztery punkty Norwegię. Do drugiej serii nie awansowały reprezentacje Rosji, Szwajcarii, Finlandii i Kazachstanu.

Rywalizację w drugiej serii rozpoczęto z 21. belki startowej. Dellasega uzyskał 120 m. Liderami zostawały kolejne drużyny: Czech (Koudelka – 124,5 m), Japonii (Shimizu – 118,5 m) i Polski (Kot – 128,5 m). Skoczkowie z trzech następnych zespołów startowali z 19. belki. Prowadzenie obejmowali kolejno: Niemcy (Wank – 126,5 m), Norwegowie (Stjernen – 125 m) i Austriacy (Loitzl – 128 m). Na koniec grupy swoją próbę oddał Robert Kranjec, który powinien zrobić to po Macieju Kocie. Słoweniec osiągnął 126 m co dało jego krajowi szóstą pozycję.

 
Brązowi medaliści konkursu drużynowego mężczyzn na skoczni dużej: Kamil Stoch, Dawid Kubacki, Piotr Żyła i Maciej Kot

W drugiej grupie belkę obniżono o jedną pozycję. Na pozycji lidera zamieniały się kolejno reprezentacje: Włoch (Morassi – 121 m), Czech (Hlava – 125 m), Japonii (Kasai – 131 m) i Polski (Żyła – 126 m). Słowenia po próbie Tepeša na 126,5 m (11,5 metra więcej niż w jego pierwszym skoku) była trzecia. Freund osiągnął 125 m co wystarczyło Niemcom na utrzymanie przewagi nad Polską. Hilde skoczył na 118 m z 19. belki, co dawało Norwegom trzecią pozycję. Na koniec grupy swój skok oddał Fettner, lądując na 128. metrze. Podczas odjazdu wypięła mu się prawa narta, jednak Austriak utrzymał równowagę i nie przewrócił się przed „linią upadku”. Austria pozostała liderem.

Dla trzeciej grupy zawodników belkę podwyższono o dwie pozycje. Włosi po skoku Bresadoli na 107 m byli drudzy – wyprzedzali ich reprezentanci Austrii, mimo że mieli tylko sześć oddanych skoków. Aktualnych mistrzów świata wyprzedzili jednak o 32 pkt Czesi, po próbie Jandy, w której wylądował na 114. metrze. Wkrótce jednak, po skoku Itō na 130,5 m prowadzenie objęła Japonia, mając o ponad pięćdziesiąt „oczek” więcej od Czechów. Polak Kubacki uzyskał 128 m, dzięki czemu jego drużyna utrzymała przewagę nad Japończykami. Hvala lądował sześć metrów bliżej, co wystarczyło Słowenii na trzecią lokatę w tamtej chwili. Belka dla ostatnich trzech zawodników w grupie, na prośbę ich trenerów została obniżona do dziewiętnastej pozycji. Na prowadzenie weszli Niemcy (Neumayer osiągnął 126 m). Wkrótce jednak wyprzedzili ich o 0,3 pkt Norwegowie, po skoku Bardala na odległość 129 m, a następnie Austriacy – Morgenstern wylądował jeszcze o pół metra dalej, a na odjeździe miał problem z kolanem i nie był w stanie samodzielnie opuścić wybiegu.

W ostatniej grupie skoczkowie rywalizowali z dziewiętnastej belki, a ich kolejność była uzależniona od pozycji zajmowanej w klasyfikacji konkursu. Włosi, Czesi, Słoweńcy i Japończycy utrzymali swoje pozycje, a ich reprezentanci osiągali odległość odpowiednio: 120 m (Colloredo), 128,5 m (Matura), 130 m (Prevc) i 127 m (Takeuchi). Kamil Stoch oddał swój skok z belki obniżonej o dwie pozycje i wylądował na 130. metrze, a Polska objęła prowadzenie. Richard Freitag skakał z rozbiegu dłuższego o jedną pozycję belki i wylądował pół metra bliżej, co wystarczyło na wyprzedzenie Polski o 0,8 pkt. Z tej samej belki swój skok oddał Anders Bardal, lądując dwa metry dalej niż Freitag. Dzięki temu Norwegia objęła prowadzenie, jednak w rzeczywistości mieli mniej punktów niż Polacy i Niemcy. Gregor Schlierenzauer skoczył na 129 m, z osiemnastej belki i zapewnił złoty medal Austrii. Po zakończeniu zawodów Niemcy złożyli protest i sędziowie zweryfikowali wyniki, odkrywając błąd związany ze skokiem Andersa Bardala w pierwszej serii. W poprawionych wynikach Norwegia spadła na czwarte miejsce, a Niemcy i Polska awansowały o jedną lokatę[31][54].

Medaliści edytuj

Mężczyźni edytuj

Konkurs indywidualny na skoczni HS106 (23.02.2013) edytuj

Medal Imię i nazwisko Skok 1 Skok 2 Noty za styl
A • B • C • D • E 		Nota łączna Strata
    Anders Bardal 103,5 m
124,1 pkt
belka: 11
wiatr: 0,98 		100,0 m
128,5 pkt
belka: 15
wiatr: -0,22 		19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,5
19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,5 • 19,0 		252,6 pkt –
    Gregor Schlierenzauer 98,0 m
120,0 pkt
belka: 9
wiatr: 0,72 		97,5 m
128,4 pkt
belka: 13
wiatr: -0,25 		18,5 • 19,0 • 18,5 • 19,0 • 18,5
18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5 		248,4 pkt 4,2 pkt
    Peter Prevc 102,5 m
118,3 pkt
belka: 12
wiatr: 1,09 		98,5 m
126,0 pkt
belka: 15
wiatr: -0,28 		19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0
19,0 • 19,0 • 18,5 • 19,0 • 19,0 		244,3 pkt 8,3 pkt

Konkurs indywidualny na skoczni HS134 (28.02.2013) edytuj

Medal Imię i nazwisko Skok 1 Skok 2 Noty za styl
A • B • C • D • E 		Nota łączna Strata
    Kamil Stoch 131,5 m
144,9 pkt
belka: 21
wiatr: -1,15 		130,0 m
150,9 pkt
belka: 19
wiatr: -0,81 		19,5 • 20,0 • 19,5 • 19,0 • 19,5
19,5 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,5 		295,8 pkt –
    Peter Prevc 130,5 m
139,8 pkt
belka: 21
wiatr: -0,98 		130,5 m
149,9 pkt
belka: 19
wiatr: -0,72 		19,0 • 18,5 • 19,0 • 19,0 • 19,0
19,0 • 18,0 • 19,0 • 19,5 • 18,5 		289,7 pkt 6,1 pkt
    Anders Jacobsen 129,0 m
138,4 pkt
belka: 21
wiatr: -1,15 		131,0 m
150,7 pkt
belka: 19
wiatr: -0,67 		18,5 • 18,5 • 19,0 • 19,0 • 19,0
19,5 • 19,0 • 18,5 • 19,0 • 19,0 		289,1 pkt 6,7 pkt

Konkurs drużynowy na skoczni HS134 (02.03.2013) edytuj

Medal Reprezentacja Imię i nazwisko Skok 1 Skok 2 Noty za styl
A • B • C • D • E 		Nota zawodnika Nota drużyny Strata
    Austria Wolfgang Loitzl 130,5 m
150,2 pkt
belka: 21
wiatr: -1,32		 128,0 m
146,7 pkt
belka: 19
wiatr: -0,89 		19,0 • 19,5 • 19,0 • 19,0 • 19,0
19,0 • 18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5 		296,9 pkt 1135,9 pkt –
Manuel Fettner 125,5 m
137,6 pkt
belka: 21
wiatr: -1,55		 128,0 m
138,8 pkt
belka: 20
wiatr: -0,96 		16,5 • 18,0 • 16,5 • 17,5 • 17,0
18,5 • 17,0 • 18,5 • 18,0 • 17,5 		276,4 pkt
Thomas Morgenstern 121,0 m
137,0 pkt
belka: 20
wiatr: -1,39		 129,5 m
144,5 pkt
belka: 19
wiatr: -0,80 		18,0 • 18,0 • 18,0 • 17,5 • 17,5
18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5 		281,5 pkt
Gregor Schlierenzauer 124,5 m
139,7 pkt
belka: 19
wiatr: -0,87		 129,0 m
141,4 pkt
belka: 18
wiatr: -0,49 		19,0 • 18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5
18,5 • 19,0 • 18,5 • 19,0 • 19,0 		281,1 pkt
    Niemcy Andreas Wank 135,5 m
141,5 pkt
belka: 21
wiatr: -0,33		 126,5 m
143,0 pkt
belka: 19
wiatr: -1,07 		18,5 • 16,5 • 17,0 • 16,5 • 16,0
18,5 • 17,0 • 17,5 • 17,5 • 18,0 		284,5 pkt 1121,8 pkt 14,1 pkt
Severin Freund 122,0 m
137,3 pkt
belka: 21
wiatr: -1,73		 125,0 m
134,7 pkt
belka: 20
wiatr: -0,94 		18,5 • 18,0 • 18,0 • 18,5 • 18,5
19,0 • 18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5 		272,0 pkt
Michael Neumayer 123,5 m
140,3 pkt
belka: 21
wiatr: -1,55		 126,0 m
136,8 pkt
belka: 19
wiatr: -0,85 		18,0 • 18,0 • 18,0 • 18,0 • 17,5
18,0 • 17,5 • 17,5 • 18,0 • 18,0 		277,1 pkt
Richard Freitag 130,0 m
144,4 pkt
belka: 20
wiatr: -0,83		 129,5 m
143,8 pkt
belka: 18
wiatr: -0,58 		18,5• 17,0 • 18,0 • 18,0 • 18,0
19,5 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0 		288,2 pkt
    Polska Maciej Kot 123,0 m
131,6 pkt
belka: 21
wiatr: -1,08		 128,5 m
140,7 pkt
belka: 21
wiatr: -0,87 		18,0 • 18,0 • 18,5 • 18,0 • 18,5
18,5 • 18,5 • 19,0 • 18,5 • 19,0 		272,3 pkt 1121,0 pkt 14,9 pkt
Piotr Żyła 122,0 m
135,9 pkt
belka: 21
wiatr: -1,56		 126,0 m
134,7 pkt
belka: 20
wiatr: -0,78 		18,5 • 18,0 • 18,5 • 18,5 • 18,5
18,0 • 18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5 		270,6 pkt
Dawid Kubacki 126,0 m
138,9 pkt
belka: 22
wiatr: -1,17		 128,0 m
137,3 pkt
belka: 20
wiatr: -0,82 		18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,0 • 18,5
18,0 • 18,0 • 18,5 • 17,5 • 18,0 		276,2 pkt
Kamil Stoch 134,0 m
152,1 pkt
belka: 21
wiatr: -0,78		 130,0 m
149,8 pkt
belka: 17
wiatr: -0,80 		19,5 • 19,5 • 19,5 • 19,5 • 19,0
19,0 • 18,5 • 18,5 • 19,0 • 19,0 		301,9 pkt

Kobiety edytuj

Konkurs indywidualny na skoczni HS106 (22.02.2013) edytuj

Medal Imię i nazwisko Skok 1 Skok 2 Noty za styl
A • B • C • D • E 		Nota łączna Strata
    Sarah Hendrickson 106,0 m
127,4 pkt
belka: 23
wiatr: 0,77 		103,0 m
126,3 pkt
belka: 21
wiatr: 0,96 		19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,5 • 19,0
18,5 • 19,5 • 19,0 • 19,0 • 19,0 		253,7 pkt –
    Sara Takanashi 104,5 m
124,1 pkt
belka: 23
wiatr: 0,24 		103,0 m
126,9 pkt
belka: 21
wiatr: 0,44 		18,0 • 17,5 • 17,5 • 17,5 • 18,5
18,0 • 18,5 • 19,0 • 17,5 • 17,5 		251,0 pkt 2,7 pkt
    Jacqueline Seifriedsberger 104,0 m
118,7 pkt
belka: 23
wiatr: 0,52 		98,5 m
118,5 pkt
belka: 21
wiatr: 0,22 		17,0 • 17,0 • 16,5 • 17,0 • 16,5
17,0 • 18,5 • 17,0 • 18,0 • 18,0 		237,2 pkt 16,5 pkt

Konkurs mieszany edytuj

Konkurs mieszany na skoczni HS106 (24.02.2013) edytuj

Medal Reprezentacja Imię i nazwisko Skok 1 Skok 2 Noty za styl
A • B • C • D • E 		Nota zawodnika Nota drużyny Strata
    Japonia Yūki Itō 90,0 m
108,1 pkt
belka: 29
wiatr: -0,94		 91,5 m
110,1 pkt
belka: 29
wiatr: -0,66 		17,0 • 17,0 • 17,5 • 17,5 • 17,0
17,0 • 17,5 • 18,0 • 17,5 • 17,5 		218,2 pkt 1011,0 pkt –
Daiki Itō 100,0 m
127,8 pkt
belka: 17
wiatr: -0,33		 100,0 m
131,3 pkt
belka: 17
wiatr: -0,62 		19,0 • 18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5
19,0 • 18,5 • 19,0 • 19,0 • 19,0 		259,1 pkt
Sara Takanashi 101,5 m
132,0 pkt
belka: 27
wiatr: -0,78		 106,5 m
135,5 pkt
belka: 27
wiatr: -0,22 		18,0 • 17,5 • 18,0 • 18,0 • 17,5
17,0 • 16,5 • 17,0 • 17,0 • 17,0 		267,5 pkt
Taku Takeuchi 100,5 m
132,5 pkt
belka: 17
wiatr: -0,72		 101,5 m
133,7 pkt
belka: 17
wiatr: -0,38 		19,0 • 18,5 • 19,0 • 18,5 • 19,0
19,5 • 19,0 • 19,5 • 19,0 • 19,5 		266,2 pkt
    Austria Chiara Hölzl 92,5 m
109,4 pkt
belka: 29
wiatr: -0,91		 98,5 m
121,3 pkt
belka: 29
wiatr: -0,05 		16,0 • 16,0 • 17,5 • 16,0 • 16,0
18,5 • 17,5 • 18,5 • 18,0 • 17,5 		230,7 pkt 986,7 pkt 24,3 pkt
Thomas Morgenstern 99,5 m
126,0 pkt
belka: 17
wiatr: -0,28		 100,0 m
130,1 pkt
belka: 17
wiatr: -0,45 		18,5 • 18,0 • 18,5 • 18,5 • 18,0
19,0 • 18,5 • 19,0 • 19,0 • 19,0 		256,1 pkt
Jacqueline Seifriedsberger 97,5 m
123,6 pkt
belka: 27
wiatr: -0,80		 99,5 m
121,7 pkt
belka: 27
wiatr: -0,46 		17,5 • 17,5 • 18,0 • 18,0 • 17,5
16,5 • 16,5 • 18,0 • 16,5 • 16,5 		245,3 pkt
Gregor Schlierenzauer 99,0 m
125,5 pkt
belka: 17
wiatr: -0,50		 100,0 m
129,1 pkt
belka: 17
wiatr: -0,44 		18,5• 18,0 • 18,0 • 18,0 • 18,0
19,0 • 18,5 • 18,5 • 19,0 • 18,5 		254,6 pkt
    Niemcy Ulrike Gräßler 96,5 m
117,7 pkt
belka: 29
wiatr: -0,60		 97,0 m
119,2 pkt
belka: 29
wiatr: -0,46 		16,5 • 17,0 • 18,0 • 16,5 • 17,0
17,0 • 17,5 • 18,5 • 17,5 • 17,0 		236,9 pkt 984,9 pkt 26,1 pkt
Richard Freitag 102,5 m
132,5 pkt
belka: 17
wiatr: -0,21		 97,0 m
123,8 pkt
belka: 17
wiatr: -0,61 		19,0 • 17,5 • 19,0 • 18,5 • 18,5
18,5 • 18,5 • 18,0 • 18,5 • 18,5 		256,3 pkt
Carina Vogt 95,5 m
119,7 pkt
belka: 27
wiatr: -0,88		 98,0 m
121,1 pkt
belka: 27
wiatr: -0,30 		17,5 • 17,5 • 17,5 • 17,5 • 17,5
17,0 • 17,5 • 18,0 • 17,5 • 18,0 		240,8 pkt
Severin Freund 96,5 m
122,2 pkt
belka: 17
wiatr: -0,74		 99,5 m
128,7 pkt
belka: 17
wiatr: -0,39 		18,5 • 18,0 • 18,0 • 18,0 • 18,0
19,0 • 18,5 • 19,0 • 19,0 • 19,0 		250,9 pkt

Klasyfikacja medalowa edytuj

Poniżej znajduje się klasyfikacja medalowa po przeprowadzeniu wszystkich pięciu konkurencji w skokach narciarskich. Klasyfikacja dotyczy tylko medali zdobytych w skokach narciarskich podczas Mistrzostw Świata 2013.

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Austria 1 2 1 4
2. Japonia 1 1 – 2
3. Norwegia 1 – 1 2
3. Polska 1 – 1 2
5. Stany Zjednoczone 1 – – 1
6. Niemcy – 1 1 2
6. Słowenia – 1 1 2

Wyniki edytuj

Mężczyźni edytuj

Kwalifikacje do konkursu indywidualnego na skoczni HS106 (22.02.2013) edytuj

M Zawodnik Reprezentacja Skok Belka Wiatr Wynik punktowy[32] Kwalifikacja
1. Hilde, TomTom Hilde Norwegia 103,0 11 1,31 121,3 Q
2. Takeuchi, TakuTaku Takeuchi Japonia 102,5 11 1,26 120,7 Q
3. Stjernen, AndreasAndreas Stjernen Norwegia 102,5 11 1,60 120,7 Q
4. Wank, AndreasAndreas Wank Niemcy 100,5 11 1,47 117,7 Q
5. Kubacki, DawidDawid Kubacki Polska 99,5 11 0,87 117,4 Q
6. Kot, MaciejMaciej Kot Polska 101,5 11 1,63 116,4 Q
7. Fettner, ManuelManuel Fettner Austria 100,0 11 1,23 116,4 Q
8. Loitzl, WolfgangWolfgang Loitzl Austria 99,0 11 1,21 115,0 Q
9. Itō, DaikiDaiki Itō Japonia 100,5 11 1,30 114,4 Q
10. Żyła, PiotrPiotr Żyła Polska 100,5 11 1,45 114,3 Q
11. Colloredo, SebastianSebastian Colloredo Włochy 98,5 11 1,11 113,2 Q
12. Wasiljew, DmitrijDmitrij Wasiljew Rosja 100,0 11 1,63 113,1 Q
12. Watase, YūtaYūta Watase Japonia 100,0 11 1,48 113,1 Q
14. Zografski, WładimirWładimir Zografski Bułgaria 97,5 11 0,98 112,1 Q
15. Janda, JakubJakub Janda Czechy 98,0 11 1,36 111,5 Q
16. Nurmsalu, KaarelKaarel Nurmsalu Estonia 95,5 11 0,67 111,3 Q
17. Neumayer, MichaelMichael Neumayer Niemcy 98,5 11 1,46 110,8 Q
18. Kasai, NoriakiNoriaki Kasai Japonia 97,5 11 1,18 110,7 Q
19. Morgenstern, ThomasThomas Morgenstern Austria 98,5 11 1,48 110,6 Q
20. Hlava, LukášLukáš Hlava Czechy 96,0 11 1,11 107,7 Q
20. Morassi, AndreaAndrea Morassi Włochy 96,0 11 1,19 107,7 Q
22. Hvala, JakaJaka Hvala Słowenia 96,0 11 1,21 107,5 Q
23. Romaszow, AleksiejAleksiej Romaszow Rosja 96,5 11 0,77 107,1 Q
24. Kraft, StefanStefan Kraft Austria 94,5 11 0,95 106,8 Q
25. Descombes Sevoie, VincentVincent Descombes Sevoie Francja 95,5 11 1,05 106,2 Q
26. Nõmme, MarttiMartti Nõmme Estonia 93,5 11 0,75 103,8 Q
27. Pungertar, MatjažMatjaž Pungertar Słowenia 93,5 11 0,97 102,7 Q
28. Koudelka, RomanRoman Koudelka Czechy 92,5 11 0,83 101,7 Q
29. Deschwanden, GregorGregor Deschwanden Szwajcaria 95,5 11 1,67 101,3 Q
30. Koivuranta, AnssiAnssi Koivuranta Finlandia 93,0 11 1,29 101,0 Q
31. Johnson, AndersAnders Johnson Stany Zjednoczone 92,5 11 1,13 100,1 Q
32. Larinto, VilleVille Larinto Finlandia 91,5 11 1,03 98,8 Q
33. Roslakow, IljaIlja Roslakow Rosja 92,5 11 1,13 97,6 Q
34. Bresadola, DavideDavide Bresadola Włochy 89,5 11 0,80 95,4 Q
35. Heiskanen, SamiSami Heiskanen Finlandia 88,5 11 0,65 93,5 Q
36. Lamy Chappuis, RonanRonan Lamy Chappuis Francja 88,5 11 0,69 93,2 Q
37. Asikainen, LauriLauri Asikainen Finlandia 89,0 11 1,18 91,2 Q
37. Korolow, AleksiejAleksiej Korolow Kazachstan 88,5 11 1,18 91,2 Q
39. Polichronidis, NikosNikos Polichronidis Grecja 87,0 11 0,66 90,4 Q
40. Żaparow, RadikRadik Żaparow Kazachstan 87,5 11 0,89 90,3 Q
41. Frenette, PeterPeter Frenette Stany Zjednoczone 87,5 11 0,85 89,0 nq
42. Dellasega, RobertoRoberto Dellasega Włochy 86,5 11 0,95 86,8 nq
43. Mitz, AlexanderAlexander Mitz Szwecja 86,5 11 1,19 85,7 nq
44. Zmoray, TomášTomáš Zmoray Słowacja 84,0 11 0,49 85,1 nq
45. Nordin, CarlCarl Nordin Szwecja 88,5 11 1,46 81,8 nq
46. Werediuk, WołodymyrWołodymyr Werediuk Ukraina 83,0 11 0,81 79,3 nq
47. Tudor, RemusRemus Tudor Rumunia 83,5 11 1,16 77,9 nq
48. Kłymczuk, AndrijAndrij Kłymczuk Ukraina 84,0 11 1,29 77,0 nq
49. Sokolenko, KonstantinKonstantin Sokolenko Kazachstan 81,5 11 0,93 75,5 nq
50. Seou, ChoiChoi Seou Korea Południowa 80,0 11 0,73 74,9 nq
51. Lichý, PatrikPatrik Lichý Słowacja 79,5 11 0,70 70,1 nq
52. Muminow, SabirżanSabirżan Muminow Kazachstan 74,0 11 1,28 53,5 nq
53. Szilágyi, ÁkosÁkos Szilágyi Węgry 69,5 11 0,97 48,2 nq
54. Nežborts, KristapsKristaps Nežborts Łotwa 57,0 11 1,31 19,8 nq
– Ammann, SimonSimon Ammann Szwajcaria 102,5 9 1,37 – pq
– Prevc, PeterPeter Prevc Słowenia 96,0 9 1,33 – pq
– Matura, JanJan Matura Czechy 100,5 9 1,46 – pq
– Freitag, RichardRichard Freitag Niemcy 95,5 9 1,48 – pq
– Kranjec, RobertRobert Kranjec Słowenia 96,0 9 1,31 – pq
– Stoch, KamilKamil Stoch Polska 99,5 9 1,59 – pq
– Freund, SeverinSeverin Freund Niemcy 99,0 9 1,45 – pq
– Jacobsen, AndersAnders Jacobsen Norwegia 96,5 9 1,14 – pq
– Bardal, AndersAnders Bardal Norwegia DNS – pq
– Schlierenzauer, GregorGregor Schlierenzauer Austria 98,5 9 0,96 – pq
– Korniłow, DienisDienis Korniłow Rosja DSQ DSQ[g] nq

Legenda:

pq – zawodnik z zapewnioną kwalifikacją dzięki pozycji w pierwszej „10” klasyfikacji Pucharu Świata
Q – zawodnik zakwalifikował się do konkursu głównego
nq – zawodnik odpadł w kwalifikacjach
DNS – zawodnik nie wystartował
DSQ – zawodnik zdyskwalifikowany

Konkurs indywidualny na skoczni HS106 (23.02.2013) edytuj

M Zawodnik Reprezentacja Seria 1 Seria 2 Wynik punktowy[28]
Skok Belka Wiatr Nota Skok Belka Wiatr Nota
1. Bardal, AndersAnders Bardal Norwegia 103,5 11 0,98 124,1 100,0 15 -0,22 128,5 252,6
2. Schlierenzauer, GregorGregor Schlierenzauer Austria 98,0 9 0,72 120,0 97,5 13 -0,25 128,4 248,4
3. Prevc, PeterPeter Prevc Słowenia 102,5 12 1,09 118,3 98,5 15 -0,28 126,0 244,3
4. Freund, SeverinSeverin Freund Niemcy 101,0 11 1,10 117,3 99,0 15 -0,18 125,3 242,6
5. Morgenstern, ThomasThomas Morgenstern Austria 100,0 12 0,64 114,4 100,5 15 -0,23 127,6 242,0
6. Freitag, RichardRichard Freitag Niemcy 103,5 11 1,67 119,3 97,5 15 -0,33 119,8 239,1
7. Takeuchi, TakuTaku Takeuchi Japonia 102,0 12 1,28 115,9 98,0 15 -0,08 122,1 238,0
8. Stoch, KamilKamil Stoch Polska 102,0 11 1,10 121,3 97,0 15 -0,15 116,1 237,4
9. Wank, AndreasAndreas Wank Niemcy 99,5 12 0,85 109,9 99,5 15 -0,41 127,4 237,3
10. Hilde, TomTom Hilde Norwegia 99,5 12 0,68 115,1 97,0 15 -0,14 120,5 235,6
11. Kot, MaciejMaciej Kot Polska 101,5 12 1,40 113,1 97,0 15 -0,44 121,6 234,7
12. Matura, JanJan Matura Czechy 102,5 12 1,45 115,7 96,0 15 -0,07 118,0 233,7
13. Stjernen, AndreasAndreas Stjernen Norwegia 98,0 12 0,52 112,3 97,0 15 -0,26 121,3 233,6
14. Descombes Sevoie, VincentVincent Descombes Sevoie Francja 96,5 10 1,14 108,0 98,0 15 -0,28 123,0 231,0
15. Itō, DaikiDaiki Itō Japonia 96,0 10 1,04 110,2 96,5 15 -0,49 120,4 230,6
16. Ammann, SimonSimon Ammann Szwajcaria 99,0 12 0,85 111,4 95,5 15 -0,44 118,1 229,5
17. Loitzl, WolfgangWolfgang Loitzl Austria 93,5 10 0,68 107,2 97,5 15 -0,08 121,1 228,3
18. Neumayer, MichaelMichael Neumayer Niemcy 98,5 12 0,56 110,0 96,5 15 -0,34 117,9 227,9
19. Jacobsen, AndersAnders Jacobsen Norwegia 96,5 11 0,71 109,0 97,0 15 0,02 117,9 226,9
20. Fettner, ManuelManuel Fettner Austria 96,0 12 0,44 106,3 97,0 15 -0,05 118,8 225,1
21. Watase, YūtaYūta Watase Japonia 95,0 10 0,95 107,3 95,5 15 -0,17 116,7 224,0
22. Hvala, JakaJaka Hvala Słowenia 97,0 12 0,81 107,2 95,0 15 -0,16 115,1 222,3
23. Żyła, PiotrPiotr Żyła Polska 95,5 12 0,42 106,5 95,0 15 -0,16 113,6 220,1
24. Pungertar, MatjažMatjaž Pungertar Słowenia 93,5 10 0,80 105,4 94,5 15 -0,18 114,3 219,7
25. Hlava, LukášLukáš Hlava Czechy 92,5 10 0,46 105,3 93,5 15 -0,44 114,1 219,4
26. Kranjec, RobertRobert Kranjec Słowenia 100,0 11 1,73 110,9 92,0 15 -0,47 108,3 219,2
26. Nurmsalu, KaarelKaarel Nurmsalu Estonia 95,0 10 1,02 106,9 94,0 15 -0,04 112,3 219,2
28. Wasiljew, DmitrijDmitrij Wasiljew Rosja 99,5 12 1,22 107,9 93,5 15 -0,10 107,2 215,1
29. Koudelka, RomanRoman Koudelka Czechy 94,0 10 1,08 104,4 91,5 15 -0,49 108,9 213,3
30. Morassi, AndreaAndrea Morassi Włochy 96,5 10 1,02 110,4 88,0 15 -0,50 101,0 211,4
31. Kubacki, DawidDawid Kubacki Polska 93,5 10 0,73 103,4 nq 103,4
31. Janda, JakubJakub Janda Czechy 92,5 10 0,94 103,4 nq 103,4
33. Kraft, StefanStefan Kraft Austria 92,5 10 0,98 101,6 nq 101,6
34. Romaszow, AleksiejAleksiej Romaszow Rosja 92,5 10 0,80 101,4 nq 101,4
35. Kasai, NoriakiNoriaki Kasai Japonia 92,5 12 0,08 100,8 nq 100,8
36. Colloredo, SebastianSebastian Colloredo Włochy 91,0 10 0,93 98,5 nq 98,5
37. Johnson, AndersAnders Johnson Stany Zjednoczone 93,5 10 1,45 98,3 nq 98,3
38. Lamy Chappuis, RonanRonan Lamy Chappuis Francja 91,0 10 0,92 98,1 nq 98,1
39. Koivuranta, AnssiAnssi Koivuranta Finlandia 90,0 10 0,89 96,3 nq 96,3
40. Zografski, WładimirWładimir Zografski Bułgaria 90,0 12 0,25 94,6 nq 94,6
41. Deschwanden, GregorGregor Deschwanden Szwajcaria 88,0 10 0,49 94,1 nq 94,1
42. Larinto, VilleVille Larinto Finlandia 89,5 10 1,01 93,9 nq 93,9
43. Żaparow, RadikRadik Żaparow Kazachstan 89,5 10 1,47 91,2 nq 91,2
44. Bresadola, DavideDavide Bresadola Włochy 88,0 10 0,97 90,2 nq 90,2
45. Polichronidis, NikosNikos Polichronidis Grecja 88,0 10 1,01 89,9 nq 89,9
46. Roslakow, IljaIlja Roslakow Rosja 86,0 10 0,69 88,2 nq 88,2
47. Nõmme, MarttiMartti Nõmme Estonia 86,5 10 0,69 87,7 nq 87,7
48. Asikainen, LauriLauri Asikainen Finlandia 86,0 10 0,79 86,5 nq 86,5
49. Korolow, AleksiejAleksiej Korolow Kazachstan 85,5 10 1,16 84,4 nq 84,4
50. Heiskanen, SamiSami Heiskanen Finlandia 83,5 10 0,65 81,5 nq 81,5

Legenda:

nq – zawodnik nie zakwalifikował się do serii finałowej

Kwalifikacje do konkursu indywidualnego na skoczni HS134 (27.02.2013) edytuj

M Zawodnik Reprezentacja Skok Belka Wiatr Wynik punktowy[27] Kwalifikacja
1. Loitzl, WolfgangWolfgang Loitzl Austria 125,0 18 -0,92 135,9 Q
2. Neumayer, MichaelMichael Neumayer Niemcy 124,5 18 -0,98 133,2 Q
3. Morgenstern, ThomasThomas Morgenstern Austria 123,5 18 -0,81 129,0 Q
4. Wank, AndreasAndreas Wank Niemcy 122,0 18 -0,96 128,5 Q
5. Stjernen, AndreasAndreas Stjernen Norwegia 121,5 18 -0,88 127,7 Q
6. Kot, MaciejMaciej Kot Polska 121,0 18 -0,86 126,6 Q
7. Takeuchi, TakuTaku Takeuchi Japonia 121,5 18 -0,82 126,1 Q
8. Kasai, NoriakiNoriaki Kasai Japonia 120,0 18 -0,97 126,0 Q
9. Itō, DaikiDaiki Itō Japonia 119,0 18 -1,27 125,9 Q
10. Fettner, ManuelManuel Fettner Austria 121,0 18 -0,92 125,7 Q
11. Zografski, WładimirWładimir Zografski Bułgaria 121,0 18 -1,03 125,4 Q
12. Romaszow, AleksiejAleksiej Romaszow Rosja 118,0 18 -1,18 123,6 Q
13. Kubacki, DawidDawid Kubacki Polska 118,0 18 -1,28 122,2 Q
14. Hvala, JakaJaka Hvala Słowenia 118,0 18 -0,92 120,8 Q
15. Hlava, LukášLukáš Hlava Czechy 117,0 18 -1,06 120,0 Q
16. Żyła, PiotrPiotr Żyła Polska 118,0 18 -0,97 119,9 Q
17. Hilde, TomTom Hilde Norwegia 118,0 18 -0,91 119,7 Q
18. Kraft, StefanStefan Kraft Austria 116,5 18 -1,08 118,9 Q
19. Colloredo, SebastianSebastian Colloredo Włochy 115,5 18 -1,24 117,8 Q
20. Koudelka, RomanRoman Koudelka Czechy 115,0 18 -1,24 117,4 Q
21. Tepeš, JurijJurij Tepeš Słowenia 118,5 18 -0,76 117,0 Q
22. Morassi, AndreaAndrea Morassi Włochy 116,0 18 -0,74 114,3 Q
23. Watase, YūtaYūta Watase Japonia 113,0 18 -1,30 113,9 Q
24. Janda, JakubJakub Janda Czechy 114,0 18 -0,97 112,2 Q
25. Korniłow, DienisDienis Korniłow Rosja 113,0 18 -1,15 111,8 Q
26. Nurmsalu, KaarelKaarel Nurmsalu Estonia 114,5 18 -0,69 110,1 Q
27. Descombes Sevoie, VincentVincent Descombes Sevoie Francja 111,0 18 -1,22 108,5 Q
28. Roslakow, IljaIlja Roslakow Rosja 111,0 18 -1,23 106,6 Q
29. Grigoli, MarcoMarco Grigoli Szwajcaria 109,5 18 -1,26 106,2 Q
30. Nõmme, MarttiMartti Nõmme Estonia 110,0 18 -1,21 105,6 Q
31. Wasiljew, DmitrijDmitrij Wasiljew Rosja 112,0 18 -0,68 103,9 Q
32. Larinto, VilleVille Larinto Finlandia 111,0 18 -0,74 103,3 Q
33. Żaparow, RadikRadik Żaparow Kazachstan 107,0 18 -1,25 101,1 Q
34. Dellasega, RobertoRoberto Dellasega Włochy 106,5 18 -1,28 100,0 Q
35. Nordin, CarlCarl Nordin Szwecja 107,0 18 -1,14 99,9 Q
36. Asikainen, LauriLauri Asikainen Finlandia 106,0 18 -1,21 98,9 Q
37. Koivuranta, AnssiAnssi Koivuranta Finlandia 105,5 18 -1,22 97,6 Q
38. Deschwanden, GregorGregor Deschwanden Szwajcaria 105,5 18 -1,24 96,8 Q
38. Johnson, AndersAnders Johnson Stany Zjednoczone 105,0 18 -1,28 96,8 Q
40. Frenette, PeterPeter Frenette Stany Zjednoczone 105,0 18 -1,26 96,6 Q
41. Peier, KillianKillian Peier Szwajcaria 103,5 18 -1,31 93,9 nq
42. Lamy Chappuis, RonanRonan Lamy Chappuis Francja 103,0 18 -1,27 93,1 nq
43. Mitz, AlexanderAlexander Mitz Szwecja 100,0 18 -1,20 85,0 nq
44. Heiskanen, SamiSami Heiskanen Finlandia 100,0 18 -1,13 84,7 nq
45. Bresadola, DavideDavide Bresadola Włochy 102,0 18 -0,79 84,6 nq
46. Muminow, SabirżanSabirżan Muminow Kazachstan 99,0 18 -0,96 80,1 nq
47. Sokolenko, KonstantinKonstantin Sokolenko Kazachstan 94,0 18 -1,26 74,8 nq
47. Korolow, AleksiejAleksiej Korolow Kazachstan 94,5 18 -1,18 74,8 nq
49. Kłymczuk, AndrijAndrij Kłymczuk Ukraina 95,0 18 -1,14 74,3 nq
50. Zmoray, TomášTomáš Zmoray Słowacja 94,5 18 -1,24 73,5 nq
51. Werediuk, WołodymyrWołodymyr Werediuk Ukraina 93,0 18 -1,34 72,4 nq
52. Lichý, PatrikPatrik Lichý Słowacja 93,0 18 -1,18 70,6 nq
– Ammann, SimonSimon Ammann Szwajcaria DNS – pq
– Prevc, PeterPeter Prevc Słowenia 126,0 18 -0,71 – pq
– Matura, JanJan Matura Czechy 123,5 18 -0,68 – pq
– Freitag, RichardRichard Freitag Niemcy 123,0 18 -0,68 – pq
– Kranjec, RobertRobert Kranjec Słowenia DNS – pq
– Stoch, KamilKamil Stoch Polska 125,0 18 -0,81 – pq
– Freund, SeverinSeverin Freund Niemcy 123,0 18 -1,06 – pq
– Jacobsen, AndersAnders Jacobsen Norwegia 121,0 18 -0,90 – pq
– Bardal, AndersAnders Bardal Norwegia 123,0 18 -0,70 – pq
– Schlierenzauer, GregorGregor Schlierenzauer Austria 124,5 18 -0,82 – pq
– Polichronidis, NikosNikos Polichronidis Grecja DSQ DSQ[h] nq

Legenda:

pq – zawodnik z zapewnioną kwalifikacją dzięki pozycji w pierwszej „10” klasyfikacji Pucharu Świata
Q – zawodnik zakwalifikował się do konkursu głównego
nq – zawodnik odpadł w kwalifikacjach
DNS – zawodnik nie wystartował
DSQ – zawodnik zdyskwalifikowany

Konkurs indywidualny na skoczni HS134 (28.02.2013) edytuj

M Zawodnik Reprezentacja Seria 1 Seria 2 Wynik punktowy[30]
Skok Belka Wiatr Nota Skok Belka Wiatr Nota
1. Stoch, KamilKamil Stoch Polska 131,5 21 -1,15 144,9 130,0 19 -0,81 150,9 295,8
2. Prevc, PeterPeter Prevc Słowenia 130,5 21 -0,98 139,8 130,5 19 -0,72 149,9 289,7
3. Jacobsen, AndersAnders Jacobsen Norwegia 129,0 21 -1,15 138,4 131,0 19 -0,67 150,7 289,1
4. Loitzl, WolfgangWolfgang Loitzl Austria 128,5 21 -1,11 138,1 132,5 21 -0,54 146,8 284,9
5. Matura, JanJan Matura Czechy 127,5 21 -1,02 133,3 132,0 21 -0,88 148,1 281,4
6. Freitag, RichardRichard Freitag Niemcy 129,0 21 -1,08 137,7 128,5 19 -0,48 142,7 280,4
7. Ammann, SimonSimon Ammann Szwajcaria 127,5 21 -1,01 134,2 132,5 21 -0,80 145,6 279,8
8. Schlierenzauer, GregorGregor Schlierenzauer Austria 125,0 21 -1,19 131,7 128,5 19 -0,88 147,5 279,2
9. Freund, SeverinSeverin Freund Niemcy 126,5 21 -1,17 133,1 129,5 21 -0,90 144,3 277,4
10. Itō, DaikiDaiki Itō Japonia 127,5 21 -1,17 135,4 127,0 19 -0,62 141,5 276,9
11. Bardal, AndersAnders Bardal Norwegia 127,5 21 -1,17 134,9 129,0 21 -0,77 141,5 276,4
11. Wank, AndreasAndreas Wank Niemcy 127,5 21 -1,18 136,0 129,5 21 -0,58 140,4 276,4
13. Neumayer, MichaelMichael Neumayer Niemcy 130,5 21 -1,01 134,6 124,0 18 -0,78 139,7 274,3
14. Hilde, TomTom Hilde Norwegia 127,5 21 -0,98 133,4 129,0 21 -0,74 140,2 273,6
15. Fettner, ManuelManuel Fettner Austria 126,5 21 -1,20 133,0 125,5 19 -0,84 139,7 272,7
16. Morgenstern, ThomasThomas Morgenstern Austria 126,0[i][55] 21 -1,23 128,9 125,5 19 -1,09 142,9 271,8
17. Takeuchi, TakuTaku Takeuchi Japonia 126,0 21 -1,12 132,7 126,0 21 -0,93 137,8 270,5
18. Stjernen, AndreasAndreas Stjernen Norwegia 125,0 21 -1,25 131,3 127,0 21 -0,88 137,6 268,9
19. Żyła, PiotrPiotr Żyła Polska 124,0 21 -1,20 129,0 126,5 21 -1,10 139,1 268,1
20. Kubacki, DawidDawid Kubacki Polska 126,5 21 -1,06 130,4 126,0 21 -0,98 134,9 265,3
21. Kranjec, RobertRobert Kranjec Słowenia 123,0 21 -1,10 126,1 126,5 21 -1,04 138,4 264,5
22. Kasai, NoriakiNoriaki Kasai Japonia 125,0 21 -1,27 128,0 125,0 21 -1,08 135,7 263,7
23. Kraft, StefanStefan Kraft Austria 124,5 21 -0,98 126,5 124,5 21 -1,08 135,8 262,3
24. Hlava, LukášLukáš Hlava Czechy 121,5 21 -1,13 122,2 126,5 21 -1,06 138,1 260,3
25. Hvala, JakaJaka Hvala Słowenia 122,0 21 -1,10 123,3 125,0 21 -1,11 136,5 259,8
26. Nurmsalu, KaarelKaarel Nurmsalu Estonia 121,0 19 -1,27 130,0 122,5 21 -1,01 129,4 259,4
27. Kot, MaciejMaciej Kot Polska 125,0 21 -1,18 130,5 122,5 21 -0,85 128,2 258,7
28. Tepeš, JurijJurij Tepeš Słowenia 122,0 21 -1,09 123,2 124,5 21 -1,05 134,9 258,1
29. Descombes Sevoie, VincentVincent Descombes Sevoie Francja 122,0 21 -1,39 121,9 126,5 21 -1,07 134,8 256,7
30. Koudelka, RomanRoman Koudelka Czechy 120,5 21 -1,37 123,5 121,5 21 -0,95 127,0 250,5
31. Zografski, WładimirWładimir Zografski Bułgaria 120,5 21 -1,22 121,4 nq 121,4
32. Korniłow, DienisDienis Korniłow Rosja 121,0 21 -1,08 120,8 nq 120,8
32. Colloredo, SebastianSebastian Colloredo Włochy 122,0 21 -0,92 120,8 nq 120,8
34. Watase, YūtaYūta Watase Japonia 119,0 21 -1,31 119,6 nq 119,6
35. Dellasega, RobertoRoberto Dellasega Włochy 115,5 19 -1,29 119,3 nq 119,3
36. Wasiljew, DmitrijDmitrij Wasiljew Rosja 118,5 21 -1,09 115,9 nq 115,9
37. Roslakow, IljaIlja Roslakow Rosja 118,0 21 -1,30 114,7 nq 114,7
38. Morassi, AndreaAndrea Morassi Włochy 112,0 19 -1,44 112,7 nq 112,7
39. Johnson, AndersAnders Johnson Stany Zjednoczone 111,0 19 -1,07 107,4 nq 107,4
40. Żaparow, RadikRadik Żaparow Kazachstan 111,0 19 -1,08 106,0 nq 106,0
41. Romaszow, AleksiejAleksiej Romaszow Rosja 109,0 19 -1,36 105,9 nq 105,9
42. Grigoli, MarcoMarco Grigoli Szwajcaria 110,0 19 -1,01 103,9 nq 103,9
43. Deschwanden, GregorGregor Deschwanden Szwajcaria 112,5 21 -1,20 103,8 nq 103,8
44. Nordin, CarlCarl Nordin Szwecja 110,0 19 -1,08 102,7 nq 102,7
45. Koivuranta, AnssiAnssi Koivuranta Finlandia 105,5 19 -1,23 98,2 nq 98,2
46. Janda, JakubJakub Janda Czechy 104,5 19 -1,33 95,0 nq 95,0
47. Larinto, VilleVille Larinto Finlandia 103,5 19 -1,36 94,5 nq 94,5
48. Asikainen, LauriLauri Asikainen Finlandia 106,0 21 -1,16 91,1 nq 91,1
49. Nõmme, MarttiMartti Nõmme Estonia 104,0 19 -1,04 90,9 nq 90,9
50. Frenette, PeterPeter Frenette Stany Zjednoczone 98,0 19 -1,41 83,1 nq 83,1

Legenda:

nq – zawodnik nie zakwalifikował się do serii finałowej

Konkurs drużynowy na skoczni HS134 (02.03.2013) edytuj

M Reprezentacja Zawodnik Seria 1 Seria 2 Nota zespołu[31]
Skok Belka Wiatr Nota Skok Belka Wiatr Nota
1.   Austria Wolfgang Loitzl 130,5 21 -1,32 150,2 128,0 19 -0,89 146,7 1135,9
Manuel Fettner 125,5 21 -1,55 137,6 128,0[i][56] 20 -0,96 138,8
Thomas Morgenstern 121,0 20 -1,39 137,0 129,5 19 -0,80 144,5
Gregor Schlierenzauer 124,5 19 -0,87 139,7 129,0 18 -0,49 141,4
2.   Niemcy Andreas Wank 135,5 21 -0,33 141,5 126,5 19 -1,07 143,0 1121,8
Severin Freund 122,0 21 -1,73 137,3 125,0 20 -0,94 134,7
Michael Neumayer 123,5 21 -1,55 140,3 126,0 19 -0,85 136,8
Richard Freitag 130,0 20 -0,83 144,4 129,5 18 -0,58 143,8
3.   Polska Maciej Kot 123,0 21 -1,08 131,6 128,5 21 -0,87 140,7 1121,0
Piotr Żyła 122,0 21 -1,56 135,9 126,0 20 -0,78 134,7
Dawid Kubacki 126,0 22 -1,17 138,9 128,0 20 -0,82 137,3
Kamil Stoch 134,0 21 -0,78 152,1 130,0 17 -0,80 149,8
4.   Norwegia Andreas Stjernen 125,5 21 -1,31 139,5 125,0 19 -1,07 143,3 1117,3
Tom Hilde 122,0 21 -1,60 134,9 118,0 19 -1,01 123,1
Anders Bardal 128,5 22 -1,35 146,9 129,0 19 -0,71 144,7
Anders Jacobsen 125,5 19 -0,75 139,2 131,5 18 -0,38 145,7
5.   Japonia Reruhi Shimizu 124,5 21 -1,47 139,5 118,5 21 -0,96 121,2 1099,1
Noriaki Kasai 122,0 21 -1,26 129,7 131,0 20 -0,87 144,7
Daiki Itō 128,0 22 -1,34 143,9 130,5 20 -0,83 139,9
Taku Takeuchi 128,0 21 -1,18 144,1 127,0 19 -0,83 136,1
6.   Słowenia Robert Kranjec 122,0 21 -1,04 128,8 126,0 21 -0,87 133,2 1046,4
Jurij Tepeš 115,0 21 -1,35 116,1 126,5 20 -0,74 135,2
Jaka Hvala 117,5 22 -0,97 120,0 122,0 20 -0,78 126,0
Peter Prevc 127,0 19 -0,77 144,6 130,0 19 -0,69 142,5
7.   Czechy Roman Koudelka 118,0 21 -1,17 123,0 124,5 21 -1,00 133,4 1022,1
Lukáš Hlava 120,5 21 -1,32 125,2 125,0 20 -0,75 128,1
Jakub Janda 118,5 22 -1,30 124,8 114,0 20 -1,04 113,4
Jan Matura 124,5 21 -1,00 134,4 128,5 19 -0,88 139,8
8.   Włochy Roberto Dellasega 117,0 21 -1,58 125,7 120,0 21 -1,04 124,2 965,9
Andrea Morassi 124,0 21 -1,43 133,1 121,0 20 -0,74 124,3
Davide Bresadola 109,5 22 -1,55 108,8 107,0 20 -1,11 98,1
Sebastian Colloredo 122,5 21 -1,12 130,6 120,0 19 -0,66 121,1
9.   Rosja Aleksiej Romaszow 122,0 21 -1,26 128,2 nq 498,1
Dienis Korniłow 119,5 21 -1,46 127,9 nq
Ilja Roslakow 116,5 22 -1,37 120,0 nq
Dmitrij Wasiljew 119,5 21 -1,06 122,0 nq
10.   Szwajcaria Simon Ammann 118,5 21 -1,37 124,6 nq 469,1
Killian Peier 110,0 21 -1,33 107,4 nq
Marco Grigoli 114,0 22 -1,55 117,9 nq
Gregor Deschwanden 118,0 21 -0,95 119,2 nq
11.   Finlandia Sami Heiskanen 109,5 21 -1,26 105,2 nq 430,2
Ville Larinto 108,0 21 -1,22 101,1 nq
Lauri Asikainen 112,5 22 -1,35 112,1 nq
Anssi Koivuranta 112,5 21 -1,28 111,8 nq
12.   Kazachstan Sabyrżan Momynow 96,0 21 -1,45 76,0 nq 375,6
Aleksiej Korolow 109,5 21 -0,92 102,0 nq
Radik Żaparow 113,0 22 -1,33 113,8 nq
Konstantin Sokolenko 100,5 21 -1,01 83,8 nq

Legenda:

nq – drużyna nie zakwalifikowała się do serii finałowej

Kobiety edytuj

Konkurs indywidualny na skoczni HS106 (22.02.2013) edytuj

M Zawodniczka Reprezentacja Seria 1 Seria 2 Wynik punktowy[26]
Skok Belka Wiatr Nota Skok Belka Wiatr Nota
1. Hendrickson, SarahSarah Hendrickson Stany Zjednoczone 106,0 23 0,77 127,4 103,0 21 0,96 126,3 253,7
2. Takanashi, SaraSara Takanashi Japonia 104,5 23 0,24 124,1 103,0 21 0,44 126,9 251,0
3. Seifriedsberger, JacquelineJacqueline Seifriedsberger Austria 104,0 23 0,52 118,7 98,5 21 0,22 118,5 237,2
4. Mattel, ColineColine Mattel Francja 102,0 23 0,73 118,2 95,5 21 0,75 111,3 229,5
5. Vogt, CarinaCarina Vogt Niemcy 99,5 23 0,31 115,6 96,0 21 0,81 109,8 225,4
6. Jerome, JessicaJessica Jerome Stany Zjednoczone 100,0 23 0,64 111,8 98,0 21 0,70 113,1 224,9
7. Sagen, AnetteAnette Sagen Norwegia 97,0 23 0,57 105,3 94,5 21 0,28 108,0 213,3
8. Insam, EvelynEvelyn Insam Włochy 96,0 23 0,53 106,1 92,5 21 0,52 104,4 210,5
9. Hölzl, ChiaraChiara Hölzl Austria 95,5 21 1,23 98,9 94,5 21 1,08 105,4 204,3
10. Kykkänen, JuliaJulia Kykkänen Finlandia 92,5 21 0,76 103,2 90,0 21 0,28 100,0 203,2
11. Gräßler, UlrikeUlrike Gräßler Niemcy 89,5 21 0,28 98,0 95,0 21 1,02 103,9 201,9
12. Runggaldier, ElenaElena Runggaldier Włochy 89,0 21 0,40 97,2 93,0 21 0,61 103,7 200,9
13. Rogelj, ŠpelaŠpela Rogelj Słowenia 91,0 23 0,38 95,6 93,5 21 0,82 104,8 200,4
13. Awwakumowa, IrinaIrina Awwakumowa Rosja 94,0 21 0,91 102,1 91,0 21 0,38 98,3 200,4
15. Tanaka, AtsukoAtsuko Tanaka Kanada 92,0 23 0,35 97,3 93,0 21 0,87 102,9 200,2
16. Van, LindseyLindsey Van Stany Zjednoczone 89,0 23 0,31 90,6 93,5 21 0,46 107,8 198,4
17. Bogataj, UršaUrša Bogataj Słowenia 90,0 23 -0,14 96,3 92,0 21 0,30 99,4 195,7
18. Požun, KatjaKatja Požun Słowenia 91,0 23 0,32 95,6 90,5 21 0,44 99,4 195,0
19. Vtič, MajaMaja Vtič Słowenia 86,0 23 -0,26 88,1 94,5 21 0,90 106,7 194,8
20. Itō, YūkiYūki Itō Japonia 90,5 23 0,12 95,5 91,0 21 0,82 98,8 194,3
21. Würth, SvenjaSvenja Würth Niemcy 93,0 21 1,01 100,9 89,0 21 0,64 93,0 193,9
22. Shigeno, MisakiMisaki Shigeno Japonia 91,0 21 1,01 97,9 88,0 21 0,68 93,2 191,1
23. Windmüller, BignaBigna Windmüller Szwajcaria 89,5 21 0,83 95,7 87,5 21 0,23 93,9 189,6
24. Hirayama, YurikaYurika Hirayama Japonia 90,5 21 1,06 96,6 86,5 21 0,51 91,4 188,0
25. Lundby, MarenMaren Lundby Norwegia 85,5 21 0,66 86,4 92,5 21 0,88 101,3 187,7
26. Gładyszewa, AnastasijaAnastasija Gładyszewa Rosja 89,5 21 1,51 89,4 88,5 21 0,95 91,3 180,7
27. Vuik, WendyWendy Vuik Holandia 88,5 21 0,83 93,2 85,5 21 0,91 84,6 177,8
28. Doleželová, MichaelaMichaela Doleželová Czechy 85,0 21 0,96 83,3 87,5 21 1,07 88,5 171,8
29. Malsiner, ManuelaManuela Malsiner Włochy 87,0 21 1,65 81,9 87,0 21 1,52 83,9 165,8
30. Xinyue, ChangChang Xinyue Chiny 89,5 21 1,49 85,1 83,5 21 0,75 77,3 162,4
31. D’Agostina, RobertaRoberta D’Agostina Włochy 85,0 21 1,14 81,5 nq 81,5
32. Althaus, KatharinaKatharina Althaus Niemcy 82,0 21 0,58 80,4 nq 80,4
33. Hughes, AbbyAbby Hughes Stany Zjednoczone 81,5 21 0,25 80,2 nq 80,2
34. Pretorius, AlexandraAlexandra Pretorius Kanada 85,0 21 1,10 79,8 nq 79,8
35. Clair, JuliaJulia Clair Francja 82,0 21 0,64 79,0 nq 79,0
36. Keil, KatharinaKatharina Keil Austria 85,0 21 1,85 77,6 nq 77,6
37. Jahr, LineLine Jahr Norwegia 90,0[j] 23 0,12 72,0 nq 72,0
38. Lemare, LéaLéa Lemare Francja 84,0[j] 21 0,46 70,3 nq 70,3
39. Pustková, VladěnaVladěna Pustková Czechy 79,0 21 1,17 67,8 nq 67,8
40. Qi, LiuLiu Qi Chiny 80,0 21 1,25 66,2 nq 66,2
41. Henrich, TaylorTaylor Henrich Kanada 67,0 21 0,12 49,7 nq 49,7
42. Xueyao, LiLi Xueyao Chiny 70,0 21 1,12 44,2 nq 44,2
43. Haralambie, DanielaDaniela Haralambie Rumunia 67,5 21 1,44 37,4 nq 37,4

Legenda:

nq – zawodniczka nie zakwalifikowała się do serii finałowej

Konkurs mieszany edytuj

Konkurs mieszany na skoczni HS106 (24.02.2013) edytuj

M Reprezentacja Zawodnik Seria 1 Seria 2 Nota zespołu[29]
Skok Belka Wiatr Nota Skok Belka Wiatr Nota
1.   Japonia Yūki Itō 90,0 29 -0,94 108,1 91,5 29 -0,66 110,1 1011,0
Daiki Itō 100,0 17 -0,33 127,8 100,0 17 -0,62 131,3
Sara Takanashi 101,5 27 -0,78 132,0 106,5 27 -0,22 135,5
Taku Takeuchi 100,5 17 -0,72 132,5 101,5 17 -0,38 133,7
2.   Austria Chiara Hölzl 92,5 29 -0,91 109,4 98,5 29 -0,05 121,3 986,7
Thomas Morgenstern 99,5 17 -0,28 126,0 100,0 17 -0,45 130,1
Jacqueline Seifriedsberger 97,5 27 -0,80 123,6 99,5 27 -0,46 121,7
Gregor Schlierenzauer 99,0 17 -0,50 125,5 100,0 17 -0,44 129,1
3.   Niemcy Ulrike Gräßler 96,5 29 -0,60 117,7 97,0 29 -0,46 119,2 984,9
Richard Freitag 102,5 17 -0,21 132,5 97,0 17 -0,61 123,8
Carina Vogt 95,5 27 -0,88 119,7 98,0 27 -0,30 121,1
Severin Freund 96,5 17 -0,74 122,2 99,5 17 -0,39 128,7
4.   Norwegia Maren Lundby 91,0 29 -0,77 109,9 93,0 29 -0,26 111,8 969,3
Tom Hilde 102,0 17 -0,03 130,7 98,5 17 -0,50 126,0
Anette Sagen 92,5 27 -0,65 109,0 96,5 27 -0,40 117,3
Anders Bardal 100,5 17 -0,44 131,6 101,0 17 -0,65 133,0
5.   Francja Léa Lemare 93,5 29 -0,62 113,8 94,0 29 -0,71 117,0 941,2
Ronan Lamy Chappuis 91,0 17 -1,03 111,7 94,0 17 -0,34 114,4
Coline Mattel 93,5 27 -0,59 113,6 95,0 27 -0,44 118,6
Vincent Descombes Sevoie 99,0 17 -0,47 126,8 100,0 17 -0,26 125,3
6.   Stany Zjednoczone Jessica Jerome 98,0 29 -0,91 124,9 98,5 29 -0,54 125,3 938,4
Peter Frenette 89,5 17 -0,32 103,7 86,5 17 -0,60 99,2
Sarah Hendrickson 99,0 27 -0,82 130,7 104,5 27 -0,25 138,8
Anders Johnson 90,0 17 -0,70 106,9 91,5 17 -0,48 108,9
7.   Włochy Elena Runggaldier 94,0 29 -0,72 116,5 98,5 29 -0,77 125,9 923,1
Andrea Morassi 92,0 17 -0,87 111,6 92,5 17 -0,62 112,3
Evelyn Insam 89,5 27 -0,82 106,2 93,5 27 -0,40 112,3
Sebastian Colloredo 95,0 17 -0,33 115,8 97,5 17 -0,36 122,5
8.   Słowenia Urša Bogataj 95,5 29 -0,51 114,1 97,5 29 -0,29 120,0 920,0
Jaka Hvala 95,5 17 0,01 114,9 92,0 17 -0,61 110,8
Špela Rogelj 88,5 27 -0,73 103,6 93,5 27 -0,30 112,1
Peter Prevc 96,0 17 -0,56 120,4 98,0 17 -0,37 124,1
9.   Rosja Anastasija Gładyszewa 88,5 29 -0,43 101,0
nq
 427,7
Dienis Korniłow 95,0 17 -0,66 117,6
nq
Irina Awwakumowa 89,5 27 -0,51 103,6
nq
Dmitrij Wasiljew 91,0 17 -0,50 105,5
nq
10.   Czechy Michaela Doleželová 87,5 29 -0,80 100,6
nq
 417,1
Jakub Janda 94,5 17 -0,54 116,8
nq
Vladěna Pustková 77,5 27 -0,60 76,2
nq
Jan Matura 97,5 17 -0,43 123,5
nq

Legenda:

nq – drużyna nie zakwalifikowała się do serii finałowej

Składy reprezentacji edytuj

W poniższej tabeli znajdują się składy wszystkich męskich i kobiecych reprezentacji, które wystartowały w zawodach podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme. W tabeli zamieszczono także porównanie miejsc zajętych w poszczególnych konkursach mistrzostw świata w latach 2011 i 2013.

Spośród zawodników uczestniczących w Mistrzostwach Świata 2013, do startu w żadnym z konkursów nie zostali powołani skoczkowie: Andreas Kofler, Antonín Hájek, Čestmír Kožíšek, Andreas Wellinger, Rune Velta, Stefan Hula, Krzysztof Miętus, Aleksandr Sardyko, Pascal Kälin i Diego Dellasega, a także dwie skoczkinie: Ayumi Watase i Alissa Johnson.

Reprezentacje mężczyzn
Zawodnik Data urodzenia Miejsca na MŚ 2011 Miejsca na MŚ 2013 Źródło
ind. norm.
[7][57] 		ind. duża
[8][58] 		druż. norm.
[9] 		druż. duża
[10] 		ind. norm. ind. duża druż. duża mieszany
  Austria[59] (6)
Manuel Fettner 17 czerwca 1985 – 20 15 1 – [60]
Andreas Kofler 17 maja 1984 2 4 1[k] 1[k] – – – – [61]
Stefan Kraft 13 maja 1993 – 33 23 – – [62]
Wolfgang Loitzl 13 stycznia 1980 37 – 17 4 1 – [63]
Thomas Morgenstern 30 października 1986 1 2 1[k] 1[k] 5 16 1 2 [64]
Gregor Schlierenzauer 7 stycznia 1990 8 1 1[k] 1[k] 2 8 1 2 [65]
  Bułgaria[66] (1)
Władimir Zografski 14 lipca 1993 34 37 – 40 31 – – [67]
  Czechy[68] (6)
Antonín Hájek 12 lutego 1987 – – – – – [69]
Lukáš Hlava 10 września 1984 42 47 – 8[l] 25 24 7 – [70]
Jakub Janda 27 kwietnia 1978 21 28 7[m] 8[l] 31 46 7 10 [71]
Roman Koudelka 9 lipca 1989 35 22 7[m] 8[l] 29 30 7 – [72]
Čestmír Kožíšek 9 listopada 1991 – – – – – [73]
Jan Matura 29 stycznia 1980 – 40 7[m] 8[l] 12 5 7 10 [74]
  Estonia[75] (2)
Martti Nõmme 7 sierpnia 1993 – 47 49 – – [76]
Kaarel Nurmsalu 30 kwietnia 1991 – 26 26 – – [77]
  Finlandia[78] (4)
Lauri Asikainen 28 maja 1989 – 48 48 11 – [79]
Sami Heiskanen 14 października 1991 – 50 q 11 – [80]
Anssi Koivuranta 3 lipca 1988 10 33 8[n] 7[n] 39 45 11 – [81]
Ville Larinto 11 kwietnia 1990 – 42 47 11 – [82]
  Francja[66] (2)
Vincent Descombes Sevoie 9 stycznia 1984 36 49 – 14 29 – 5 [83]
Ronan Lamy Chappuis 10 września 1993 – 38 q – 5 [84]
  Grecja[85] (1)
Nikos Polichronidis 8 listopada 1989 – 45 q[o] – – [86]
  Japonia[87] (5)
Daiki Itō 27 grudnia 1985 13 18 5[p] 6[p] 15 10 5 1 [88]
Noriaki Kasai 6 czerwca 1972 26 24 5[p] 6[p] 35 22 5 – [89]
Reruhi Shimizu 4 grudnia 1993 – – – 5 – [90]
Taku Takeuchi 20 maja 1987 24 26 5[p] 6[p] 7 17 5 1 [91]
Yūta Watase 8 sierpnia 1982 – 21 34 – – [92]
  Kazachstan[93] (4)
Aleksiej Korolow 20 czerwca 1987 q q 12[q] 10[q] 49 q 12 – [94]
Sabirżan Muminow 16 kwietnia 1994 – q q 12 – [95]
Konstantin Sokolenko 9 listopada 1987 – q q 12 – [96]
Radik Żaparow 29 lutego 1984 33 44 12[q] 10[q] 43 40 12 – [97]
  Korea Południowa[75] (1)
Choi Seou 3 grudnia 1982 – q – – – [98]
  Łotwa[75] (1)
Kristaps Nežborts 24 września 1997 – q – – – [99]
  Niemcy[100] (5)
Richard Freitag 14 sierpnia 1991 – 15 – 4[r] 6 6 2 3 [101]
Severin Freund 11 maja 1988 7 12 3[s] 4[r] 4 9 2 3 [102]
Michael Neumayer 15 stycznia 1979 – 3[s] – 18 13 2 – [103]
Andreas Wank 18 lutego 1988 – 9 11 2 – [104]
Andreas Wellinger 28 sierpnia 1995 – – – – – [105]
  Norwegia[106] (5)
Anders Bardal 24 sierpnia 1982 9 7 2[t] 2[u] 1 11 4 4 [107]
Tom Hilde 22 września 1987 5 10 2[t] 2[u] 10 14 4 4 [108]
Anders Jacobsen 17 lutego 1985 15 9 2[t] 2[u] 19 3 4 – [109]
Andreas Stjernen 30 lipca 1988 – 13 18 4 – [110]
Rune Velta 19 lipca 1989 – – – – – [111]
  Polska[112] (6)
Stefan Hula 29 września 1986 – 33 4[v] 5[v] – – – – [113]
Maciej Kot 9 czerwca 1991 – 11 27 3 – [114]
Dawid Kubacki 12 marca 1990 – 31 20 3 – [115]
Krzysztof Miętus 8 marca 1991 – – – – – [116]
Kamil Stoch 25 maja 1987 6 19 4[v] 5[v] 8 1 3 – [117]
Piotr Żyła 16 stycznia 1987 19 21 4[v] 5[v] 23 19 3 – [118]
  Rosja[93] (5)
Dienis Korniłow 17 sierpnia 1986 16 32 9[w] 9[w] q[o] 32 9 9 [119]
Aleksiej Romaszow 29 kwietnia 1992 – 34 41 9 – [120]
Ilja Roslakow 18 lutego 1983 – 31 9[w] 9[w] 46 37 9 – [121]
Aleksandr Sardyko 8 maja 1990 – – – – – [122]
Dmitrij Wasiljew 26 grudnia 1979 39 – 9[w] 9[w] 28 36 9 9 [123]
  Rumunia[75] (1)
Remus Tudor 17 marca 1993 q – q – – – [124]
  Słowacja[125] (2)
Patrik Lichý 22 września 1992 – q q – – [126]
Tomáš Zmoray 26 lipca 1989 q q – q q – – [127]
  Słowenia[128] (5)
Jaka Hvala 15 lipca 1993 – 22 25 6 8 [129]
Robert Kranjec 16 lipca 1981 32 23 6[x] 3[y] 26 21 6 – [130]
Peter Prevc 20 września 1992 17 25 6[x] 3[y] 3 2 6 8 [131]
Matjaž Pungertar 14 sierpnia 1990 – 24 – – – [132]
Jurij Tepeš 14 lutego 1989 – 20 – 3[y] – 28 6 – [133]
  Stany Zjednoczone[134] (2)
Peter Frenette 24 lutego 1992 q 35 – q 50 – 6 [135]
Anders Johnson 23 kwietnia 1989 – 37 39 – 6 [136]
  Szwajcaria[66] (5)
Simon Ammann 25 czerwca 1981 4 3 10[z] – 16 7 10 – [137]
Gregor Deschwanden 27 lutego 1991 – 41 43 10 – [138]
Marco Grigoli 27 kwietnia 1991 45 45 10[z] – – 42 10 – [139]
Pascal Kälin 11 stycznia 1993 – – – – – [140]
Killian Peier 28 marca 1995 – – q 10 – [141]
  Szwecja[142] (2)
Alexander Mitz 17 stycznia 1990 – q q – – [143]
Carl Nordin 23 grudnia 1989 48 q – q 44 – – [144]
  Ukraina[75] (2)
Andrij Kłymczuk 10 grudnia 1994 – q q – – [145]
Wołodymyr Werediuk 7 kwietnia 1993 – q q – – [146]
  Węgry[147] (1)
Ákos Szilágyi 12 września 1995 – q – – – [148]
  Włochy[149] (5)
Davide Bresadola 10 września 1988 q 36 11[aa] – 44 q 8 – [150]
Sebastian Colloredo 9 września 1987 12 29 11[aa] – 36 32 8 7 [151]
Diego Dellasega 4 grudnia 1990 q q 11[aa] – – – – – [152]
Roberto Dellasega 15 czerwca 1990 – q 35 8 – [153]
Andrea Morassi 20 sierpnia 1988 25 41 11[aa] – 30 38 8 7 [154]
Reprezentacje kobiet
Zawodniczka Data urodzenia Miejsce na MŚ 2011 Miejsca na MŚ 2013 Źródło
ind. norm.
[6] 		ind. norm. mieszany
  Austria[59] (3)
Chiara Hölzl 18 lipca 1997 – 9 2 [155]
Katharina Keil 19 kwietnia 1993 – 36 – [156]
Jacqueline Seifriedsberger 20 stycznia 1991 32 3 2 [157]
  Chiny[158] (3)
Chang Xinyue 13 lutego 1994 – 30 – [159]
Li Xueyao 11 kwietnia 1995 40 42 – [160]
Liu Qi 27 lutego 1996 – 40 – [161]
  Czechy[68] (2)
Michaela Doleželová 12 lipca 1994 28 28 10 [162]
Vladěna Pustková 11 lipca 1992 29 39 10 [163]
  Finlandia[78] (1)
Julia Kykkänen 17 kwietnia 1994 17 10 – [164]
  Francja[66] (3)
Julia Clair 20 marca 1994 – 35 – [165]
Léa Lemare 21 czerwca 1996 33 38 5 [166]
Coline Mattel 3 listopada 1995 3 4 5 [167]
  Holandia[66] (1)
Wendy Vuik 25 listopada 1988 23 27 – [168]
  Japonia[87] (5)
Yurika Hirayama 16 listopada 1990 – 24 – [169]
Yūki Itō 10 maja 1994 15 20 1 [170]
Misaki Shigeno 5 listopada 1986 – 22 – [171]
Sara Takanashi 8 października 1996 6 2 1 [172]
Ayumi Watase 18 lipca 1984 7 – – [173]
  Kanada[174] (3)
Taylor Henrich 1 listopada 1995 18 41 – [175]
Alexandra Pretorius 5 stycznia 1996 – 34 – [176]
Atsuko Tanaka 25 stycznia 1992 – 15 – [177]
  Niemcy[178] (4)
Katharina Althaus 23 maja 1996 – 32 – [179]
Ulrike Gräßler 17 maja 1987 19 11 3 [180]
Carina Vogt 5 lutego 1992 – 5 3 [181]
Svenja Würth 20 sierpnia 1993 – 21 – [182]
  Norwegia[106] (3)
Line Jahr 16 stycznia 1984 10 37 – [183]
Maren Lundby 7 września 1994 11 25 4 [184]
Anette Sagen 10 stycznia 1985 22 7 4 [185]
  Rosja[158] (3)
Irina Awwakumowa 14 września 1991 37 13 9 [186]
Anastasija Gładyszewa 27 listopada 1987 – 26 9 [187]
  Rumunia[158] (1)
Daniela Haralambie 14 sierpnia 1997 – 43 – [188]
  Słowenia[189] (4)
Urša Bogataj 7 marca 1995 – 17 8 [190]
Katja Požun 7 kwietnia 1993 – 18 – [191]
Špela Rogelj 8 listopada 1994 21 13 8 [192]
Maja Vtič 27 stycznia 1988 5 19 – [193]
  Stany Zjednoczone[158] (5)
Sarah Hendrickson 1 sierpnia 1994 16 1 6 [194]
Abby Hughes 21 czerwca 1989 24 33 – [195]
Jessica Jerome 8 lutego 1987 14 6 6 [196]
Alissa Johnson 28 maja 1987 20 – – [197]
Lindsey Van 27 listopada 1984 34 16 – [198]
  Szwajcaria[66] (1)
Bigna Windmüller 27 lutego 1991 – 23 – [199]
  Włochy[149] (4)
Roberta D’Agostina 17 sierpnia 1991 27 31 – [200]
Evelyn Insam 10 lutego 1994 8 8 7 [201]
Manuela Malsiner 15 grudnia 1997 – 29 – [202]
Elena Runggaldier 10 lipca 1990 2 12 7 [203]

Legenda:

q – zawodnik nie zakwalifikował się do konkursu głównego;
DNS – zawodnik nie wystartował w konkursie głównym;
– – zawodnik nie został zgłoszony do kwalifikacji.

Upadki edytuj

 
Manuel Fettner

W trakcie konkursu indywidualnego kobiet na skoczni normalnej doszło do dwóch upadków. Swojego skoku na 90 metrów nie ustała Line Jahr, a po skoku na 84 metry upadła Léa Lemare[26].

W zawodach indywidualnych mężczyzn na skoczni dużej swojej pierwszej próby nie ustał Thomas Morgenstern. Upadł jednak już poza linią upadku, w związku z czym nie zostały mu obniżone noty za styl. W wyniku upadku Morgenstern doznał kontuzji kolana, która wykluczyła go z części sezonu po mistrzostwach świata[204].

Podczas konkursu drużynowego mężczyzn upadku w strefie lądowania uniknął Manuel Fettner. Tuż po wylądowaniu Austriakowi odpięła się prawa narta, jednak zdołał utrzymać równowagę i dojechać na jednej narcie za linię upadku. Dzięki temu nie otrzymał obniżonych not sędziowskich. Po swojej próbie Fettner otrzymał gratulacje od Alexandra Pointnera oraz znajdujących się wokół niego zawodników, trenerów i działaczy. Upadek Austriaka mógłby bowiem skutkować spadkiem w klasyfikacji i pozbawieniem drużyny austriackiej szans medalowych[205][206].

Uwagi edytuj

  1. ↑ Nie wliczono tzw. „podwójnego mistrzostwa”, traktując niezależnie konkursy olimpijskie i konkursy mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym. Do 1980 roku każdy medalista olimpijski automatycznie stawał się medalistą mistrzostw świata. Nie wliczono również nieoficjalnych mistrzostw świata w 1941 i 1984 roku.
  2. ↑ Godziny podane zgodnie z czasem lokalnym.
  3. ↑ Ostatecznie zrezygnowano z przeprowadzania kwalifikacji ze względu na niewielką liczbę zgłoszonych zawodniczek.
  4. ↑ W tabeli podano rekordy skoczni obowiązujące przed rozpoczęciem mistrzostw świata.
  5. ↑ Dnia 9 stycznia 2009 Bernhard Gruber skoczył 137,5 metra, jednak jego rezultat nie został uznany za oficjalny rekord skoczni, ponieważ dokonał tego w zawodach Pucharu Świata w kombinacji norweskiej, a takowe nie są uznawane.
  6. ↑ Dnia 18 września 2005 Mario Innauer uzyskał odległość 109,5 metra, co jest letnim rekordem skoczni. W zimowych zawodach najdłuższy skok oddała Sarah Hendrickson, która 15 stycznia 2012 w Pucharze Świata kobiet w skokach narciarskich uzyskała 108 metrów. Nie jest jednak rekordzistką skoczni, ponieważ wyników kobiet nie uznaje się za oficjalne rekordy skoczni.
  7. ↑ Dyskwalifikacja za nieprzepisowy kombinezon.
  8. ↑ Dyskwalifikacja za nieprzepisową długość nart.
  9. ↑ a b Skok zakończony upadkiem, ale już za linią upadku, co nie skutkowało obniżeniem not sędziowskich.
  10. ↑ a b Skok zakończony upadkiem.
  11. ↑ a b c d e f Skład austriackiego zespołu w konkursach drużynowych w Oslo: Gregor Schlierenzauer, Martin Koch, Andreas Kofler, Thomas Morgenstern.
  12. ↑ a b c d Skład czeskiego zespołu w konkursie drużynowym na skoczni dużej w Oslo: Jakub Janda, Lukáš Hlava, Jan Matura, Roman Koudelka.
  13. ↑ a b c Skład czeskiego zespołu w konkursie drużynowym na skoczni normalnej w Oslo: Borek Sedlák, Roman Koudelka, Jan Matura, Jakub Janda.
  14. ↑ a b Skład fińskiego zespołu podczas konkursów drużynowych w Oslo: Matti Hautamäki, Olli Muotka, Anssi Koivuranta, Janne Ahonen.
  15. ↑ a b Zawodnik zdyskwalifikowany podczas serii kwalifikacyjnej.
  16. ↑ a b c d e f Skład japońskiego zespołu w konkursach drużynowych w Oslo: Fumihisa Yumoto, Taku Takeuchi, Noriaki Kasai, Daiki Itō.
  17. ↑ a b c d Skład kazachskiego zespołu w konkursach drużynowych w Oslo: Radik Żaparow, Aleksiej Korolow, Nikołaj Karpienko, Jewgienij Lowkin.
  18. ↑ a b Skład niemieckiego zespołu w konkursie drużynowym na skoczni dużej w Oslo: Martin Schmitt, Richard Freitag, Severin Freund, Michael Uhrmann.
  19. ↑ a b Skład niemieckiego zespołu w konkursie drużynowym na skoczni normalnej w Oslo: Martin Schmitt, Michael Neumayer, Michael Uhrmann, Severin Freund.
  20. ↑ a b c Skład norweskiego zespołu w konkursie drużynowym na skoczni normalnej w Oslo: Anders Jacobsen, Bjørn Einar Romøren, Anders Bardal, Tom Hilde.
  21. ↑ a b c Skład norweskiego zespołu w konkursie drużynowym na skoczni dużej w Oslo: Anders Jacobsen, Johan Remen Evensen, Anders Bardal, Tom Hilde.
  22. ↑ a b c d e f Skład polskiego zespołu w konkursach drużynowych w Oslo: Kamil Stoch, Piotr Żyła, Stefan Hula, Adam Małysz.
  23. ↑ a b c d e f Skład rosyjskiego zespołu w konkursach drużynowych w Oslo: Pawieł Karielin, Dienis Korniłow, Ilja Roslakow, Dmitrij Wasiljew.
  24. ↑ a b Skład słoweńskiego zespołu w konkursie drużynowym na skoczni normalnej w Oslo: Mitja Mežnar, Jernej Damjan, Robert Kranjec, Peter Prevc.
  25. ↑ a b c Skład słoweńskiego zespołu w konkursie drużynowym na skoczni dużej w Oslo: Peter Prevc, Jurij Tepeš, Jernej Damjan, Robert Kranjec.
  26. ↑ a b Skład szwajcarskiego zespołu w konkursie drużynowym na skoczni normalnej w Oslo: Pascal Egloff, Andreas Küttel, Marco Grigoli, Simon Ammann.
  27. ↑ a b c d Skład włoskiej drużyny w konkursie drużynowym na skoczni normalnej w Oslo: Davide Bresadola, Diego Dellasega, Andrea Morassi, Sebastian Colloredo.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Skoki narciarskie – Zwycięzcy mistrzostw świata. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-02-11]. (pol.).
  2. ↑ Adrian Dworakowski: Skoki Narciarskie: Val di Fiemme przygotowuje się do organizacji Mistrzostw Świata. skijumping.pl, 19 września 2011. [dostęp 2013-02-09]. (pol.).
  3. ↑ Obiekty w Val di Fiemme otwarte. berkutschi.com, 10 grudnia 2012. [dostęp 2013-02-12]. (pol.).
  4. ↑ Viessmann zostaje głównym sponsorem. berkutschi.com, 17 października 2012. [dostęp 2013-02-12]. (pol.).
  5. ↑ Adrian Dworakowski: Skoki Narciarskie: Konkurs mieszany na MŚ w Val di Fiemme? Decyzja zapadła. 21 października 2011. [dostęp 2013-02-09]. (pol.).
  6. ↑ a b FIS Nordic World Ski Championships 2011, Oslo (NOR), Ski Jumping Ladies, Normal Hill Individual, Official Results. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-09]. (ang.).
  7. ↑ a b FIS Nordic World Ski Championships 2011, Oslo (NOR), Ski Jumping, Normal Hill Individual, Official Results. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-09]. (ang.).
  8. ↑ a b FIS Nordic World Ski Championships 2011, Oslo (NOR), Ski Jumping, Large Hill Individual, Official Results. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-09]. (ang.).
  9. ↑ a b FIS Nordic World Ski Championships 2011, Oslo (NOR), Ski Jumping, Normal Hill Team, Official Results. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-03)]. (ang.).
  10. ↑ a b FIS Nordic World Ski Championships 2011, Oslo (NOR), Ski Jumping, Large Hill Team, Official Results. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-09]. (ang.).
  11. ↑ a b Skoki narciarskie – Puchar Świata 2012/2013. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-02-16]. (pol.).
  12. ↑ a b c d Skoki narciarskie – Puchar Świata 2012/2013, Klasyfikacja po konkursie: 17.02.2013, Oberstdorf K-185. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-02-17]. (pol.).
  13. ↑ Kolejna wygrana dla Schlierenzauera. berkutschi.com, 3 lutego 2013. [dostęp 2013-02-16]. (pol.).
  14. ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie – PŚ: Norwegia triumfuje w FIS Team Tour. skokinarciarskie.pl, 17 lutego 2013. [dostęp 2013-02-17]. (pol.).
  15. ↑ a b Skoki narciarskie – Puchar Świata kobiet 2012/2013, Klasyfikacja po konkursie: 17.02.2013, Ljubno K-85. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-02-17]. (pol.).
  16. ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie – Podsumowanie klasyfikacji: Schlieri i Takanashi z Pucharami Świata. skokinarciarskie.pl, 18 lutego 2013. [dostęp 2013-02-21]. (pol.).
  17. ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie – PŚ mix: Norwegia triumfuje, Austria bez punktów!. skokinarciarskie.pl, 23 listopada 2012. [dostęp 2013-02-16]. (pol.).
  18. ↑ Faworytki dominują w trzecim dniu treningów. berkutschi.com, 21 lutego 2013. [dostęp 2013-02-21]. (pol.).
  19. ↑ Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: MŚ w Val di Fiemme: Zaledwie 45 zawodniczek na starcie. skijumping.pl, 19 lutego 2013. [dostęp 2013-03-01]. (pol.).
  20. ↑ Wiele faworytów w zawodach na skoczni normalnej. berkutschi.com, 21 lutego 2013. [dostęp 2013-02-21]. (pol.).
  21. ↑ Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: MŚ w Val di Fiemme: Przed nami historyczny konkurs mieszany. skijumping.pl, 24 lutego 2013. [dostęp 2013-03-01]. (pol.).
  22. ↑ Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: MŚ w Val di Fiemme: Przed nami konkurs na skoczni dużej!. skijumping.pl, 28 lutego 2013. [dostęp 2013-03-01]. (pol.).
  23. ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie – 12 ekip na starcie w drużynówce. skokinarciarskie.pl, 1 marca 2013. [dostęp 2013-03-02]. (pol.).
  24. ↑ Andrzej Mysiak: Startują MŚ w Val di Fiemme (program zawodów). skokinarciarskie.pl, 20 lutego 2013. [dostęp 2013-02-28]. (pol.).
  25. ↑ a b Trampolino Giuseppe dal Ben. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-02-22]. (pol.).
  26. ↑ a b c d e f g FIS Nordic World Ski Championships 2013 Val di Fiemme (ITA) Ski Jumping Ladies Normal Hill Individual Official Results. FIS. [dostęp 2013-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-28)]. (ang.).
  27. ↑ a b c d FIS Nordic World Ski Championships 2013, Val di Fiemme (ITA), Ski Jumping, Large Hill Individual, Results Qualification. fis-ski.com, 27 lutego 2013. [dostęp 2013-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-19)]. (ang.).
  28. ↑ a b c d FIS Nordic World Ski Championships 2013 Val di Fiemme (ITA) Ski Jumping Normal Hill Individual Official Results. FIS. [dostęp 2013-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-28)]. (ang.).
  29. ↑ a b c FIS Nordic World Ski Championships 2013, Val di Fiemme (ITA), Ski Jumping, Normal Hill Mixed Team, Official Results. fis-ski.com, 24 lutego 2013. [dostęp 2013-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-28)]. (ang.).
  30. ↑ a b c FIS Nordic World Ski Championships 2013, Val di Fiemme (ITA), Ski Jumping, Large Hill Individual, Official Results. fis-ski.com, 28 lutego 2013. [dostęp 2013-02-28]. (ang.).
  31. ↑ a b c d FIS Nordic World Ski Championships 2013, Val di Fiemme (ITA), Ski Jumping, Large Hill Team, Official Results. fis-ski.com, 2 marca 2013. [dostęp 2013-03-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-19)]. (ang.).
  32. ↑ a b FIS Nordic World Ski Championships 2013, Val di Fiemme (ITA), Ski Jumping, Normal Hill Individual, Results Qualification. fis-ski.com, 22 lutego 2013. [dostęp 2013-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-28)]. (ang.).
  33. ↑ FIS Nordic World Ski Championships 2013 Val di Fiemme (ITA) Ski Jumping Ladies Normal Hill Individual Results Training TUE 19 FEB 2013. FIS. [dostęp 2013-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-28)]. (ang.).
  34. ↑ MŚ w Val di Fiemme: Vogt i Takanshi wygrywają treningi. Skijumping.pl. [dostęp 2013-02-20]. (pol.).
  35. ↑ Tadeusz Mieczyński: Anders Bardal fot. Tadeusz Mieczyński MŚ w Val di Fiemme: Bardal i Kubacki najlepsi na treningach. Skijumping.pl, 2013-02-20. [dostęp 2013-02-20]. (pol.).
  36. ↑ Tadeusz Mieczyński: MŚ w Val di Fiemme: Schlierenzauer zdominował czwartkowe treningi. Skijumping.pl, 2013-02-21. [dostęp 2013-02-22]. (pol.).
  37. ↑ FIS Nordic World Ski Championships 2013 Val di Fiemme (ITA) Ski Jumping Ladies Normal Hill Individual Results Trial Round. FIS. [dostęp 2013-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-26)]. (ang.).
  38. ↑ FIS Nordic World Ski Championships 2013 Val di Fiemme (ITA) Ski Jumping Ladies Normal Hill Individual Unofficial Results 1st Round. FIS. [dostęp 2013-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-28)]. (ang.).
  39. ↑ Andrzej Mysiak: MŚ Val di Fiemme: Hilde wygrywa kwalifikacje, dobre skoki Polaków. Skokinarciarskie.pl, 2013-02-22. [dostęp 2013-02-24]. (pol.).
  40. ↑ Andrzej Mysiak: MŚ Val di Fiemme: Stoch wygrywa serię próbną, dobre skoki Polaków. Skokinarciarskie.pl, 2013-02-23. [dostęp 2013-02-24]. (pol.).
  41. ↑ FIS Nordic World Ski Championships 2013 Val di Fiemme (ITA) Ski Jumping Normal Hill Individual Unofficial Results 1st Round. FIS. [dostęp 2013-02-24]. (ang.).
  42. ↑ Paweł Stawowczyk: MŚ: Takeuchi najdalej w serii próbnej. Skokinarciarskie.pl, 2013-02-24. [dostęp 2013-02-26]. (pol.).
  43. ↑ Paweł Stawowczyk: MŚ: Złota Japonia w drużynowym konkursie mieszanym. Skokinarciarskie.pl, 2013-02-24. [dostęp 2013-03-01]. (pol.).
  44. ↑ OFFICIAL RESULTS 24.02.2013 Val di Fiemme (ITA) World Ski Championships A Team HS106. FIS. [dostęp 2013-03-01]. (ang.).
  45. ↑ Paweł Stawowczyk: MŚ: 75 skoczków na dużej skoczni w Predazzo. Skokinarciarskie.pl, 2013-02-25. [dostęp 2013-03-03]. (pol.).
  46. ↑ FIS Nordic World Ski Championships 2013 Val di Fiemme (ITA) Ski Jumping Large Hill Individual Results Training. FIS. [dostęp 2013-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-28)]. (ang.).
  47. ↑ FIS Nordic World Ski Championships 2013 Val di Fiemme (ITA) Ski Jumping Large Hill Individual Results Training 2. FIS. [dostęp 2013-03-03]. (ang.).
  48. ↑ Paweł Stawowczyk: MŚ: Wolfgang Loitzl wygrywa kwalifikacje na dużej skoczni. Skokinarciarskie.pl, 2013-02-27. [dostęp 2013-03-03]. (pol.).
  49. ↑ Andrzej Mysiak: MŚ Val di Fiemme: Descombes przed Stochem w serii próbnej. Skokinarciarskie.pl, 2013-02-28. [dostęp 2013-03-03]. (pol.).
  50. ↑ a b Andrzej Mysiak: Kamil Stoch mistrzem świata!!!. Skokinarciarskie.pl, 2013-02-28. [dostęp 2013-03-03]. (pol.).
  51. ↑ FIS Nordic World Ski Championships 2013 Val di Fiemme (ITA) Ski Jumping Large Hill Individual Unofficial Results 1st Round. FIS. [dostęp 2013-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-08)]. (ang.).
  52. ↑ FIS Nordic World Ski Championships 2013 Val di Fiemme (ITA) Ski Jumping Large Hill Individual Official Results. FIS. [dostęp 2013-03-04]. (ang.).
  53. ↑ Andrzej Mysiak: MŚ Val di Fiemme: Wieje, seria próbna odwołana. Skokinarciarskie.pl, 2013-03-02. [dostęp 2013-03-08]. (pol.).
  54. ↑ Andrzej Mysiak: MŚ Val di Fiemme: Austria wygrywa drużynówkę, Polacy z brązowym medalem!!!. Skokinarciarskie.pl, 2013-03-02. [dostęp 2013-03-08]. (pol.).
  55. ↑ Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie – Kamil Stoch mistrzem świata!!!. skokinarciarskie.pl, 28 lutego 2013. [dostęp 2013-02-28]. (pol.).
  56. ↑ Paweł Guzik: Skoki Narciarskie: MŚ w Val di Fiemme: Austriacy Mistrzami Świata, Polacy z brązowym medalem!. skijumping.pl, 2 marca 2013. [dostęp 2013-03-02]. (pol.).
  57. ↑ FIS Nordic World Ski Championships 2011, Oslo (NOR), Ski Jumping, Normal Hill Individual, Results Qualification. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-03)]. (ang.).
  58. ↑ FIS Nordic World Ski Championships 2011, Oslo (NOR), Ski Jumping, Large Hill Individual, Results Qualification. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-09]. (ang.).
  59. ↑ a b Anna Szczepankiewicz: Skoki Narciarskie: Austriacki Związek Narciarski ogłosił kadrę na MŚ. skijumping.pl, 17 lutego 2013. [dostęp 2013-02-17]. (pol.).
  60. ↑ FIS-Ski – biographie: FETTNER Manuel. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-17]. (ang.).
  61. ↑ FIS-Ski – biographie: KOFLER Andreas. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-17]. (ang.).
  62. ↑ FIS-Ski – biographie: KRAFT Stefan. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-17]. (ang.).
  63. ↑ FIS-Ski – biographie: LOITZL Wolfgang. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-17]. (ang.).
  64. ↑ FIS-Ski – biographie: MORGENSTERN Thomas. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-17]. (ang.).
  65. ↑ FIS-Ski – biographie: SCHLIERENZAUER Gregor. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-17]. (ang.).
  66. ↑ a b c d e f Teams for the WSC in Val di Fiemme. berkutschi.com, 18 lutego 2013. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  67. ↑ FIS-Ski – biographie: ZOGRAFSKI Vladimir. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  68. ↑ a b Skokani jedou na MS v sedmi, na velký můstek se přidá Hájek. sport.cz, 18 lutego 2013. [dostęp 2013-02-18]. (cz.).
  69. ↑ FIS-Ski – biographie: HAJEK Antonin. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  70. ↑ FIS-Ski – biographie: HLAVA Lukas. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-15]. (ang.).
  71. ↑ FIS-Ski – biographie: JANDA Jakub. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-15]. (ang.).
  72. ↑ FIS-Ski – biographie: KOUDELKA Roman. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-15]. (ang.).
  73. ↑ FIS-Ski – biographie: KOZISEK Cestmir. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-15]. (ang.).
  74. ↑ FIS-Ski – biographie: MATURA Jan. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-15]. (ang.).
  75. ↑ a b c d e Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie – MŚ Val di Fiemme: 76 skoczków na liście startowej. skokinarciarskie.pl, 19 lutego 2013. [dostęp 2013-02-19]. (pol.).
  76. ↑ FIS-Ski – biographie: NOMME Martti. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-19]. (ang.).
  77. ↑ FIS-Ski – biographie: NURMSALU Kaarel. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-19]. (ang.).
  78. ↑ a b Finnland benennt WM-Aufgebot. skispringen.com, 11 lutego 2013. [dostęp 2013-02-11]. (niem.).
  79. ↑ FIS-Ski – biographie: ASIKAINEN Lauri. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-15]. (ang.).
  80. ↑ FIS-Ski – biographie: HEISKANEN Sami. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-11]. (ang.).
  81. ↑ FIS-Ski – biographie: KOIVURANTA Anssi. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-11]. (ang.).
  82. ↑ FIS-Ski – biographie: LARINTO Ville. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-11]. (ang.).
  83. ↑ FIS-Ski – biographie: DESCOMBES SEVOIE Vincent. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-09]. (ang.).
  84. ↑ FIS-Ski – biographie: LAMY CHAPPUIS Ronan. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  85. ↑ Ein griechischer Skispringer auf dem Weg nach oben. skispringen.com, 14 lutego 2013. [dostęp 2013-02-14]. (niem.).
  86. ↑ FIS-Ski – biographie: POLYCHRONIDIS Nico. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-09]. (ang.).
  87. ↑ a b FIS Nordic World Championships 2013 ノルディック世界選手権大会 代表選手及び競技スケジュール. ski-japan.or.jp, 18 lutego 2013. [dostęp 2014-02-19]. (jap.).
  88. ↑ FIS-Ski – biographie: ITO Daiki. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  89. ↑ FIS-Ski – biographie: KASAI Noriaki. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  90. ↑ FIS-Ski – biographie: SHIMIZU Reruhi. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  91. ↑ FIS-Ski – biographie: TAKEUCHI Taku. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  92. ↑ FIS-Ski – biographie: WATASE Yuta. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  93. ↑ a b Normal Hill Individual Start List Trainingk. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-20]. (ang.).
  94. ↑ FIS-Ski – biographie: KOROLEV Alexey. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-19]. (ang.).
  95. ↑ FIS-Ski – biographie: MUMINOV Sabirzhan. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-20]. (ang.).
  96. ↑ FIS-Ski – biographie: SOKOLENKO Konstantin. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-20]. (ang.).
  97. ↑ FIS-Ski – biographie: ZHAPAROV Radik. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-19]. (ang.).
  98. ↑ FIS-Ski – biographie: CHOI Seou. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-19]. (ang.).
  99. ↑ FIS-Ski – biographie: NEZHBORTS Kristaps. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-19]. (ang.).
  100. ↑ Schuster legt deutsches WM-Aufgebot fest. skispringen.com, 13 lutego 2013. [dostęp 2013-02-13]. (niem.).
  101. ↑ FIS-Ski – biographie: FREITAG Richard. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  102. ↑ FIS-Ski – biographie: FREUND Severin. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  103. ↑ FIS-Ski – biographie: NEUMAYER Michael. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  104. ↑ FIS-Ski – biographie: WANK Andreas. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  105. ↑ FIS-Ski – biographie: WELLINGER Andreas. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  106. ↑ a b Norwegen nominiert WM-Mannschaft. skispringen.com, 18 lutego 2013. [dostęp 2013-02-18]. (niem.).
  107. ↑ FIS-Ski – biographie: BARDAL Anders. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  108. ↑ FIS-Ski – biographie: HILDE Tom. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  109. ↑ FIS-Ski – biographie: JACOBSEN Anders. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  110. ↑ FIS-Ski – biographie: STJERNEN Andreas. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  111. ↑ FIS-Ski – biographie: VELTA Rune. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  112. ↑ Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie – Sześciu Polaków w reprezentacji na MŚ, niespodzianek nie ma. skokinarciarskie.pl, 15 lutego 2013. [dostęp 2013-02-15]. (pol.).
  113. ↑ FIS-Ski – biographie: HULA Stefan. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-15]. (ang.).
  114. ↑ FIS-Ski – biographie: KOT Maciej. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-15]. (ang.).
  115. ↑ FIS-Ski – biographie: KUBACKI Dawid. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-15]. (ang.).
  116. ↑ FIS-Ski – biographie: MIETUS Krzysztof. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-15]. (ang.).
  117. ↑ FIS-Ski – biographie: STOCH Kamil. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-15]. (ang.).
  118. ↑ FIS-Ski – biographie: ZYLA Piotr. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-15]. (ang.).
  119. ↑ FIS-Ski – biographie: KORNILOV Denis. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-15]. (ang.).
  120. ↑ FIS-Ski – biographie: ROMASHOV Alexey. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-15]. (ang.).
  121. ↑ FIS-Ski – biographie: ROSLIAKOV Ilja. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-15]. (ang.).
  122. ↑ FIS-Ski – biographie: SARDYKO Alexander. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-15]. (ang.).
  123. ↑ FIS-Ski – biographie: VASSILIEV Dimitry. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-15]. (ang.).
  124. ↑ FIS-Ski – biographie: TUDOR Remus. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-19]. (ang.).
  125. ↑ Na šampionáte vo Val di Fiemme sa predstaví deväť Slovákov. teraz.sk, 16 lutego 2013. [dostęp 2013-02-17]. (słow.).
  126. ↑ FIS-Ski – biographie: LICHY Patrik. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-17]. (ang.).
  127. ↑ FIS-Ski – biographie: ZMORAY Tomas. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-17]. (ang.).
  128. ↑ V Val di Fiemme močna skakalna ekipa. sloski.si, 18 lutego 2013. [dostęp 2013-02-18]. (słoweń.).
  129. ↑ FIS-Ski – biographie: HVALA Jaka. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  130. ↑ FIS-Ski – biographie: KRANJEC Robert. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  131. ↑ FIS-Ski – biographie: PREVC Peter. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  132. ↑ FIS-Ski – biographie: PUNGERTAR Matjaz. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  133. ↑ FIS-Ski – biographie: TEPES Jurij. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  134. ↑ US-Amerikaner nominieren WM-Mannschaft. skispringen.com, 1 lutego 2013. [dostęp 2013-02-09]. (niem.).
  135. ↑ FIS-Ski – biographie: FRENETTE Peter. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-09]. (ang.).
  136. ↑ FIS-Ski – biographie: JOHNSON Anders. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-09]. (ang.).
  137. ↑ FIS-Ski – biographie: AMMANN Simon. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  138. ↑ FIS-Ski – biographie: DESCHWANDEN Gregor. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  139. ↑ FIS-Ski – biographie: GRIGOLI Marco. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  140. ↑ FIS-Ski – biographie: KAELIN Pascal. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  141. ↑ FIS-Ski – biographie: PEIER Killian. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  142. ↑ Börje Staffas: Sverige ställer upp med två backhoppare till VM 2013. [dostęp 2016-09-25]. (szw.).
  143. ↑ FIS-Ski – biographie: MITZ Alexander. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-15]. (ang.).
  144. ↑ FIS-Ski – biographie: NORDIN Carl. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-15]. (ang.).
  145. ↑ FIS-Ski – biographie: KLYMCHUK Andrii. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-19]. (ang.).
  146. ↑ FIS-Ski – biographie: VEREDYUK Volodymyr. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-19]. (ang.).
  147. ↑ Paweł Borkowski: Węgierski skoczek narciarski wystartuje w mistrzostwach świata!. nicesport.pl, 18 grudnia 2012. [dostęp 2013-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-25)]. (pol.).
  148. ↑ FIS-Ski – biographie: SZILAGYI Akos. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-15]. (ang.).
  149. ↑ a b Mondiali Fiemme 2013: I convocati di fondo, salto e combinata nordica. fisi.org, 18 lutego 2013. [dostęp 2016-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-17)]. (wł.).
  150. ↑ FIS-Ski – biographie: BRESADOLA Davide. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  151. ↑ FIS-Ski – biographie: COLLOREDO Sebastian. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  152. ↑ FIS-Ski – biographie: DELLASEGA Diego. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  153. ↑ FIS-Ski – biographie: DELLASEGA Roberto. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  154. ↑ FIS-Ski – biographie: MORASSI Andrea. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  155. ↑ FIS-Ski – biographie: HOELZL Chiara. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-17]. (ang.).
  156. ↑ FIS-Ski – biographie: KEIL Katharina. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-17]. (ang.).
  157. ↑ FIS-Ski – biographie: SEIFRIEDSBERGER Jacqueline. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-17]. (ang.).
  158. ↑ a b c d Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: MŚ w Val di Fiemme: Zaledwie 45 zawodniczek na starcie. skijumping.pl, 19 lutego 2013. [dostęp 2013-02-19]. (pol.).
  159. ↑ FIS-Ski – biographie: CHANG Xinyue. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-19]. (ang.).
  160. ↑ FIS-Ski – biographie: LI Xuenyao. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-19]. (ang.).
  161. ↑ FIS-Ski – biographie: LIU Qi. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-19]. (ang.).
  162. ↑ FIS-Ski – biographie: DOLEZELOVA Michaela. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-09]. (ang.).
  163. ↑ FIS-Ski – biographie: PUSTKOVA Vladena. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-09]. (ang.).
  164. ↑ FIS-Ski – biographie: KYKKAENEN Julia. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-11]. (ang.).
  165. ↑ FIS-Ski – biographie: CLAIR Julia. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-09]. (ang.).
  166. ↑ FIS-Ski – biographie: LEMARE Lea. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-09]. (ang.).
  167. ↑ FIS-Ski – biographie: MATTEL Coline. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-09]. (ang.).
  168. ↑ FIS-Ski – biographie: VUIK Wendy. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  169. ↑ FIS-Ski – biographie: HIRAYAMA Yurika. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  170. ↑ FIS-Ski – biographie: ITO Yuki. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  171. ↑ FIS-Ski – biographie: SHIGENO Misaki. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  172. ↑ FIS-Ski – biographie: TAKANASHI Sara. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  173. ↑ FIS-Ski – biographie: WATASE Ayumi. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  174. ↑ Dominik Formela: „Nie możemy go winić za ambicję” – rozmowa z Gregorem Linsigiem, trenerem kanadyjskiej kadry. nicesport.pl, 15 lutego 2013. [dostęp 2013-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-19)]. (pol.).
  175. ↑ FIS-Ski – biographie: HENRICH Taylor. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-19]. (ang.).
  176. ↑ FIS-Ski – biographie: PRETORIUS Alexandra. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-19]. (ang.).
  177. ↑ FIS-Ski – biographie: TANAKA Atsuko. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-19]. (ang.).
  178. ↑ DSV gibt WM-Team der Damen bekannt. skispringen.com, 14 lutego 2013. [dostęp 2013-02-14]. (niem.).
  179. ↑ FIS-Ski – biographie: ALTHAUS Katharina. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-14]. (ang.).
  180. ↑ FIS-Ski – biographie: GRAESSLER Ulrike. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-14]. (ang.).
  181. ↑ FIS-Ski – biographie: VOGT Carina. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-14]. (ang.).
  182. ↑ FIS-Ski – biographie: WUERTH Svenja. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-14]. (ang.).
  183. ↑ FIS-Ski – biographie: JAHR Line. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  184. ↑ FIS-Ski – biographie: LUNDBY Maren. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  185. ↑ FIS-Ski – biographie: SAGEN Anette. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  186. ↑ FIS-Ski – biographie: AVVAKUMOVA Irina. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-17]. (ang.).
  187. ↑ FIS-Ski – biographie: GLADYSHEVA Anastasiya. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-17]. (ang.).
  188. ↑ FIS-Ski – biographie: HARALAMBIE Dana Vasilica. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-19]. (ang.).
  189. ↑ Skakalke pripravljene na svetovno prvenstvo. sloski.si, 18 lutego 2013. [dostęp 2013-02-18]. (słoweń.).
  190. ↑ FIS-Ski – biographie: BOGATAJ Ursa. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  191. ↑ FIS-Ski – biographie: POZUN Katja. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  192. ↑ FIS-Ski – biographie: ROGELJ Spela. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  193. ↑ FIS-Ski – biographie: VTIC Maja. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  194. ↑ FIS-Ski – biographie: HENDRICKSON Sarah. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-09]. (ang.).
  195. ↑ FIS-Ski – biographie: HUGHES Abby. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-09]. (ang.).
  196. ↑ FIS-Ski – biographie: JEROME Jessica. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-09]. (ang.).
  197. ↑ FIS-Ski – biographie: JOHNSON Alissa. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-19]. (ang.).
  198. ↑ FIS-Ski – biographie: VAN Lindsey. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-09]. (ang.).
  199. ↑ FIS-Ski – biographie: WINDMUELLER Bigna. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  200. ↑ FIS-Ski – biographie: D AGOSTINA Roberta. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  201. ↑ FIS-Ski – biographie: INSAM Evelyn. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  202. ↑ FIS-Ski – biographie: MALSINER Manuela. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  203. ↑ FIS-Ski – biographie: RUNGGALDIER Elena. fis-ski.com. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  204. ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie – Bez Morgensterna w kolejnych konkursach. skokinarciarskie.pl, 4 marca 2013. [dostęp 2013-03-06]. (pol.).
  205. ↑ Katarzyna Iskierka: Skoki Narciarskie – Fettner: Drugi raz by mi się nie udało. skokinarciarskie.pl, 3 marca 2013. [dostęp 2013-03-06]. (pol.).
  206. ↑ Maciej Mikołajczyk: Manuel Fettner pokazał w sobotę w Predazzo swoje cyrkowe umiejętności (wideo). sportowefakty.pl, 3 marca 2013. [dostęp 2013-03-06]. (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Skoki_narciarskie_na_Mistrzostwach_Świata_w_Narciarstwie_Klasycznym_2013&oldid=72810357”