Ådne Søndrål

norweski łyżwiarz szybki

Ådne Søndrål (ur. 10 maja 1971 w Notodden) – norweski łyżwiarz szybki, trzykrotny medalista olimpijski, wielokrotny medalista mistrzostw świat oraz czterokrotny zdobywca Pucharu Świata.

Ådne Søndrål
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 maja 1971
Notodden

Wzrost

180 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
złoto Nagano 1998 łyżwiarstwo szybkie
(1500 m)
srebro Albertville 1992 łyżwiarstwo szybkie
(1500 m)
brąz Salt Lake City 2002 łyżwiarstwo szybkie
(1500 m)
Mistrzostwa świata na dystansach
złoto Warszawa 1997 1000 m
złoto Calgary 1998 1500 m
złoto Nagano 2000 1000 m
złoto Salt Lake City 2001 1500 m
srebro Hamar 1996 1000 m
srebro Hamar 1996 1500 m
srebro Warszawa 1997 1500 m
srebro Heerenveen 1999 1500 m
srebro Nagano 2000 1500 m
srebro Salt Lake City 2001 1000 m
Puchar Świata (1000 m)
1. miejsce
1995/1996
2. miejsce
2000/2001
3. miejsce
2001/2002
Puchar Świata (1500 m)
1. miejsce
1998/1999
1. miejsce
1999/2000
1. miejsce
2001/2002
2. miejsce
1993/1994
2. miejsce
1997/1998
2. miejsce
2000/2001

Kariera

edytuj

Specjalizował się w wyścigach na dystansach 1000 i 1500 metrów. Pierwszy medal w karierze wywalczył w 1990 roku, kiedy podczas mistrzostw świata juniorów w Obihiro zajął drugie miejsce w wieloboju. Dwa lata później wystartował na igrzyskach olimpijskich w Albertville, gdzie w biegu na 1500 m zdobył srebrny medal. W zawodach tych wyprzedził go jedynie jego rodak Johann Olav Koss, a trzecie miejsce zajął Holender Leo Visser. Podczas rozgrywanych dwa lata później igrzysk w Lillehammer został zdyskwalifikowany w biegu na 1000 m, a na dystansie 1500 m był czwarty, przegrywając walkę o medal z Holendrem Falko Zandstrą. Podczas igrzysk w Nagano w 1998 roku wystąpił tylko w biegu na 1500 m, zdobywając złoty medal i ustanawiając nowy rekord świata. Wyprzedził bezpośrednio dwóch Holendrów: Idsa Postmę oraz Rintje Ritsmę. W tym samym roku został uhonorowany Nagrodą Oscara Mathisena. Ostatni medal olimpijski zdobył na igrzyskach w Salt Lake City, gdzie na swoim koronnym dystansie był trzeci za Amerykaninem Derekiem Parrą i Jochemem Uytdehaage z Holandii.

W 1996 roku wystartował na wielobojowych mistrzostwach świata w Hamar, zdobywając srebrne medale w biegach na 1000 i 1500 m. Na krótszym dystansie pokonał go Rosjanin Siergiej Klewczenia, a na dłuższym Holender Jeroen Straathof. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Warszawie zajął odpowiednio pierwsze i drugie miejsce. Na dwóch kolejnych edycjach tej imprezy także zdobywał medale, jednak tylko w biegach na 1500 m: złoty na mistrzostwach w Calgary w 1998 roku oraz srebrny na mistrzostwach w Heerenveen w 1999 roku. Kolejne dwa medale przywiózł z mistrzostw świata w Nagano w 2000 roku, gdzie był najlepszy na 1000 m i drugi na 1500 m. Dokładnie odwrotny wynik uzyskał na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Salt Lake City.

Wielokrotnie stawał na podium zawodów Pucharu Świata, odnosząc przy tym 30 zwycięstw. W sezonach 1998/1999, 1999/2000 i 2001/2002 zwyciężał w klasyfikacji końcowej na 1500 m, a w sezonach 1993/1994, 1997/1998 i 2000/2001 był drugi. Ponadto w sezonie 1995/1996 wygrał klasyfikację na 1000 m, w sezonie 2000/2001 był drugi, a w sezonie 2001/2002 zajął trzecie miejsce.

Ustanowił dwa rekordy świata[1].

W latach 20022004 był członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego[2]

Osiągnięcia

edytuj
IO 1000 m 1500 m
Albertville 1992 29.  
Hamar 1994 DSQ 4.
Nagano 1998 -  
Salt Lake City 2002 11.  
1000 m 1500 m
Hamar 1996    
Warszawa 1997    
Calgary 1998 5  
Heerenveen 1999 8  
Nagano 2000    
Salt Lake City 2001    

Bibliografia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Speed Skating News: Skater business card of Ådne Søndrål (ang.)
  2. David Miller: Historia igrzysk olimpijskich i MKOl Od Aten do Pekinu 1894 - 2008. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2008, s. 497. ISBN 978-83-7510-279-6.