Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1992

XVI Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się we francuskiej miejscowości Albertville w 1992 roku. Startowało 1801 zawodników (488 kobiet) z 64 krajów. Po raz pierwszy wystartowali reprezentanci 12 państw: Algierii, Bermudów, Brazylii, Chorwacji, Estonii, Hondurasu, Litwy, Łotwy, Republiki Irlandii, Słowenii i Suazi.

XVI Zimowe Igrzyska Olimpijskie

IO 1988	IO 1994
Stolica igrzysk	Albertville Francja
Liczba ekip	64
Liczba sportowców	1801
Liczba konkurencji	57 w 7 dyscyplinach
Otwarcie	8 lutego 1992
Oficjalne otwarcie	François Mitterrand
Zamknięcie	23 lutego 1992
Przysięga olimpijska	Surya Bonaly (sportowcy) Pierre Bornat (sędziowie)
Znicz olimpijski	Michel Platini François-Cyrille Grange
Stadion	Théâtre des Cérémonies, Albertville

Wybór gospodarza

Do organizacji zimowych igrzysk olimpijskich w 1992 roku kandydowało siedem miast: Albertville, Anchorage, Berchtesgaden, Cortina d’Ampezzo, Falun, Lillehammer oraz Sofia. W październiku 1986 roku w Lozannie, Międzynarodowy Komitet Olimpijski wybrał z tego grona miasto organizatora Igrzysk Zimowych Olimpijskich.

Wyniki głosowania na gospodarza Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1992

Miasto	Państwo	Runda 1	Runda 2	Runda 3	Runda 4	Dogrywka 5	Runda 6
Albertville	Francja	19	26	29	42	–	51
Sofia	Bułgaria	25	25	28	24	–	25
Falun	Szwecja	10	11	11	11	41	9
Lillehammer	Norwegia	10	11	9	11	40	–
Cortina d’Ampezzo	Włochy	7	6	7	–	–	–
Anchorage	Stany Zjednoczone	7	5	–	–	–	–
Berchtesgaden	Niemcy	6	–	–	–	–	–

Ostatecznie gospodarza wyłoniono 17 października 1986 roku, podczas 91. sesji Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w Lozannie. W szóstej turze głosowania, z liczbą 51 głosów, zwyciężyło francuskie Albertville. W sukces Albertville nie wierzyło wielu analityków i ekspertów. Wszystko dlatego, iż Francuzi postanowili rozłożyć igrzyska na przestrzeni 1040 kilometrów kwadratowych. MKOl uwierzył jednak w obietnice szefów komitetu organizacyjnego – Michela Barniera i słynnego alpejczyka Jeana-Calude'a Killy'ego – iż impreza zachowa spójny charakter. Rzeczywistość okazała się jednak inna. Zaledwie 18 konkurencji rozegrano w głównym mieście ZIO, zaś pozostałe zostały rozsiane po Courchevel, La Plagne, Les Arcs, Les Menuires, Les Saisies, Meribel, Pralognan-la-Vanoise, Tignes i Val d'Isere. Skończyło się na horrorze logistycznym, przede wszystkim dla kibiców i dziennikarzy, muszących pokonywać znaczne odległości z jednej olimpijskiej areny na drugą. Głos zabierali także ekolodzy, którzy sprzeciwiali się decyzji francuskiego rządu o zniesieniu programu ochrony lasów w celu zbudowania toru bobslejowego i tras narciarskich. Prawdziwym problemem były jednak przemiany polityczne w Europie. Gospodarze nie byli przygotowani na przyjazd kilkunastu dodatkowych reprezentacji. Dość powiedzieć, iż miasto Brides-les-Baines, gdzie wybudowano wioskę olimpijską, miało 10 milionów dolarów deficytu i wisiało nad nim widmo bankructwa. Problem został rozwiązany w następujący sposób – państwa byłego Związku Radzieckiego (z wyłączeniem Litwy, Łotwy i Estonii), przysłały na igrzyska wspólną reprezentację, pod nazwą Wspólnoty Niepodległych Państw. Ich przyjazd na imprezę został opłacony przez głównych sponsorów MKOl.Uroczysta ceremonia otwarcia XVI Zimowych Igrzysk Olimpijskich miała miejsce 8 lutego 1992 roku na Theatre des Ceremonies w Albertville. Do regionu Savoie we Francji przybyło 1801 sportowców z 64 państw. Po ośmiu latach przerwy do rywalizacji powrócił Senegal, po pięćdziesięciu sześciu – Łotwa, zaś po sześćdziesięciu czterech - Litwa. Ponownie witano także reprezentację zjednoczonych Niemiec, a w miejsce ZSRR pojawiła się drużyna Wspólnoty Niepodległych Państw. Na zimowych igrzyskach zadebiutowały z kolei zespoły Algierii, Bermudów, Brazylii, Chorwacji, Estonii, Hondurasu, Irlandii, Słowenii i Suazi. W porównaniu z zawodami w Calgary, do Albertville nie przybyły ekipy Fidżi, Guamu, Gwatemali, Meksyku i Portugalii. We Francji pojawiła się także 53-osobowa reprezentacja Polski, której chorążym po raz drugi został hokeista, Henryk Gruth. Europejska Wspólnota Gospodarcza, znana obecnie jako Unia Europejska, proponowała komitetowi organizacyjnemu 12 milionów dolarów, w zamian za umożliwienie otwarcia igrzysk Jacques'owi Delors, przewodniczącemu Komisji Europejskiej. Francuzi jednak byli nieugięci i imprezę w Albertville otworzył ich prezydent, Francois Mitterrand. Ogień olimpijski na stadion wprowadził Michel Platini. Znakomity francuski piłkarz przekazał jednak na samym końcu pochodnię towarzyszącemu mu ośmiolatkowi. I to właśnie Francois-Cyrille Grange zapalił olimpijski znicz.

Dyscypliny olimpijskie

• Biathlon
• Biegi narciarskie
• Bobsleje
• Hokej na lodzie
• Kombinacja norweska
• Łyżwiarstwo figurowe
• Łyżwiarstwo szybkie
• Narciarstwo alpejskie
• Narciarstwo dowolne
• Saneczkarstwo
• Short track
• Skoki narciarskie

Dyscypliny pokazowe

• Curling
• Narciarstwo szybkie

Państwa uczestniczące

Medale zdobyte przez państwa uczestniczące w XVI Zimowych Igrzyskach Olimpijskich

Algieria Andora Antyle Holenderskie Argentyna Australia Austria Belgia Bermudy Boliwia Brazylia Bułgaria Chile Chiny Chińskie Tajpej Chorwacja Cypr

Czechosłowacja Dania Estonia Filipiny Finlandia Francja Grecja Hiszpania Holandia Honduras Indie Irlandia Islandia Jamajka Japonia Jugosławia

Kanada Korea Południowa Korea Północna Kostaryka Liban Liechtenstein Litwa Luksemburg Łotwa Maroko Meksyk Monako Mongolia Niemcy Norwegia Nowa Zelandia

Polska Portoryko Rumunia San Marino Senegal Słowenia Stany Zjednoczone Suazi Szwajcaria Szwecja Turcja Węgry Wielka Brytania Włochy Wspólna reprezentacja Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych

Kalendarz

W poniższym kalendarzu zaprezentowano dni, w których rozdane zostały medale w danej konkurencji (żółty kolor), rozegrane zostały eliminacje (niebieski kolor), rozegrana została gala łyżwiarzy figurowych (jasnożółty), ceremonia otwarcia (zielony) i zamknięcia igrzysk (czerwony)

Luty 1992	8 So	9 Ni	10 Pn	11 Wt	12 Śr	13 Cz	14 Pt	15 So	16 Nd	17 Pn	18 Wt	19 Śr	20 Cz	21 Pt	22 So	23 Nd	Złote medale
Biathlon				●	●		●		●			●	●				6
Biegi narciarskie		●	●			●●		●●		●	●			●	●		10
Bobsleje										●						●	2
Hokej na lodzie																●	1
Kombinacja norweska											●	●					2
Łyżwiarstwo figurowe				●				●		●				●			4
Łyżwiarstwo szybkie		●	●		●	●	●	●	●	●	●		●				10
Narciarstwo alpejskie		●		●		●		●	●	●	●	●	●		●		10
Narciarstwo dowolne						●●											2
Saneczkarstwo			●		●		●										3
Short track													●●	●●			4
Skoki narciarskie		●					●		●								3
Złote medale		4	3	3	3	6	4	5	4	5	4	3	5	4	2	2	57
Ceremonie	●															●

Klasyfikacja medalowa

Klasyfikacja medalowa według państw
	państwo	ogółem	złote	srebrne	brązowe
1.	Niemcy	26	10	10	6
2.	Wspólna reprezentacja	23	9	6	8
3.	Norwegia	20	9	6	5
4.	Austria	21	6	7	8
5.	Stany Zjednoczone	11	5	4	2
6.	Włochy	14	4	6	4
7.	Francja	9	3	5	1
8.	Finlandia	7	3	1	3
9.	Kanada	8	2	3	2
10.	Korea Południowa	4	2	1	1

Osiągnięcia reprezentacji Polski

Osiągnięcia reprezentacji Polski
dyscyplina	konkurencja	reprezentant	miejsce
kombinacja norweska		Stanisław Ustupski	8.
biathlon	4x7,5 km	sztafeta męska	9.

Przypisy

• Wybór gospodarza. gamesbids.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-30)].

Bibliografia

• Kalendarz i Wyniki. library.la84.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-12)].